Alþýðublaðið - 23.01.1935, Blaðsíða 3

MIÐVIKUDAGINN 23. JAN. 1935.
ÁLPÝÐUBLAÐIÐ
ALÞÝÐUBJ.AÐIÐ
ÐTJÍSF 4UDI:
ALÞÝgí-FLOI KURINN
'álVSTJORI:
F. h. f-áLDEA ARSSON
Ritstjórn og ÞÍgreiðsla:
Hverfisgöti 8—10.
S1 M /•. R :
4900- 4906.
4900: Afgreiðsla, auglýsingar.
4901: Rilstjórn (i inlendar fréttir).
4902: Ritstjéri.
4903: Viihi. S. Viíhjálmss. (heima).
4904: F. R. Valdf-marsson (heima).
4905: Pren1smið(an,
4906: Afgreiðslf
Togtradeilan -
mjólkurmálið.
ÞEGAR útgerðarmenn tóku
upp pá nýbreytni að unota
togaria til fiskflutniniga, motuðu
þeir tækifærið til þiess að iækká
kaup sjómanina, par.inig, að peir
fengu ca. 50 kr. miinna á mánuöi
við flutnmgana en peir fá við
aðpa sambærilega vinnu.
Þetta var hægt að gera af því
að um þessa vinnu hafði aldrei
vierið samið, vegná þœs, að ekki
var gert ráö fyrir pessari starf-
sierni pegar síðast fóru fram saírnin-
; ingar milli útgerðarmamia og sjó-
rnainma.
Þegar sjómemn fara fram á að
fá þetta Leiðrétt, fara fram á að
fá sama kaup við fiskflutninga
eiins 'Og aðra sæmhærilega vinnu,
þá gelra útgerðiarmenin sér lítið
fyrir og stöðva togaraflotann.
Borgarstjóri vill ekki leggja
pvi lið, að togaraflotinn fari á
veiðar.
Enginn getur efast um, að heill
alls almennings í boijgiinni og
einda hvar sem er á lanclinu krefst
þess, aö togarafloti'nm haldi á-
fram viðstöðulaust, og það dett-
ur engum/ í hug að ástæðan fyr-
ir stöðvumimni sé sú sanngirni®-
krafa sjómanna, að fá sama kaup
viu fiskflutninga eiins og við aðra
sambæriíega vimnu. Þetta verðiir
enm fjarlægara þegar þess er
gaút, að sjóménri lmfa tekið þamn
kost að vægja að nokkru fyrir
hi-num ósvífnu kröfurn útgerðar-
rnamma og hafa samþykt að ganga
aó því að fá aðeins 25 kr. kaup-
hækkurn á mánuði, eða 275 kr.
máinaðiarkaup. En fraimkvæmda-
stjórar Kveldúlfs, sem hver og
einin hafa fná 1500 kr. til 2000 kr.
á máinuði, stöðva togaraflotalnn
af þvi hásetar fara fram á að
fá 275 kr.
Nú gæti margur hatdið, að bæj-
anstjórn Reykjavíkur teldi sér
skylt að gera það, sem í henmar
valdi stendur, til þess að koma
togaraflotamum nú þegar út á
veiðar. En Jóm Þorláksson sagði
á bæjars tj órnarfumd i í gær, að
hanrn áliti ekki heppi'legt að
ræða slfk æsingamál sem kaup-
deilur á bæjarstjórnarfundum.
Þessi ummæli gamla mannsins
eru þiess verö, að vera geymd, en
ekki glieymd. Þau sýnia, að í-
haldsmemhlutinn í bæjarstjóm
telur sér það óviðk'omandi, þó
fjöldi sjómanna og aninára missi
atvinnu sína vegna þess, að
Kveldúlfur álítur heppilegt að
stofna til vandræða.
Borgarstjóri vill leggja pví lið,
að mjólkurlögin nái ekki til-
gangi sinmn.
ihaldið á nú sem stendur eitt
áhugamál, og það er að koima,
mjólkurlögunum fyrir kattarmef.
I þeim tilgangi hafa verið
haldnir æsingafundir, þar sem
jafnvel prúðar konur hafa mist
á sér stjórnina.
íhaldið í bæjarstjórn Reykja-
vííkur befir talið sér skylt j að
Olympiuleikarnir
1930.
