Skírnir - 01.04.1910, Blaðsíða 86

Ritfregnir.
Herrmann, Paul: Island in vergangenheit und gegenwart.
Reiseerinnerungen. III. Leipzig. Engelniann. 1910.
Það er óþarfi að fjölirða mjög um þennan þriðja part af bók
Herrmanns um Island, því að Skírnir hefur áður getið um firri tvo
partana (81. ár, 1907, á 273.—275. bls.), og er þessi príddur öll-
um hinum sömu kostum og hinir firri. Einkum og sjer í lagi ber
hann vott um, hvert ástfóstur höf. liefur lagt við land vort og þjóð.
Þetta l/sir sjer í hverri línu bókarinnar, en eigi síst í hinu snotra
kvæði, sem stendur fremst í bókinni. Þar segir höf. meðal aunars:
Das land ist iveder reich noch gross,
doch wer es kennt, es liebt.
Þ. e. »landið er hvorki auðugt nje stórt, enu hver sem þekkir það,
ann því«. A 36. bls. er annað dæmi. Þegar höfundurinn nálgast
Reikjavík frá sjónum, en þar hafði hann first stigið fæti á land
árið 1904, þá finst honum, segir hann, sem hann sjái aftur ást-
kærar og sjer hjartgrónar stöðvar eftir langa fjarveru, »hjer þreitti
jeg mitt firsta skeið fyrir fjórum árum, hjer varð jeg first ósjálf-
rátt gagntekinn af hinu uudursamiega, hulda töframagni sögu-
landsins«.
Þessi partur lísir ferð höf. um Island árið 1908, first í kring
um landið sjóveg með ströndum fram, fra Djúpavogi til Reikjavíkur,
síðan landveg um allan vesturhelmiug landsins: frá Reikjavík um
Þingvöll upp í Surtshelli, þá um Mírasíslu og Hnappadalssíslu,
kring um alt Snæfelsnes, um Dali vestur í Þorskafjörð og þaðan
norður í Steingrímsfjörð, þá inn með Húnaflóa að vestan um
Strandasíslu, þá um Húnavatnssíslu og Skagafjarðarsíslu, þaðan
suður Kjalveg að Skálholti og um Arnessislu og Gullbringusíslu
ist út á Reikjanes, og loks aftur til Reikjavíkur. Bókin er mjög
skemtileg aflestrar, því að höf. hefur opin augu og næman skiln-