Skírnir - 01.04.1910, Blaðsíða 11

Björnstjerne Björnson.
107
spesíur —, en hafði eigi eirð í sér til að bíða úrslitanna,
heldur lagði af stað til Kaupmannahafnar með létta
pyngju. Eftir talsverða bið og bollaleggingar fekk hann
500 spesíur og hélt nú suður á bóginn til fyrirheitna
landsins, Italíu. Varð sú dvöl honum næsta happadrjúg,
því hann lærði margt og þroskaðist stórum. Fann hann
ljóst til þess sjálfur, og förin var honum ómetanlegur
ávinningur i andlegum skilningi, enda sótti hann um við-
bótarstyrk til vísindafélagsins í Þrándheimi, er fé hans
var á þrotum, með þessum ummælum: »Mér íinst á
stundum eins og jörðin brenni undir fótum mér, eg þarf
svo margt að læra, en efnin eru svo lítil og tíminn svo
naumur.------Eg finn það með sjálfum mér, að öll fram-
tíð mín veltur á því, að eigi verði stöðvun á þroskanum*.
Eekk hann 300 spesíur frá félaginu og nokkurn styrk frá
kunningjum sínum og hollvinum. Alls dvaldi hann 3 ár
erlendis, enda þurfti hann mörgu að kynnast og margt
að læra. Hann ritaði og af kappi og sendi heim nokkur
leikrit, er allmikils þótti um vert, t. d. »Sigurd Slembe«,
»Maria Stuart« o. fl. Þótti öllum sýnt, að hann var á
bráðu þroskaskeíði frá listarinnar sjónarmiði. Sjóndeildar-
hringur hans víkkar, yrkisefnið verður sífelt dýpra og
umfangsmeira, formið fastara. Kom hann aftur heim úr
utanför sinni árið 1863 og hlaut nú fyrstur manna skálda-
styrk í Noregi, 400 spesíur á ári hverju.
Næstu 10 árin dvaldi hann í Kristjaníu og hafði
margt með höndum. Komst hann meðal annars í stjórn
leikhússins og þótti skörungur í því sem fleiru, en hvarf
frá því aftur af því að hann þóttist eigi fá nógu miklu
ráðið. Þá fekst hann og við blaðamensku og stóð þar að
jafnaði fremstur í fylkingu í öllum deilumálum. Greiddi
hann harðar atlögur að mótstöðumönnum sínum og fekk
sjálfur margt svöðusárið, enda gætti hann þess lítt að
hlífa sér. 1872—73 fór hann víðsvegar um Noreg til að
halda fyrirlestra. Yar það tilgangur hans að safna sér
fé til nýrrar utanfarar, og tókst honum það allvel, því
eigi SRorti aðsókn, enda var hann hverjum manni mál-