Efftir Magaús Gaðblornsson hlaivpara*
Kjartan Þorvarðsson semdir mér
vinarkveðju sina í greinarstúf i
Morgunblaðinu nú nýlega, og þar
siem ég veit, að K. Þ. ættast til,
að nýjárskveðju hans verði svar-
að þá vi'l ég ,gera það hér með.
Því miður er grein þín, Kjartan,
vart svaraverð, því leins og þei'il
hafa séð, er lesið hafa greiin míjna
um Olympiulieikana, þá kemiur þú
aldrei nærri málefni þvi, er giiein
mín fjallar um, beídur ræðst á
mxg mieð útúrsnúniuguni og geng-
ur næst því að fara í piersónur
liegan skæting við mig. En mál-
efnið sjálft ferðu í kr'mgum, ■£ín;s
og köttur um heitan graut.
Ég veit að þú fyr,irgefur mér
þó ég taki það eftir þér, að skifta
gnein minini í kafíla, því ég ætia
mér að syara öllum þi|nuim hugs-
anavillum, og liesendum að dæma
um hvor hugsar réttaria. Og ég
vonast til þ'ess að þú takir ósigri
þínum sem sannnr íþróttamaöur,
eins og þú svo oft hef.r brý;n|t
fyrir öðrum iþróttamönnum að
gera.
I.
Þegar við förum yfir þessa
skýrsilíu, getum við séð, aö i öll-
um iþróttum erumii við á eftir
Dönum. Og þú venður að skilja
það, Kjartan, að fyrst verðnm
við að vera færir um að keppa
við einstaka þjóð, áður en við
ilieggjum út í það að senda á al-
þjóðamót, ier 35 til 40 þjóðir taka
þátt í. Þietta veit ég að hver
maður skilur, þó han,n fylgist ekk-
ert með íþróttum, hvað þá beld-
ur þeir, sein þykjast l.æfðir í þisim
sökum. Og ég skora á I. S. í.
að það sórna síins vegna heiti sér
fyrir því, að strax á næsta sunvri
vierði sendir íþróttamenn héðan
til Danmerkur og látnir þar kieppa
við sér mieiri menn. Ég veit að
þieir gera mikið betri tijma þar
hielidur ien hér, þvi öll skiiyrðii
eru þar til að íþróttamaðurinni
fái að njóta sín tiii fullnustu, og
þietta eina skifti, sem íþróttamenn
okkar voru sendir tiL Danmerk-
ur, árið 1927, stóðu þeir sig svo
prýði'liega, að met þau, sem þeir
siettu þar, eru óstegin hér heima„
Að þiessu kem ég seinna í gfein
Þú byrjar með það að segja, að
ég vi'iji senda íþróttameinn vora
tiL allra annara landa, en aðeius
ekki til Olympiulieikanna. Þarna
ferðu vísvitandi mieð rangt mál.
Ég skrifaði í grein minnj það,
siem hér fer á eftir:
„Mér hefði nú þótt það réttajia
hjá I. S. I. að það hiefði beitt sér
fyrir því, að íþróttamienn voriu
befðu svona rétt tiL reynslu ver-4
ið sendir á Leikmót nágrar.inaríkj-
annai, og sjá til hvernig þieif
stæðu sig þaf.“
Eftir þiinni mei'nliingu er öl.l Ev-f
rópa nágrannarí'ki 'okkar, svo ég
fari nú iekki lengra út í veröld-
ina.
Þú endar setninguina með þiess-
um orðum:
„Er nokkuð betra að senda í-
þróttamenn vora tii arjnara lar.da
og tapa, þar, beldur en til Olym-
piuleikannaV"
Þessi vizkubrunnur þinin þykir
rnér niokkuð grunmur. Er þaðekki
eitthvað annað að senda menm
vora, við skulum segja til Dan-
mierkur og keppa þar, heldur en
til alhejmsleikanna, þar sem nær
aliar þjóðir senda sípa heztu
mienin, og hér með ætla ég að
færa fök að því, að mieð góðunii
uindirbúniingi erum við færir að
sienda íþróttamenn vora til Dan-
inerkur, en beldur ekki lengra, má
þó vera að það verði okkur ful.l-
erfitt.
Ég Læt hér mieð timann, semj
danskir íþróttamienn hafa gert í
minpi.
