Alþýðublaðið - 10.12.1959, Blaðsíða 11

■nnuiiiiimmiiiiiiiiiiiitiiiiiiiMutuiiiaiutiiiiiimimuiin
16. dagur
■uiiiimiiiiiiiimiumiiimiiiiiiiuiMiiiisiiiiiiuiiiiiminr
„Það vona ég“, sagði hún.
„Viltu að það óvænta sé
gott eða slæmt?“ spurði mað-
ur hennar.
„Ég efast ekki um af hvorri
tegundinni verður meira“,
svaraði hin nýbakaða frú
Loring.
Carol hafði undrast það
mikið hve margir voru í
kirkjunni. Það voru víst mest
allt vinir Vians en það var
samt enn fle'ra í boðinu. Gest-
irnir virtust aldrei ætla að
hætta að streyma inn um dyrn
ar og Car0l fannst hún aldrei
myndi hætta að taka í hend-
ur og sjá ný andlit. Henni
fannst hún líkust brosandi
vélmenni þegar Tess og Nic-
ky komu til hennar.
„Carol, sástu þegar ég
slepnti vendinum mínum?
Fyrirgefðu að ég st'eig á slóð-
ann“, vall upp úr Nieky, sem
ekki hugsað' um annað en
það sem fvrir hana hafði
borið. „Mér finnst það leiðin-
legt“.
„Ég skal reyna að gleyma
því núna“, sagði Vian og
þóttist vera alvai'legur, ,,en
ef þetta k°mur: fyrir næst,
þegar ég gifti mig — ja, þá
máttu passa þig'-“
Nieky glotti stríðnislega til
Hún sá hann sem hlæjandi
miðdepil kvennafans og hann
virtist skemmta sér konung-
lega. Carol fann til afbrýði-
semi og gaf honum merki um
að tími væri kominn til að
fara.
Tess og Anna hjálpuðu
Carol að skipta um föt. Það er
að segja, Tess hjálpaði henni
og móðir hennar talaði án af-
láts um brúðkaupið. „Dásam-
legt brúðkaup“, andvarpaði
hún. Allir höfðu skemmt sér
vel og talað um það hvað
brúðurin væri fögur. Blómin
í kirkjunni höfðu verið svo
yndisleg og Vian svo rólegur,
svo karlmannlegur og örugg-
ur. Hann var alveg sá maður,
sem hún Anna hafði óskað
henni Carol sinni litlu t'l
handa. En hvað hann hafði
verið glæsilegur, þar^ sem
hann beið eftir brúðinni! Svo
11.
„Bréf frá Carol. Rachel!
Símon! — Bréf frá Carol“,
kallaði Nicky um leið og póst-
urinn kom.
„Flýtið ykkur. Maturinn er
líka til“, bætti hún við.
„Ég er að koma“, sagði Sí-
mon og hvarf niður í kjallar-
ann með tvær fullar mjólkur-
fötur og Rachel svaraði því
líka að hún væri að koma.
Hún reyndi að yfirvinna af-
brýðlsemina, sem hún fann
alltaf fyrir í hvert sinn sem
bréf kom frá Carol. Hún hafði
horfið við brúðkaupið og alls
ekki komið í boðið á eftir.
Hún hafði ekið beint til hótels
síns og sökkt sér niður í eymd
og afbrýðisemi. Það hafði lít-
ið hjálpað þegar Tess hafði
sagt henni seinna, að Vian
hefði spurt eftir henni, en
lýsing Nicky á allri dýrðinni

hans og Carol brosti, en orð
hans höfðu sarat sært hana.
Hann hefðí pkki átt að hafa
slíkt í flimtinsum þennan
dag! Hún spurði um Rachel
og Tess sasði henni að hún
hefði ætlað að fara með ein-
liverium vinum sínum frá
kirkjunni og hlyti að fara að
koma.
„Segðn henni sð við getum
ekki hafið brúðkaunsferðina
án hennar blessunar, sagði
V'an stríðnislega.
Veizlan tókst mjög vel.
Kampavínið -flaut og allir
skáluðu við brúðhjónin. Vian
hélt fyndna ræðu og þekkt
hljómsveit lék fyrir dansi.
Carol var orðin þreytt og
leit kringum sig eftir 'V!an.
............
.... sparið yður Uaup
6 miUi maxgra vearglana1-
\)ÍMM
fl öffl
títttJM!
($í|) - Austurstiseti
fallegur og svo skeytingar-
laus um allt hitt!
„Já, hann er meistari í
skeytingarleysi“, sagði Tess
brosandi. „Passaðu þig bara,
Carol, svo hann hætti ekki að
skeyta um þig!“
Orðin voru sögð létt og glað
lega 0g Carol brosti. Henni
datt ekki í hug að baki þeirra
væri ef til vill falin dulin að-
vörun,
Ferðaföt Carol voru mosa-
grænn mohairkjóll, lítill
grænn hattur, hálflangir
hanzkar úr mjúku skinni og
falleg nertsslá. Vian leit á
hana þegar hún kom inn.
