Skírnir - 01.04.1910, Blaðsíða 88

184
Ritfregnir.
syni og þekkingu, og veltir þeim á ymsar hliSar, svo að hverjum
er innan handar að dæma sjálfur. Kverið er því hin bezta leið-
beining fyrir kennara og aðra, er fræðast vilja um þetta efni, hverri'
stafsetningu sem þeir svo vilja fylgja, og á höf. hlýjar þakkir
skilið fyrir verkið.
B. B.
Jónas Guðlaugsson: Dagsbrún. Söngvar og kvæði. Rvik..
1909. Kostnaðarm. Sig. Ki-istjánsson.
Jónas Guðlaugsson er eitthvert yngsta skáldið okkar, liðlega
tvítugur. Dagsbrún hans ber þess vott, að hann hefur þegar náð
traustum tökum á gígjunni og að mikils má af honum vænta þeg-
ar stuudir líða. Hljómarnir eru hreinir, mjúkir og sannir — runn-
ir inst úr hans e i g i n sál — djúptækir eru þeir að vísu ekki
né magni þrungnir og megintíri, en þó þannig vaxnir, að þeir
boða sól í sali er skáldinu eykst eðlilegur þroski með árum. Þau
kvæði eru eigi allfá í bókinni, er vekja með réttu þessar vonir.
Veigaminstur er I. kaflinn. Jónasi virðist eigi láta vel að yrkja
hvataljóð og heimsádeilur; honum hættir þar til glamurs og stór-
yrða, en skortir eldmóð og umfram alt hnittni. Aftur á móti er
hann litglöggur og léttur á penslinum, er hann bregður upp
blæmyndum af náttúrunni eða skapbiigðum sjálfs sín. Dæmi þess
eru ýms kvæði í II., IV. og V. kaflanum, t. d. Nótt á hafinu,
Erfiðar götur, Eg veit, Bergnuminn o. fl. — Jónasi er mikið í
hug um framtíð lands og þjóðar. Norðrið er honum aflbrunnur
andans, þaðan er endurnýungin á að koma. Sú hugsun kemur
skýrast fram í kvæðinu »Einbúinn«, sem mór virðist fegursta og
veigamesta kvæðið í bókinni:
Á Islands nyrzta ögri, Einmana eins og landið,
úti við norðurpól, alvarlegur og grár,
hrimfjallahöfðinginn situr með aðalssvipinn 4 enni
á hamranna veldisstóli. og ískórónu um hár.
Hann hirðir eigi um leik ægisdætra við fætur sór nó bljúg ástar-
atlot hinnar suðrænu sólar, er vakir af ástarþrá um vorlangar
nætur. Hann horfir mót norðri og hlustar hljóður:
Völvurnar vitrar þvi spáðu,
hann veit eftir þúsund ár:
Kongsdóttir kemur að norðan
og kyssir hans silfurhár.
B. B