Komi það; fyrirj að íþróttalmmrr
okkar standi sig svo vel þar,
að þieir þyki færir til. Olympdu-
farar, þá stendur ekki á fé né
framkvæmid að koma þieim þang-
að, það er ég viss um.
Þar mieð er ég búinn að svara
þér um utanför íþróttamanna
okkar til annara landa.
IL
Þú /sjagir í grein þinpi: „All-kát-
liega kemur þetta heim' við þá
skoðun Magnítsar, að 1928 vill
hann sienda til Oiympiuleikainna.“
Þietta er alveg rétt hjá þér, KjarjJ-
an. Þá áttum við mikið betri
mienn, senr voru búnir að fá
feynsilu í keppni við sér betri
íþróttamienn og stóðu sig þar
prýðiliega, éims og ég skal nú
sanna þér.
1927 var alheimsmót í Dan-
mörku, er .K. F. U. M. hélt þar.
Á þaði mót var okkur IsLending-
um boðið, og tókum við því þó
iítill, má næstum segja enginn,
undifbúningur væri uindir þá fön
Gieir Gígja setti met bæði a 80G
mtr. á 2 mu 2,4 sek.. og 1500 mtr.
(á 4 m. 11 siek. Bæði þiessi miet eru
óhögguð ienn af okkar ungu í-
þróttamönnum. Og tveim árum
sieinna er hann var i Danmörku,
þótti hann svo góður á þessum
vegaliengdum, að Dainir sendu
hann til Svíþjóðar á millmkja-
toeppni, og þar setti hann met á
1000 mtr., siem Líka er óhaggað
sumar, og svo iðkkiar menn, 'Og emn. Á þessu fyrrcefnda móti var
á honum getum við séð hvernig HeJgi Eirikssoin og sietti met í
útkioman yrði, ef við færum á hástökki rneð 1,81 mtr. Þar var
stærri mót. sömulieiðis Garðar Gíslasom, s>em
Is 1 amd: Danmörk:
100 m . hlaup 11 sek. 10,9 sek.
200 - — 24,4 — 22,9 —
400 - — 55,9 — 51,4 —
800 - 2 m. 8,8 — 1 m. 58,6
1500 - 4 — 41,1 4—1
5000 - 17 . 3,8 — 15 — 14,4
10000 - 35 — 51,9 — 31 — 43
210 - grindahlaup 18)5 — 15,5 —
Stangarstökk 3,03 mtr. 3,70 mtr.
Hástökk 1,57 — 1,80 —
Langstökk 6,11 — 6,53 —
Þrí|stökk 12,61 : — 14,40 —
Kringlukast 35,65 — 40,90 —
Kúluvar]i 10,76 ” 14,07 —
leggja þiessum æsingum lið. Það almercnings, íhaldið í bæjanstjóm
<er skiljanlegt þegar þiess er gætt,
að þær hafa þanin tilgang fyret
að gæta hagsmuna. Korpúlfsstaða
og þar, næst að vinna gegn nú-
verandi ríkisstjórn. Fyiir þetta
tvient má fórna hagsmunum alls
er reiðubúið að leggja því lið.
Fyrir hagsmuni Kveldúlfsættar-
ipnar gegn hagsmtunum hin,na
vinpandi stétta er kjörorð íhalds-
ins. i
á miet á 100 mtr. Þá stóð upp á
sitt bezta Friðlrik Jesson í Vest-
mannaeyjum og Svieinbjörn heit-
in,n Ingimundarson. Allir þessir
men,n eiga met sin óhögguð ©nn
f dag. Og hvað mér sjálfum við
ikiemur, þá Læt ég þig sjálfan
siegja ffá í smáklausu, er stóð í
„Mio,fgun,blaðin!u“ fyrir þremmán-
uðum: „Eftir þieirn athúgunum,
acm ég hefi gert, þá eru vart
að,rir hugsanlegir til Olympiufar-
ar 1936 en Garðar S. GisLason og
Magnús Guðbjörns'son. Þeir þurfa
að fá góða kennslu og æfin.gu,
þá treysti ég þeim vel.“ Jæja, ef
við nú erum færir u;m að mæta á
Oiympiulieikunum 1936 fyrir ls-
land, þvf vorum við þá ekki fær-
ir um það árið 1928?
