Alþýðublaðið - 10.12.1959, Blaðsíða 6

★

tm1
ÞETTA eru þau fyrstu,
sem taekifæri fá til þess að
detta saman í lukkupottinn
og fá Heklupeysu og kulda-
úlpu í jólagjöf.
Stúlkan heitir Elísabet
Matthíasdóttir. Hún sagðist
vinna í Björnsbakaríi og
kunna þar vel við sig. Þar
hefur hún nú unnið í þrjú
sumur og það, sem af er
þessum vetri.
— Áttu Heklupeysu?
— Nei ...
— Heldurðu, að það væri
ekki gaman að eignast eina
slíka?
— Jú-hú . .
FRANSKI hljómsveitar-
stjórinn Philipe Gérard leit
aði fyrir skömmu að stúlku,
sem hefði 59 hjartaslög á
mínútu, og 119 þegar hún
hljóp upp og niður stiga. —
Hann fann stúlkuna og nú
getur að heyra í Frakklandi
á spánnýrri cha-cha-cha-
plötu Philips Gérards, þar
sem hjarta stúlkunnar slær
taktinn . . .
— Ferðu mikið á skíði?
—- Dálítið, og peysan er
auðvitað uplögð til skíða-
ferða, jafnframt því, sem
hægt er að nota hana bara
við pils og síðbuxur heima
í bænum.
gjarnan eignast kuldaúlpu,
þótt hann væri reyndar ný-
búinn að kaupa sér eina.
— En það er nokkuð, sem
maður getur alltaf átt . . .
— Hvaða atvinnu stundar
þú?
— Ég er rakaranemi.
— Nýbyrjaður?
— Já, en samt er ég byrj-
aður að klippa smástráka.
— Og hvernig gengur?
— Bara veí . . . kannski
einstaka stallur hér og þar,
en alls ekki svo mikið.
— Og hvernig heldurðu,
að þér muni falla starfið?
— Svaka-vel .
— Já, Elísabet . . . Kann-
ski þú fáir Heklupeysu . . .
ennþá enginn veit . . .
Pilturinn heitir Þóróifur
Helgason. Hann var nú ekki
í vafa um að hann vildi
HVAÐ ertu að gera með
þennan ánamaðk, spurði
mamma Jónsa litla, sem
kom með einn slíkan inn.
—• Ég leik mér bara að
honum úti, svo ég vildi
sýna honum herbergið mitt.
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiif
Eru flesfir svindlarar
ur lika auga leið, að þeir,
sem ekki eru aðeins aðlað-
andi, þeir eiga erfiðara með
að komast inn á fólk og
svindla . . . “ Kannski er það
bara þess vegna?!
UNDRA-
DANSKIR sálfræðivís-
indamenn hafa nú fundið
það út, að gamla máltækið
Keisaraynju-
klæði!
ÞAÐ var ýmisiegt,
sem Farah Diba
keypti sér í París, m.
a. þennan klæðnað,
sem hún líklega ætlar
að bregða sér í. þeg-
ar hún er að ,,slappa
af“ frá skyldum keis-
araynjunnar. •— Þetta
mundi líklega ekki
hafa verið talinn keis
araynjulegur búning-
ur í gamla daga, —
en „tímarnir breytast
og mennirnir rneð“ ...
„Oft er dyggð undir dökk-
um hárum, — og flagð und-
ir fögru skinni“ er að
nokkru á staðreyndum
byggt: Það hefur komið í
ljós við rannsóknir, að
snoturt, frisklegt velklætt
og brosandi fólk hlýtur
betri dóma en það, sem
ekki er eins snoturt, vel-
klætt og brosandi, enda þótt
í reyndinni komi það oft
síðar í ljós, að hið -síðar-
nefnd hefur fullt eins gott
innræti.
¥
HVOLFIÐ
HA-HA-HA
Sálfræðingurinn Arne
Sjölund segir: „Verið þið
varkár, þegar þið dæmið
fólk. Fyrstu áhrifin eru oft
blekkjandi. Og höfum við
myndað okkur skoðun um
fólk, reynist oft erfitt að
breyta henni. — Þeir sem
mér hafa við fyrstu sýn oft
virzt svo aðlaðandi, þeir eru
oft þeir sem ég mætti fyrst
um í fangelsisklefunum. —
Sem svindurum! En það gef
ÞAÐ var einn okkar á-
gætu leigubílstjóra, sem
fenginn var til þess áð
sækja lítinn skólanemanda.
Þegar hann kom til skól-
ans var tíminn ekki úti, en
til þess að láta vita að hann
væri kominn, þeytti bílstjór
inn bílhornið stutt og fíu-
lega. Það bar þann árang-
ur, að kennslukona opnaði
glugga, Ieit hörkulega á
htmn og sagði:
— Eigið þér von á barni?
— AIls ekki, svaraði bíl-
stjórinn og kímdi um ieið
og hann bar höndina að húf
Á RANNSÓKNASTOFU
prófessors Hillary segir
Frans nú úpp alla sögu um
ævintýri hans og Philips í
Frakklandi. Prófessorinn
verður dálítið órólegur. „Ég
er nánast skuldbundinn til
þess að gefa yður skýringu,"
segir hann. „Heyrið mig nú.
Þið vitið sem sé að við ger-
um hér tilraunir með efm,
sem ég hef kallað hvetjara,
en með honum er unnt að
c
Á'UERÍSK kona
um morð á mar
en að réttarhöldu
var hún dæmc
þrátt fyrir ákai
eldri konu í kvi
um, að konan v
sek. — Þegar kc
kviðdóminum va:
því.síðar, hvers ■
hefði staðið svo
að konan væri s(
hún:
— Tja, það fin:
liggja ljóst fyrii
kenndi henni, að
eftir í heiminum,
var nýbúin að m.
inn.
☆
GIOVANNI
Lucchetti er lík
barnið, sem fæð
isvagni a. m. k
Það henti þa
mamma hans far
morguninn, að fa
í aðsigi. Hún n;
neinn leigubíl og
því í fyrsta.stræt
átti framhjá sjí
En á leiðinni h
ingahríðarnar og
isvagnabílstjórin
flýta ferð sinni i
aka framhjá
stoppistöðum, ko
ir ekki barnið
miðri leið og ek
annað að gera
strætisvagninn o
aðstoða móðurin;
um. — Allt gekl
sögu og í þakklæl
ir aðstoðina v
skýrt í nafnið
vagnastjóranum,
einnig guðfaðir í
auka vaxtarhra?
mjög mikið. . . .
höfum við mótly
ist Antivas, sem
nota til að dragc
óeðlilega vexti.
unni. — Nei, ég hef litiS
svona út síðastliSin 10—15
ar.

g 10. des 1959
Alþýðublaðið