Alþýðublaðið - 11.12.1959, Blaðsíða 6

Þreyfliir og lofur
I LONDON TIMES var
eftirfarandi auglýsing fyr-
ir skömmu. (Auglýsingin
var ein af mörgum undir
auglýsingayfirskriftinni
VINNA).
— Þreyttur og latur her-
foringi, sem verið hefur í
Iandher, einskisnýtur,
drykkjubolti, sækir um
stöðu. Ekki má vera um
erfitt starf að ræða og
vinnustaður skal vera í
Lundúnaborg. — Aldur 28
ór, en maðurinn lítur út eins
og fertugur
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIII
☆
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiniimuiiiiiifiiiiiiui
T
OMMY STEELE er enn
svo vinsæll í Englandi, að
hann hefur látið setja niður
nýtízku þjófabjöllur í hús
sitt. Það eru ekki þjófar,
sem Tommy óttast svo mjög
heldur telpúhnátur, sem
vilja fá eiginhandaráskrift.
Flest gefur gerzt á
| LEIKONA í París |
| hefur sótt um skilnað |
1 frá manni sínum fyr- |
1 ir þá sök, að hann |
i§ hefur átt með henni |
i! fjögur börn, en vegna I
!| þessarra tíðu barns- |
| bin’ða, hefur hún af- =
1 lagast í vextinum frá |
| því semi hún var, er |
| hún giftist honum. — |
| Þetta segir hún, að sé |
i allt hans sök. i
| AUGLÝSING í I
| blaði frá Idoho. „Ef |
= maðurinn, sem stal §
= konunni minni frá §
| mér er fús til bess að |
| greiða allar hennar f
p skuldfir. má hann =
f gjarnan hafa hana !
| eins lengi og hann !
} vill. En bað er alveg f
| býðingarlaust fyrir f
1 hann. að senda mér f
i alltaf reikningana". i
ii
6ö!ypáfagaukurr' dæmd-
ur fyrír hæsfaréffi
„ALLT getur skeð í Fen-
eyjum“ hét mynd, sem sýnd
var fyrir skömmu í Trípóli-
bíói. Það virðist satt vera a.
m.k. getur flest gerzt á í-
íalíu.
ítalir eru þekktir fyrir
tækni sína í því að tæla sak
lausar stúlkur á götunni —
eða ,,húkka“ þær eins og
um var beitt, þannig að ung
ur Rómverji varð að greiða
gífurlegan málskostnað og
háa sekt fyrir ástleitni
sína. •—
Þannig var mál með
vexti, að hann sá stúlku,
sem virtist vera að bíða eft
ir lest. Hann hóf þegar ást-
arjátningar og útboð, en
það heitir á nútímaíslenzku.
Menn þessir bera sérstakt
nafn, þ. e. „Pappa-galli
della strada“, sem mundi
þýða „götupáfagaukur". —
Samkvæmt ítölskum lög-
um mega „götupáfagauk-
arnir “ekki fara út fyrir
sett takmörk, hvað snertir
ágengni við stúlkurnar, en
fram til þessa hefur þess-
um lögum lítt verið beitt.
Um daginn kom þó það at-
vik fyrir, sem varð til þess,
að lagabókstaf þessum, sem
er grein 660 í ítölskum lög-
leitaði aðstoðar hjá næsta
lögregluþjóni.
Náunginn, Consanzo, var
dæmdur til að greiða
nokkra sekt, en hann áfrýj-
aði dómnum æ ofan í æ, þar
ti Imálið kom fyrir hæsta-
rétt. Sér til málsbóta bar
hann það, að nei, hjá kven-
fólki þýddi oftar en hitt já,
og ef hún hefði í rauninni
ekki fallið fyrir hans karl-
mannlegu töfrum, þá hefði
hún strax kallað á lögregl-
una. •—
stúlkan vísaði honum burt
— ekki einu sinni, heldur
tólf sinnum. — Loks leitaði
hún skjóls í kvikmyndahúsi
skammt frá brautar-
stöðinni en vinurinn var
ekki af baki dottinn, —
elti hana þangað og bauðst
til að greiða fyrir hana mið-
ann. Þegar hann fékk það
ekki lét hann sér nægja að
greiða sinn eigin miða í sæt
inu við hliðina á henni. Þar
hófst bardaginn á ný, — og
endaði þetta með því, að
stúlkan flýði út á götu og
GUR
INGEMAR JOHANSSON
hefur verið boðið að leika
aðalhlutverk 1 bankarískri
mynd —• og kannski slær
hann til. Auk þess er kom-
in mynd af honum í hið
fræga vaxmyndasafn Mad-
ame Tusaud í London,
TIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllllllilllllllllllllllllilliiillilliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiIIIIIIIIIIIlllllUUll
Það kennir margra
grasa hjá BBC
VALENTINE Britten er
ekki nema 40 sekúundur að
finna hljómplötu í plötu-
safninu sínu, og verður það
að teljast vel af sér vikið
þegar haft er í huga, að í
því eru 400 000 plötur. Ung
frúin er vörður hljómplötu-
safns brezka útvarpsins en
það mun vera stærsta safn
■■HHHBHiraaBBBKBHH
E
_ TT sinn kom kona að
móli við Per Albin Hanson,
forsætisráðherra Svíþjóðar,
sem eitt sinn var, og sagði
honum, að sonur hennar
hefði verið felldur á stúd-
entsprófi, en það hefði ver ■
ið ranglátt, því að piltur-
inn hefði í rauninni staðizt
prófið.
