Skírnir - 01.04.1910, Blaðsíða 2

98
Björnstjerne Björnson.
váðir Váfaðar
sem í vatn brygði;
brökuðu broddar,
brotnuðu skildir,
glumdu glymhringar
i gotna hausum&1).
* *
*
— Svo þrumdu Ijóð
fynr þúsund árum
Skáldaspillis
um skörung fallinn ;
svo skyldu og sungin
á sömu tungu
Bj ö r n s o n a r-m á l
að Bragafulli!
»Stóð ófriðr
af afarmenni
innanlands
öllu fólki«.
— Þar lysti Sturla
styrjar-œvi
sjö öldum síðar
samlands niðja2).
Þ v í stóð ófriður
um afarmenni,
a ð hann merkið bar,
né matst við aðra,
merki mannfrelsis,
merki stórhuga,
merki þjóðsóma
gegn þjóðarlygi.
‘) Sjá Hákonarmál E. skáldaspillis, frá miðri 10. öld.
s) Sjá Hákonarmál Sturlu Þórðarsonar (nm Hákon gamla) frá 1263.