Alþýðublaðið - 22.01.1921, Side 1

G-eflð dlt a! A.lþýðufloU Unuin
1921 Lsugardagino 22 janúar. 17 töiubl.
Læknabrennivínið. Osóminn færist í aukana. þá mun hér sannarlega ekki sfður efni tii athugunar.
Reglugerðin um
liefir orðið til eioskis —
athlægis. Hér i Reyjavík var henni
fyrst tekið með „verkfalli* hjá
l^rennivínslæknum, þeir neituðu að
gefa út brennibinsreseptir urn hrið
Og bjuggust við að uppreisn yrði
í landinu þegar þorstinn færi að
sverfi að. B ennivínslæknar úti um
land iitu alt öðruvísi á reglugerð-
ina. Þeir skoðuðu áfengisbækurn-
ar sem nokkurskonar löggildingu
á brennivínssö'uni. Það væri þó
leyft að láta úti eias mikið brenni-
vín og skrifað yrði löglega á hin
Íöggiltu eyðublöð. Auðvitað mátti
ekki láta nema takmarkaðan skamt
á sama seðil og sama nafn, en
seðlarnir og nöfnin urðu þá bara
eins mörg og á þurfti að halda í
ihvert skifti. ;Jj r-
Þassi skilningur‘"mun svo hafa
orðið ríkjandi hjá brennivínslækn-
um höfuðstaðarins — og að því
er virðist hjá sjálfum höfundi lyfja-
reglugerðarinnar — sjálfum land-
lækninum!
Því að nýiega'’kom umsókn frá
lyfsölum Reykjavíkur til viðskifta-
nefndarinnar um að fá Ieyfi til að
flytja inn með næsta skipi („fs-
landi") 18 stórámur af spíritus!
— Nefndin kvaðst ekki trúa því,
að þetta væri nauðsynjavara, er
eigi mætti spara í viðskiftaneyð-
inni, og kvaðst að minsta kosti
verða að fá einhver skilrlki. Lyf-
sali sá, er með umsóknina kom,
kvað það ekki vera sína þægð að
selja brennivín, og víst mundi
hann komast af með svo sem
svaraði iooo pottum á ári eða
minna, ef hann aðeins léti til
nauðsynlegra tneðala og sinti ekki
brennivínslyfseðlum lækna. En
læknar krefðust þess, að lyfsalar
afgreiddu allar ávísanir þeirra,
hvot sem væri á brennivfn eða
annað.
En viðskiftanefndia neitaði nú
í bili um þenaan innflutning og
mun hafa lstið sem sér kæmi ekk
ert við hvað einstakir menn með
iækuisleyfi krefðust af iyfsölum
En viti menn! Sama umsóknin
kemur aftur og fylgir þá vottorð
landlaknis sjálfs um að þessar
18 stórámur af spíritus siu nauð-
synlegar.
En viðskiftanefndin sá samt sem
áðnr ekki ástæðu til að veita leyf
ið, eins og um var beðið, og leyði
aðeins innfiutning á 4 stórámum
til beggja lyfjabúðanna með næstu
skipsferð. En þetta eru samtals
nær 1000 lítrar, eða sem svarar
hálfs árs forða beggja lyfjabúð-
anna til meðala eingöngu, í sam-
ræmi við sögusögn lyfsalans.
Auðvitað mun það hátt reiknað,
að svo mikið þurfi af hreinum
vínanda I meðöi. En dáiítið fer til
iðnþarfa, þótt reyndar sé hverfandi
nú, síðan iðnaðaráfengisbókafarg-
aaið var atnumið. Enda heldur
ekki fyrirstaða að ná i drykkjar-
áfengi hjá læknum. Það má þá
búast við að lyfjabúðir geti ekki
algeriega fullnægt eftirspurn eftir
brennivíni, nema viðaukaleyfi fáist
bráðlega. Eftirspurn brennivíns
utan af landi er einnig miki!; t. d.
voru nýlega sendar til Vestmanna-
eyja 5 stórámur af vínanda, og
hefir þar verið látið úti fullmikið
höfuðstaðnum í „óhsg", úr þvf
að innfiutningur hefir ekki verið
leyfður takmarkalaust.
Hafi áfengishneiksiið, sem Tim-
inn getur um f síðasta blaði, og
sem búið v&r að geta hér í blað-
inu áður, vakið almenna athygii,
ýhrarp til kjðsenða.
Motto; „Eg veit að
stefnurnar fæðast feig-
ar." (G. G.)
Eg vil geta þess í upphafi, að
eg er alis ekki jafnaðarmaður, þó
tnér hinsvegar dyljist ekki að jafn-
aðarstefnan hefir sitt hiutverk að
vinna, eins og ailar aðrar stefnur.
Það dettur engum heilvita manni
í hug, að það þjóðfélagsfyrirkomu-
iag sem við búum nú við sé galla-
laust. Eitthvað verður að gera til
að bæta úr göllunum Menn geta
deilt um leiðirnar eða aðferðirnar
til þess, en um hitt verður ekki
deiit að þörf er umbóta. Jafnaðar-
menn eru umbótamenn, framsókn-
armenn. Aðrir framsóknarménn
viija fara aðrar leiðir. Bezta ráðið
til að átta sig, er að líta hlut-
drægnishust á ailar þær leiðir, at-
huga hverja fyrir sig eins nákvæm-
lega og unt er og bera þær svo
saman. En yfirborðsþekking og
skilningsleysi eru hér sem annars-
staðar óáreiðanlegir áttavitar. Eg
fyrir mitt leyti hefi þá skoðun,
að þjóðféiagsfyrirkomuiagið skifti
ekki mikiu máli, en að það séu
persónulegir hæfiteikar einstakling-
anna, sem jafnan láti mest til sfn
taka og varði mestu. Og er það
ein orsök þess, að eg get með
giöðu geði léð Blistanum fylgi
mitt. Stefnur allar eru tímabund-
in (temporel) fyrirbrigði, breytast,
þroskast, líða undir lok. „Eg er
ekki þrœll neinnar ákveðinnar
stefnu", er haft eftir Bismarck
gamla. Það var fallega mælt, og
væri betur að fieiri gætu tekið sér
þau orð I munn. Hin eina stefna
sem hefir eilíft gildi er mann-stejn-
an, sem eg vi! kalia svo, eða
manngiUUssUfnan. Ef mennirnir
Einkennileg framkoma landlæknis.
lyfjaáfeneið
nema