Hann fann til stolts og sjálfs-
ánægju vfir henni. Hann
vildi aðeins það allra bezta!
Allir þurftu að kveðja þau
og það leið langur tími áður
en þau gátu sezt inn í bílinn
og hrísgrjónin buldu á þeim.
Allir ve'fuðu annaðhvort með
hendinni eða vasaklút. „Nú
eru bæði kirkjan og heimur-
inn búin að blessa okkur og
nú hefst fvrsti kafli“, tautaði
Vian eins og hann hefði lesið
hugsanir hennar. Svo beygði
hann sig- að henn: og kyssti
hana létt en kunnáttulega á
munninn.
hafði eyðilagt þá von hennar
um leið, að Nicky hafði talað
svo mikið um það hve Carol
hefði verið falleg, að Rachel
hafði mest langað til að slá
hana. Það var ekki vegna þess
að hún kynni ekki vel við
Carol, allir kunnu vel við
Carol, en ... hvers vegna, ó,
hvers vegna hafði Vian gifzt
henni?
Hún flýtti sér að mata grís-
ina og fór inn í eldhús.
Nicky og Cra'g voru farin
að borða og Tess var að hella
te í bollana.
„Getið þið ekki flýtt ykk-
ur?“ sagði yngsti meðlimur
Carew fjölskyldunnar óþolin-
móð. „Þó ykkur langi ekki til
að heyra hvað Carol skrifar,
langar mig til þess“.
„Vertu róleg, unga kona.
Við verðum að þvo okkur“,
svaraði 'S'ímon án þess að flýta
sér. Nicky andvarpaði og rak
út úr sér tunguna.
En fimm mínútum seinna
sátu þau öll til borðs og
hlýddu á lýsingu Carol á brúð
kaupsferðinni til Noregs.
„Finnst ykkur það ekki
hljóma dásamlega að vera
þar“, andvarpaði Nicky.
„Máttur tungunnar“, taut-
aði Rachel og faðir hennar leit
undrandi á hana.
„Það er líka áreiðanlega dá-
samlegt þar“, sagði systir
hennar. „Hvítt ævintýraland
í norðrinu þar sem þau þjóta
yf-'r snjóinn, eins og þau hefðu
vængi og svo er hún líka með
'Vian. Segir hún hvenær þau
koma heim, mamma?"
„í byrjun næsta mánaðar“,
svaraði móðir hennar og hélt
áfram að lesa: „Vian á að
halda fyrirlestur í landafræði
félagi. Það er löngu ákveðið
og hann getur ekki neitað,
annars hefðum við verið hér
lengur“, skrifaði Carol. Tess
las áfram um snjóinn, sem
var svo dásamlegur, landslag-
ið sem var stórkostlegt, hótel-
ið sem var fyrsta flokks og
eins þægilegt og frekast varð
óskað og um Vian ...
„Sem er allt, sem hjartað
þráir“, stakk Rachel upp á og
rétti fram bollann eftir
meira tei.
GRÁNMÁRNIR „Gjörðu svo vel að víkja til hliðar
. •. þetta er ekki mitt eigið, heldur
frú Sörensens.“
„Hún segir nú bara að hann
sé mikill skíðagarpur“, brosti
Tess, „en það þýðir sjálfsagt
það sama og þú sagðir!“
Craig þorði ekki að líta aft
ur á Rachel en næmt eyra
hans hafði ekki komist hjá því
að heyra biturðina í rödd
hennar. Hvað var að Rachel?
Hafði brúðkaup Carol gert
hana eirðarlausa?
Hún hafði ekki verið lík
sjálfri sér upp á síðkastið.
Það var ekkert líklegra en að
hún saknaði Carol, sem hafði
fjörgað allt upp á Pilgrims
Row. Það gat ekki verið að
það væri skemmtilegt fyrir
unga stúlku að hfa því lífi,
sem Rachel lifði. Craig and-
varpaði. Alltaf voru það pen-
ingar og aftur peningar! Hann
vildi svo eiarnan gefa börnum
sínum allt það bezta en til
bess voru engir peningar.
Það vissu allir hve þau höfðu
bað erfitt fjárhagsleg^, hvorki
Tess né hann höfðu nokkru
sinni dregið dul á það. Það
var ekki sem verst meðan
bau voru lít 1 en bað var ekki
lengur hægt að kalla Rachel
neitt barn. Hún var tuttugu
og eins árs og þarfnaðist ann-
ars en að búa hér á Pilgrims
Row. Hún varð einhvern veg-
inn að komast á brott. Kann-
ske gæti Carol hjálpað. Hún
var svn fáfuð og reynd og
henni bótti vænt um Rachel.
Símon sá líka að systir hans
var brevtt og hann hló og
spurði hana hvort hún væri
ástfangin daginn sem hann sá
hana hella mjólkinni í vask-
inn o<? setia eggin í svínamat-
inn. En Rachel svaraði hon-
um reiðilega.
