Skírnir - 01.01.1910, Blaðsíða 1

Um silfurverð og vaðmálsverð,
sjerstaklega á landnámsöld íslands.
Erindi flutt i Mentamannafjelaginu 13. desember 1909.
Sá maður, sem gengist hefur firir stofnun mentamanna-
fjelagsins, hefur sínt mjer þann sóma að biðja mig að
Uitja stutt erindi á þessum fundi, sem annars er ætlað að
undirbúa og samþikkja lög fjelagsins. Mjer datt í hug að
nota þetta tækifæri til að skíra frá dálítilli uppgötvun,
sem jeg þikist hafa gert, að því er snertir silfurverð
og vaðmálsverð á landnámsöld Islands, og skal jeg reina
að tefja ekki tímann mjög lengi. Aður enn jeg hverf að
aðalefninu, skal jeg leifa mjer að setja fram fáeinar al-
mennar athugasemdir um silfurreikning og vaðmálsreikn-
íng til forna, og verð jeg að biðja hina heiðruðu samkomu
afsökunar á því, að jeg tala þar um það, sem ikkur öll-
um eflaust er kunnugt.
Saga peningasláttunnar hjer á Norðurlöndum sínir, að
menn fóru ekki að slá hjer peninga fir enn um það leiti,
sem kristni kom á ísland. Elstu peningar mótaðir á
Norðurlöndum eru frá þeim tíma. Menn hafa fundið
sænska peninga frá dögum Olafs skautkonungs, danska
frá dögum Sveins tjúguskegs, og einn norskan, sem er
•eignaður Olafi Triggvasini. Þessir elstu peningar Norður-
landa eru mjög misþungir, og bendir það til, að þeir hafi
verið vegnir, enn ekki taldir, í kaupum og sölum manna
á milli. Hjer á landi hafa peningar aldrei verið slegnir.
Menn höfðu hjer ekki aðra mótaða peninga enn þá, sem
viltust hingað fra útlöndum, og alt bendir til, að mjög
1