—• Þetta er því ergilegra,
sagði konan, — af því að
karlmenn geta ekkert orð-
ið, ef þeir hafa ekki stúd-
entspróf. ...
— Já, sagði Per Albin
Hanson, — hann getur kann
ski aldrei orðið neitt nei,
ekki nema bara forsætisráð
herra t. d. ... (Per Albin
hafði sjálfur ekki tekið
stúdentspróf.)
★
............................immmi....mininmmiii...mmm......
Engin sérréttindi
jómfrúa lengur
SÍÐUSTU skattaívilnanir
Dana eru nú að hverfa. Áð-
ur fyrr voru aðalsmenn
skattfrjálsir en nú er sú tíð
löngu fyrir bí. En einstaka
undantekningar voru þó
enn við líði eins og til dæm-
is skattfríðindi Jófrúnna í
Roskilde Adelige Kloster og
meðlimanna í spfnuði sið-
sinnar tegundar í heimin-
um. Hún hefur starfað við
safnið síðan 1942 og fær
það þrjú einstök af hverri
plötu, sem gerð er í Eng-
titlar eru í því, 18000 tón-
landi. 180 000 mismunandi
skáld eiga verk sín þar á
plötu og 35 000 söngvarar
eiga rödd sína geymda þar.
Þar eru 44 mismunandi upp
ttökur á ófullgerðu sinfón-
íunni eftir Schubert og 200
útgáfur af An der Scönen
Blauen Donau.
Verðmætasti hluti safns-
ins eru 13000 gamlar hljóm
plötur. Sumar þeirra eru
taldar allt að 5000 króna
virði. í safninu er m. a.
plata þar sem Valentino
syngur spænska og enska
söngva. En þarna er fleira
en söngur og hljómlist,
margar ræður eru í safn-
inu og má þar heyra Stalin,
Franz Jósef Austurríkis-
keistara og Alfonso fyrrum
Spánarkonung. Elzta platan
er frá 1895 og söng banda-
rískur barytónsöngvari inn
á hana. Minnsta platan er
ifrá 1924. Er það brezki
þjóðssöngurinn og er plat-
an aðeins 40 millimetrar í
þvermál. Var plata þessi
gerð fyrir ensku konungs-
fjölskylduna.
ÞAU fa
saman þe
finnst ykh
Þau voru t
sig á götu:
dag £ góða
sitt í hvoru
bótarmanna í Fredricia.
Þessir aðilar verða nú að
borga skatt eins og aðrir
danskir borgarar og má
segja það dönskum almenn-
ingi til hróss, að hann hef-
ur dýpstu samúð með þess
um nýju fórnarlömbum
skattayfirvaldanna.
Jómfrúrnar í Roskilde
Adelige Kloster voru leyst-
ar imdan skatti árið 1699 er
Friðrik 4. gaf út tilskipun
þar, sem segir að „það skuli
um alla eilífð". Þessi ,,ei-
lífið“ var seinna ákveðin að
skyldi vera 250 ár og loks
var lögunum nýlega breytt
í danska þinginu og „eilífð-
in“ þar með búin.
hann. „Jahá“, segir Summ
Bíll Lord Summerville
stendur tilbúinn og báðir
mennirnir hraða sér inn í
ervilie „það er sami náung-
inn og var potturinn og
pannan í demantaævintýr-
inu, — sem nú er
að ergja okkur? En við gát-
um þó hrætt hann með sala
möndrunni“.
„Þér hefðuð átt að sjá
lögregluþjóninn, hvað hann
var öskureiður, MyIord“,
segir Bancroft glottandi.
„Hann hélt, að hgnn hefði
verið gabbaður ... — —
hvað um það? Ég hef a.m.
k. náð sprautunni af vís-
indamanninum, hr. Ducene
og ég skal sjá fyrir hinu
Iíka“. Bíllinn rennur eftir
bugðóttum þjóðveginum, en
loks stanzar Lord Summer-
Ville fyrir framian hehra-
garð prófessors Hillarys.
„Við skulum heimsækja,
kauða, Bancroft“, segir
hann. „En hafðu úti nán-
ar njósnir“ . . .
an

0 11. des. 1959 — Alþýðublaðið