Fjölnir - 01.01.1836, Blaðsíða 17

17
menn urðu feígnir a& gjefa norður í “Guzerate” og
öðrum lijeröðum, þar sem menii þóttust sjá liallærið
víst. Kornsölu-mennirnir flíttu sjer þvi, að senda h.vurt
skip, sem þeír náðu, lilaöið með hrísgrjómim á þær
kaupstefnur, sem mest var eptirsóku á þeím; við þenn-
ann burtflutníng hækkaði kornverðið í Góðeí, eíns og
nærri má gjeta; enu fólkið var eínlægt aö drifa þángaö
flokkum sarnan, húngrað og liorað. Fjölgaði það þeíin
sem eíddu, so að þar var komið í tvísínt efni og vanda-
samt. Suinir af ráðherrunum fóru að verða hiigsjiikir,
eíns og von var á, og spurja hvað til ráða væri. “llvaö
er til ráða”, sögðu þeír. “Eígum við að stemina stigu
firir korninu, og birgja okkur sjálfa, livurnig sein fara
kann, first við liöfum nógann ársforða? 5að er sjálf-
sagt, að meíra kjemur kornið, laungu firri enn árið er
úti, bæði austan úr Miklabotni (“Bengalen”) og víðar af
löndum, þar sem sprottið hefir. Verðið hækkar lijer
að líkindutn töluvert, og neíðin vex stórum, eínkum
meðal vesalíngs útlendiiiganna, sem streíina hjer inn á
okkur eíns og bilgjur sjávarins. Hvur er sjálfum sjer
næstur; og first við liöfum matvælin, er þá ekki betra
að halda í þau, meðan þau eru til, enn að leggja á tvær
hættur, og gjera sjer í hugarlund að meíra komi aptur? þó
viö seljum liallæris-löndunum allt okkar korn: þá er það
ekki mcíra enn málsverður handa þeím, enn verður
okkar vís bani.” Sumir ráðherrarnir sögðust lialda, að
ef höfninni væri lokað firir burtflutníngi korns, enn að-
flutníngar leífðir, þá mundi það eínmitt verða tilefni
ógjæfu þeírrar, sem þeír óttudust. “Undir eíns” sögðu
þeír, “og bannað er að flitja burtu, hefur reínslan æfin-
lega sínt, að verðið á korninu liækkar fjarskalega. 5essir
húngrudu flokkar, sem flía híngað, þar sem þeír halda,
eíns og li'ka er, aö nógar sjeu nægtir og auðæfi, gjeta
þá ekki feíngið neítt korn, og verða so að falla þús-
unduin saman. Og það verður ógjörníngur, að fæða
2
II.