Skírnir - 01.01.1910, Blaðsíða 38

38
Grláma.
fær mætti heita með hesta. Um náttmálabil náðum við
bæjum«.
Eftir þessu er það auðsætt, að lýsingin á Glámu, sem
tilfærð er í byrjuu þessa máls, er fjarri lagi. Á Glámu
er enginn »kringlóttur snjóskjöldur eða fannbreiða«, enda
er fjallið ekki þannig vaxið. Hábungurnar liggja í
sveig eða nokkuð krappri skeifu frá Dýrafjarðarbotninum
vestur á móts við Geirþjófsfjarðarbotninn, líkt eins og
sýnt er á uppdrætti Björns Gunnlaugssonar. Sjónfríð er
á nyrðri skeifuhælnum. Skeifutáin veit í austur og voru
að sjá allháar fjallabungur austur af henni, en lægð nokk-
ur var innan i skeifunni eða vestan við bungusveiginn.
Inn af Vatnsfirði, sem gengur norður úr Breiðafirði,
er dalur er nefnist Vatnsdalur. Gengur hann norður undir
suðurskeifuhæl Glámu. Vatn allstórt er í dalnum og ligg-
ur það til norðausturs, en ekki norðvesturs, eins og sýnt
er á kortinu. Inn af því eru flatar eyrar fram með ánni,
er í það fellur. Gengur þaðan afarlangt daldrag (»Beina-
lág« svokölluð?) austur með allri Glámu að sunnan,
nokkru fyrir norðan Þingmannaheiðarveginn, sem sýndur
er heldur norðarlega á kortinu. Eg fór sunnan við drag
þetta alla leið úr Vatnsdalsbotninum og austur í Skálmar-
dal. Sunnan í Glámu voru sundurlausar fannir eins og að
vestan og ekki miklar.
Fannir leysir víst aldrei til fulls af Glámu að sumr-
inu, svo óhætt má fullyrða, að hún liggi í fanna1) eða
fiminda beltinu2), en upp fyrir jökulmörk nær hún ekki.
Samfeldur jökull er þar enginn og þá að sjálfsögðu engir
*) Sjá Þorvaldur Thoroddsen: Lýsing íslands II b. bls. 2.
2) Svo vil eg kalla beltið næst neðan við snælinu eða jöknlmörk,
þar sem fannir leysir aldrei til fnlls, en vorfannabelti þar fyrir neðan,
þar sem fannaslitur liggja fram eftir sumri, en gjörleysir venjulegast nm
hásnmarið, nema i aftökuharðindasumrum eða sumarleysum. Firnindalinu
eða firnmörk mætti þá kalla takmörkin milli þessara belta. Orðið
firnindi i þessari eða skyldri merkingu er nú týnt úr málinu, nema i
orðtækinu: „yfir fjöll og f.“