Skírnir - 01.01.1906, Page 15

Skilnaður.
Fyrir rúmum 30 árum fór faraldur um Sólheimasveit.
Hann hafði borist með Norðanfara.
Engum lifandi manni hefði getað komið til hugar, að
það Norðaufara-blað hefði getað jafn-miklu til vegar kom-
ið, eins og raun varð á, jafn-meinleysislegt og lítilmótlegt
og það var orðið, þegar það barst áskrifandanum í hend-
ur, eitthvað þrem mánuðum eftir prentun.
Upphafiega hafði ritstjórinn sent það á stað með frem-
ur skillitlum ferðalang. Maðurinn var orðinn blindfullur,.
áður en hann komst af Akureyri, og týndi blaðinu á fyrsta
bænum, sem hann kom á. Þriggja ára barn fann það og
því þótti það furðu-hentugt til þess að róta með þvi í
öskutrogi. Blaðið var tekið af barninu og sent á stað —
langt úr leið. Það lagði hvað eftir annað alveg furðu-
legar lykkjur á leið sína. Stundum íiuttist það yzt út á
annes, stundum inst inn í afdali. En fyrir einhver rík
og dularfull örlög komst það á endanum þangað, sem því
hafði verið ætlað að komast.
Þá var búið að misþyrma umbúðunum svo með lang-
vinnum núningi og öllum tegundum af óhreinindum, að
ekki gátu nema allra-sjónskörpustu menn ráðið í utaná-
skriftina: »Herra óðalsbóndi, hreppstjóri og meðhjálpari
signor Þorlákur Þorláksson í Sólheimum«. Norðanfari
dró ekki úr virðingartitlum.
I þessu Norðanfara-blaði var bréf frá íslendingi í
Vesturheimi. Hann sagði frá ýmsu, sem hann hafði orðið
áskynja um í einni af stórborgum Bandaríkjanna: að húsin