Skírnir - 01.04.1909, Blaðsíða 70

166
Mærin frá Orléans.
Mn var hraust og huguð, hún var ósérplægin og auðmjúk,
og loks var hún saklaus og skírhf.
Það eru þessar dygðir, sem hafa áunnið henni nafnið:
m æ r i n frá Orleans.
Sunnudagsmorguninn 18. aprílm. þ. á. mátti i Róma-
horg sjá ógrynni fólks þyrpast að Péturskirkjunni. Þar
átti að fara fram helgunarathöfn Jeanne d’Arcs. Kirkjan
sjálf var prýdd rauðum damastdúkum og silkidúkum með
gyltum kögrum; í kórnum voru fánamerki með myndum
úr sögu hins tilkomandi dýrlings; en öll var kirkjan
uppljómuð óteljandi rafljósum.
Pallar höfðu verið reistir handa helztu gestunum:
ættingjum Jeanne d’Arcs, 150 að tölu; ættmönnum páfans,
kardinálum og biskupum o. s. frv. Einnig var séð um,
að pílagrímar þeir. sem streymdu að úr öllum áttum,
fengju að komast inn. Frá Frakklandi nam tala þeirra
alt að 40,000 og voru fyrir þeim flokki 75 biskupar og 3
kardinálar.
Athöfnin hófst hálfri stundu eftir dagmál með því,
að biskupinn í Orléans las upp páfabréfið um »alsælu«
Jeannes. Því næst var sungið: Ora pro nobis, Beata
Joanna . . . og um leið var mynd af Jeanne afhjúpuð, en
rafljósum var svo fyrir komið, að hún birtist í dýrðarljóma.
Því næst las biskupinn hina fyrstu messu til dýrðar
Jeanne.
Páflnn var ekki sjálfur við staddur um morguninn,
en kl. 5 síðdegis lagði hann af stað í kirkjuna, til að heiðra
hina alsælu meyju og lýsa blessun yfir fólkinu. Þeir sem
við voru staddir segja einróma, að eigi sé hægt að lýsa
dýrð þessarar guðsþjónustu, sem öllum muni ininnisstæð,
er á hlýddu. Næsta morgun veitti páfinn viðtal í Vatican-
höllinni öllum þeim, er viðriðnir voru mál Jeanne d’Arcs
eg tók við gjöfum þeim, er honum voru færðar, eins og
vandi er til við slík tækifæri. Því næst tók hann á móti
frönsku biskupunum og kardinálunum og loksins, einni