Skírnir - 01.04.1909, Blaðsíða 44

140
Úr ferðasögu.
gluggana í töfrahöliinni hans Aladdíns. Þrjátíu álnir eru
þeir víst á hæð og allir með fögrum litum; gluggarnir
eru tómar myndir, svo þúsundum skiftir eru í þeim af
þessum dýrmætu listaverkum. Aleitnir sólargeislar brjót-
ast gegn um þá, og töfrafögrum glitbjarma bregður á
rökkrið hátt uppi í kirkjugeimnum. En annars er skugg-
sýnt, sólin fær ekki að njóta sín í kirkjunni fyrir helgum
sögum, líkt og segja mætti um sannleikann. —
Það er verið að syngja messu, margir klerkar; mítur
er tekinn ofan og settur upp aftur, klerkarnir ganga til
og frá með ýmsum undarlegum látburði og þylja latínu,
ilmandi glóðarkerum er veifað af sveinum í hvítum
sloppum. Virðist undarlegt að sjá nokkurn guð tign-
aðan á þennan hátt.
En alt í einu er eins og foss fegurstu hljóma steyp-
ist inn í kirkjurökkrið, fagur og voldugur organsöngur
dunar undir hvelflngunum; svo magnþrungnir eru tón-
arnir, að það er líkt eins og þrumur dynji undir við lagið,
þrumur tamdar undir furðuvald söngsins. Þetta er guðs-
þjónusta, sem hlýtur að hafa áhrif einnig á þá, sem engri
goðasögu trúa, hvorki norrænni, grískri né hebreskri;
það er eins og þetta fagurdunandi hljómflóð lyfti hverri
hugsun og hverri von, eins og þessi tónastraumur hafi
upptök sín í einhverjum fegra og betra heimi, sem flestir
vildu víst fúslega trúa að til væri, ef skynsemin gæti
fengið eitthvað að fóta sig á.
Kaþólska kirkjan vissi hvað hún gjörði, þegar hún
tók svo mjög í sína þjónustu söngjistina, sem huggar og
gleður, og ein af öllu jarðnesku megnar að breyta öllu i
fegurð sem hún snertir á. Margur mun sá vera, sem
einmitt söngsins vegna er kirkjunni ekki eins andstæð-
ur og hann annars mundi. Og það var heldur ekki illa
til fundið, að nota mest organið, það sem bezt fróar af
öllum hljóðfærum, og þó hið tignarlegasta; undraómi þess
má lýsa með orðum sálmsins fræga:tuba mirum spargens
sonum, orðunum sem í sálminum eiga raunar við dómslúð-
urinn, sem eitt sinn átti að kveða við í skýjum, eftir trúnni.