„Svona. svona, ég meinti
ekkert illt með þessu“, sagði
hann róandi.
„Er eithvað að, Rachel?“
spurði hann hana skömmu
seinna.
„Það er svo ólíkt þér að
rjúka svona upp út af engu?“
Hún yppti öxlum.
„Ekkert nema það, að
pabbi vill endilega senda mig
að heiman. Hann segir að ég
eigi að fá mér v'nnu“.
„Það er ekki sem verst
hugmvnd“, samþykkti bróðir
hennar. „Þú lærir ekki margt
af að ganga hér árið út og inn
og hér er heldur ekki margt
um menn á giftingaraldri“.
„f guðanna bænum, vertu
ekk1' alltaf að tala um menn“,
sagði Rachel reið.
„Því ekki það. Þú ert ekki
farin að p:pra“, brosti hann.
„Það er áreiðanlega ein-
hvers staðar sá eini rétti, sem
bíður þín!“
„Þá getur hann beðið. Ég
vil hann ekki“.
Símon hristi höfuðið sorg-
mæ’ddur.
. Það er leitt og það er mjög
óeðlilegt11.
„Alls ekki. Margar konur
erp ánægðar þó bær séu ó-
giftar. Carol var ánægð áður
en hún hitti Vian Lor:ng“.
„Áður, iá, en ekki á eftir“,
svaraði Símon og skrúfaði
svo snöggt frá krananum að
vatnið sprautaðist yfir hann.
Skömmu seinna spurði Rac-
hel varlega:
„Heldurðu að það vari
lenai — hiónaband beirra?“
„Því ekki það?“ Símon virt
ist undrandi.
„Það eru svo mörg hjóna-
bönd sem fara í hundana“,
svarað' systir hans rólega.
„Það er engin ástæða fyrir
því að eins fari fyrir þeim“.
„Kannske ekki. en bau eru
nú bæði miög einþykk“, sagði
Rachel þrjóskulega. „Ég held
að það verði erfitt fyrir þau
MINJASAFN bæjarins. Safn
deildin Skúlatúni 2 er opin
daglega kl. 2—4. Árbæjar-
—6. Báðar safndeildir eru
lokaðar á mánudögum.
* STYÐJI'Ð og styrkið
Vetrarhjálpina.
-o-
Æskulýðsfélag . Laugarnes-
sóknar. Fundur í kirkju-
kjallaranum í kvöld'kl. 8,30
Síðasti fundurinn fyrir jól.
Séra Garðar Svavarsson.
-o-
Spilakvöld Borgfirðingafél.
er í kvöld kl. 21 stundvís-
lega í Skátaheimilinu við
Snorrabraut. Góð verðlaun.
Mæitð vel.
-o-
MUNIÐ jólasöfnun
Mæðrastyi-ksnefndar.
-o-
Samtök Svarfdælinga halda
skemmtifund í Tjarnarcafé,
uppi, föstudag 11. þ. m. kl.
8,30. Kosin verður stjórn
samtakanna.
-o-
Minningargjöf í Barnaspítala-
sjóð. — Kvenfél. Hringnum
hefur borist rausnarleg
gjöf til Barnaspítalasjóðs
að upphæð kr. 3000.00, frá
ónefndri konu í Árnessýslu,
til minningar um foreldra
hennar. Félagið færir gef-
andanum beztu þakkir.
Skipaútgerð
ríkisins:
Hekla fer frá Ak-
ureyri í dag á vest
urleið. Esja fór
frá Rvk í gær vest
ur um land 1
hringferð. Herðubreið er í R-
vík. Skjaldbreið er á Húna-
flóa á leið til Rvk. Þyrill er í
Rvk. Ilerjólfur fór frá Leith
í gærmorgun áleiðis til Vest-
mannaeyja og Rvk. Baldur
fór frá Rvk í gær til Ólafsvík
ur, Grundarf jarðar og Flateyj
ar.
Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell er væntanlegt
um mðinætti í kvöld til Rvk
og Ma.lmö. Arnarfell fór 8. þ.
m. frá Fáskrúðsfirði áleiðis
til Hamborgar, Malmö, Kali-
peda, Rostock, Kmh., Kristi-
ansand og íslands. Jökulfell
fór í gær frá Rvk áleiðis til
Riga. Dísarfell er væntanlegt
til Reyðarfjarðar á morgun
frá Gdynia. Litlafell er í o!íu
flutningumi í Faxaflóa. Helga
fell fór 4. þ. m. frá Siglufirði
áleiðis til Helsingfors. Harnra
fell fer væntanlega 12. þ. m.
frá Batum áleiðis til Rvk.
INCDSÍ5
Opnar daglega
kl. 8,30 árdegis.
ALMENNAR
VEITINGAR
allan daginn.
Ódýr og vistlegur
matsölustaður.
Reynig viðskiptin.
lngé!!s-Café.
Alþýðublaðið — 10 des. 1959