Skírnir - 01.04.1909, Blaðsíða 42

138
TJr ferðasögu.
arnir á að læra vel útlend tungumál eru ekki litlir, og ekki
minstur er sá að læra að misbrúka málið, skæla það og skemma,
eins og gert er, og víst verður að gera, í daglegu tali í hverju
landi sem er. Það læra menn ekki, hvað mikla stund sem þeir
leggja á beztu höfunda málsins. Utlendingar sumir, sem
eru að kvarta yíir því hvað þeir skilji illa mælt mál
íslenzkt þó að þeir lesi auðveldlega sögurnar, virðast ekki
hafa athugað þetta nógu vel, og byggja á skilningsleysi
sínu of víðtækar ályktanir um breytingar þær, sem orðið
haíi frá fornmálinu.
VII.
Milano.
1.
Milano, er Þjóðverjar nefna Majland, er álíka fólksmörg
og borgin á jökulsandinum forna norðanfjalls, Miinchen (rúm
V2 niiljón íbúa). Eru þar mörg vegamót 0g járnbrauta, og
verzlun mjög mikil, enda talsverður nýtízku bragur þýzk-
ur á bænum, og er því ófróðlegri fyrir ferðamenn en
ýmsar aðrar borgir, um ítalskt borgalíf. Yfirleitt er talið,
að allmlkið sé af germönsku blóði í Norðurítölum, enda
er þar ekki mjög sjaldgæft ljóshært fólk; og stórvaxnara
kvað það vera en á Suður-Ítalíu. En þó virðist öllu
minna um þetta en búast mætti við, þegar þess er gætt
hvað miklu Norður Italía tók við af þessum germönsku
þjóðflokkum, sem steyptust eins 0g stríðir straumar niður
í þjóðahaf rómverska ríkisins; og voru þar nú raunar
margir drepnir niður »fyrir úlf og örn« framan af. En
síðarmeir varð helzt að treysta mönnum af germönsku
kyni til landvarna Rómaveldis, og germönsk ríki voru
stofnuð á rústum þess; nokkur hluti Norður-Italíu ber enn
nafn eins af þessum germönsku þjóðflokkum (Langbarða),
likt og Frakkland og England.