Skírnir - 01.04.1909, Blaðsíða 92

188
Erlend tíðindi.
Nú höfðu menu vœnst að kosningarnar skæru úr þessu, en
því miður gaf gæfan það ekki. Hér varð enginn flokkur í meiri-
hluta og ofan á það bættist til óskemtunar, að jafnaðarmenn og
gjörbreytendur hlutu nær helmingi allra atkvæða í landinu, en fá
ekki nema 41 þingtnann samtals af 112, en hægrimenn og Neer-
gaard 38 vísa og 2 eða 3 óvísa, og eru því jafnsterkir. Christen-
sen vetðnr hér því mutidangið með 24 vísa og 5 eða 6 óvísa I
símskeyti ttú í vikunni segir, að hattn neiti (Neergaard og hægri-
mönnunt um) að semja við þá á þeim gruttdvelli, að Kaup-
mannahöfn verði víggirt landmegin. Þetta sýnir, að hann
er enn í bræðingsgerð og ætlar að fá aðra hvora til að
þoka svo mikið, að hann geti skammlítið keypt sig inn í ráða-
neyti eða látið þá lifa af náð sinni. Annars var þetta skeyti með
öllu óþarft, því við vitum fyrir löngu úr dönsku blöðunum, að
Christensen og alt hans lið var rígbundið við þau kosniugaheit sín,
að neita skilyrðislaust landvirkjunum. Og við vissum þar á ofan
af orðum Christensens sjálfs í Ringköbing Amts Dagblad 26. maí,
að hann þvertók fyrir að þoka lengra á leið til Neergaards. Við
þurftum ekki að fá að vita, að J. C. Christensen hefði ekki framið
sjálfsmorð. Það gera þess kyns menn varla.
Þetta mál á þá að verða dönsku þjóðiuni áfram til óláns, og
hamingjan veit hvar lendir.
Tyrkir- Þar hafa orðið þau stórtíðindi, að soldán rak Ung-
tyrki frá stjórn og gerðist einvaldur í hálfa aðra viku; en þá ráku
Ungtyrkir hann bæði frá völdum og rikisstjórn og settu hann í
æfivarðhald, og varð þetta alt með svo skjótri svipan, að veröldin
stóð steinhissa.
Aðdragandi og atburðir byltinga þessara virðast vera á þessa
leið: Margir menn vissu og fleiri grunaði, að Abdúl Hamíd kunni
sárilla hinni nýju stjórnarbót, sem honum hafði verið þröngvað til
að gefa þjóðinni. Menn vissu og, að klerkalýð og mörgum göml-
um og góðum hundtyrkja var meira en illa við trúarbragðafrelsi
það, sem nýja stjórnin lögleiddi, einkum þar sem þeir og aðrir
vissu, að margir Ungtyrkir eru mentaðir menn úr háskólum Vestur-
evrópu og fríhyggjendur. Enn var það, að margt af setuliði Mikla-
garðs var soldáni og prestum hliðholt, rétttrúað fólk og menningar-
lítið. Svo bar það til, að myrtur var ritstjóri nokkur, ólmiur and-
stæðingur hinnar nýju stjórnar, eftir að hann hafði skrifað eina af