Skírnir - 01.01.1906, Qupperneq 94

94
Erlend tiðindi.
Skírnir-
fram helming, er hi'm gafst upp í vetur á jólaföstuuui, eu við tóku höfð-
ingjar frjalslynda flokksins og fyrir þeim Sir Henry Catnpbell-Bann-
erman, einn af köppum Gladstones fyrrum, vitur maður og stiltur veL
Hantt lót rjúfa þing skömmu eftir nýár og spyrja kjósendur,,
hvað þ e i r viidu vera láta.
Svarið var ákveðnara og einbeittara en dæini eru til í sögu
Bretaveldis síðustu aldirnar tvær á að gizka, af munni allra heima-
þjóðatma 4, þeiira er fulltrúar kjósa sér á þing, í neðri málstof-
una: Euglendiuga, Breta (þ. e. Walesbúa), Skota og Ira.
— Fari þeir norður og niður, er oss stofnuðu ófyrirsynju £
skæðan ófrið og svívirðilegan oss til handa, við lítilmagna, er báð-
ust friðar, báðust gerðatdóms á því, er í milli bar, eyddu fyrir oss
4V2 biljón kr. (250 tnilj. pd. sterl.) í þann hernað, urðu 25,000
hermatma bani þar, 5000 kvenna og 20,000 barua af harðrótti og
veikindum (í gaddavít sgirtum saftt-búðum í Búalötidum).
Norður og niðttr fari þeir þingmenn, er sýnt höfðu sig líklega til
að fylgja þeim »fruntkveða flærðauna og vömm goða og manua«, er
Jósef Chamberlain heitir, manniuum, sem flanaði með oss út í
Búaófriðinn — hann var þá lýðlendumálaráðgjafi —, þá er hann brá
á það háskaráð eftir lok Búaófriðarins og til þess að yfir hann,
fyrndist sem skjótast, að vilja lykja ríkið tollverndarmúrum og
íþyngja alþýðu þann veg með verðhækkun á flestum nauðsynjum
hennar, en hefta frjálsa verzlun, sem allir brezkir stjórnvitring-
ar hafa í hávegum haft meira en hálfa öld og flestir hagspekingar
þakka þann hinn afarmikla vöxt og viðgang, er þjóðin hefir hlotið
þann tíma. — —
Svo var þjóðin nú reið orðin þeim fólögum, Chantberlain og
hans möttnum, þar á meðal þeirn manni, er stjórnarforsætið skipaði
síðustu missirin og Arthur Balfour heitir, að nærri lá að hún varp-
aði þeim öllum út í hitt yztu myrkur ntegnrar vanþóknunar sinnar.
Arthur Balfour féll sjáifur í Manchester fyrir lökum meðal-
manni, og meiri hluti sessunauta hans fór sömu leið. En Chamber-
lain stóð fastur á fótum í sínu gamla kastalavirki Birmingham.
Það var til þess, að sigurvegararnir gætu látið hann gauga fyrir-
vagni sínum, er þeir héldu innreið sína á þing, að dæmi herkonunga
í fornöld — sögðu óvildarmenn hans.
Leikslok urðu þau, að tala sambandsliða, er verið höfðu rúm
400 á þingi 1900 eftir kosningarnar þá, af 670 þingmönnum alls.
í neðri málstofunni, hrapaði nú niður í 158, en frjálslyndi flokkur-
inn komst upp í 429 alls úr 185 þá (1900). Þá eru írskir þjóð-