Skírnir - 01.01.1906, Síða 92

92
Oblátudósirnar frá Bessastaðakirkju.
Skírnir.
Þannig auðnaðist mér þá að afstýra skipbrotinu þvi, að Bessa-
staðakirkja félli í rúst. Þvert á móti varð hið mikla og veglega bús,
sem eg verð að telja dýran þjóðmenjagrip, tekið til guðsþjónustuafnota
aftur sumarið 1900, þá traustlega endurreist, og gert utan og innan
sem nýtt.
Hef eg nú skýrt frá tildrögum og ástæðum að því, að eg lét dós-
irnar burt frá Bessastöðum til Jóns konsúls Vídalíns, og legg svo málið
i dóm viturra og réttsýnna manna.
Görðum, 19. febrúar 1906.
Jens Pálsson.
Kápa Skiniis.
Ýmsir hafa baft sitthvað að setja út á myndina framan á kápu
Skírnis þar sem Skirnir ríður „úrig fjöll yfir“. Ungu stúlkunum þykir
„Skírnir“, of gamall, bestamenn þykjast eiga meiri gæðinga en bestur
Skírnis er o. s. frv.
Yonandi er að nýja kápumyndin verði vinsælli. Hún er gerð af
fröken Sigríði Björnsdóttur (ritstjóra). Stíllinn er islenzkur. Og þar
sem sér „mæki — mjóvan, málfáan“, þá er það bið fræga sverð Skírnis —
„þat sverð
es sjalft mun vegask,
ef sá’s liorskr es hefr“,
eins og segir i Skiruismálúm.
Fyrir ofan titilinn og á sverðið eru markaðir íslenzkir töfrastafir
eftir beztu beimildum, og veit trúa mín, að allmikill máttur fylgir sumum
þeirra. Vil eg því ráða öllum að taka myndinni vel. G. F.