Að þiessu öllu vel athuguðu
kemst ég að þeirri niðurstöðu, að
það líggi alls engin alvara á baik
við það, að senda nokkra í-
þróttamennn (inema sýningar-
fliokka) á Olympiuliei'kana 1936.
Það ier svo undur gott og fyrir-
hafnarlítið fyrir I. S. í. að geta
sagt: Þið eruð ails ekki færir til
að fara, íþröttamenn!
Og einhvers stað,ar stendur það
skrifað: „Af ávöxtunum skuluð
þér þekkja þá.“
Það er satt, að ég neyndi æm
mögulegt var, að mie.n;n þeir, ier
ég rcefndi, yrðu sendir til leikj-
anina 1928, þeir voru búnir að fá
neynsluna og stóðust hana ágæt-
liega; þá áttu OlympiuLeikarnir að
'kioma á eftir. En ég get frætt
liesendur. miina á því, að svörin
voru: Þið eruð ekki nógu góðir
til að vera sendir þangað! Þess
vegna spyr ég nú í einfeiidni
minni: Eru iþróittamerin okkar
betri nú, sem hvergi koma næni
tíma þiessara manna fiói? Og svo
ber einnig að gata þess, svo það
valdi ekki misskilniingi, að 1. S.
I. átti lengan þá’tt í því, að þessir
íjþróittamenn voru serdir á mót.
þietta hjá K. F. U. M., 'það vaf
aðjabega sérct Friðrik A. Friðniks.-
sion, æm átti heiðurircn af því, og
hann var fararstjóri flokteJos.
En bar nú ekki í. S. I. að sjá,
að na.uðsyn var að halda þessum
utanferðum áfram? Jú, írá míínu
sjónarmiði séð. En það heíir sofrc-
að á því, eins og á svo mörgum
okkar málefnum, siem rnáttu
verða okkur lyftistöng í baráttr
urcni við bæjarstjórn og rikis,-
stjónn. Því hvað var meira áber-
andi len það, er íþróttamenin okk-
ar voru komnir yfir hafið, þá
vo.ru metin siett og um leið aug-
lýsing fyrir landið, og þá hefðu
landsmienn farið að sjá, að eitt-
hvað var að hér beima, er sömu
menn, siem út fóru, sLógu hvert
mietið eftir annað, en hér beima
var alt af kyrstaða, ef jafnvel
ekki var gengið aftur á bak. Ég
mun s'i|ðar í grein mmni komia að
þieirri ástæðu, sem veLdur kyr-
stöðunni, aðbúð okk,ar íþrótta-
manna höfuðstaðarins.
III.
Þú siegir enn fremur í gnein
þinni: „Það er undarlieg kieninjng,
að ekki nnegi senda rnenn tilO-
Lympiulieikanna af því að þeir
rnuni tapa.“
Mér hefir nú skilist á þessu
auglýsingaglamri ykkar, að Olym-
piulieikarnir væru nokkurs, konaj
mælikvarði á líkamsþroska þjóð-
anna, og þjóðirnar mældair og
vegnar eftir afrekum sintia melnna
þar, o g að Jéleg framkoma merki
sLóðaskap viðkomanndi þjóðar.
Við verðum að sætta okkur við
það, að hojfast í augu við þann
veruiieika, að þjóðin okkar er svo
fátæk, að hún þolir ekki að taka
iþátt í því lendalausa kapphlaupi,
eem nær alJar þjóðir heimsins
heyja utn að eiga se,m tezta nrenn
á alheimsleikjunum. \ i 5 sjáuan
það bezt á því, að Ameríka er
alt af hæst með sígurvinninga á
Olympiuleikjunum. Þar er mest
af peningunnun, og eftir því sem
þjóðimar eru fátækari, eftir því
ieru þær Lægra í stiganum með
afjeksmen'nina. Þess vegna getum
við sagt eins og einn af beztu í-
þróttaritdómurum Dana, J'Ohn
Hansien, er banin ritar fyrir Olymf-1
piuleikana 1932: „Hvilken Inte-
jesse har de Olympiske Lege i
sin Form for dansk Athletik?
Nöjagtig den samme, S'Oim et hviL-
kiet som helst andet större in-
ternatioinalt Síævne, hvor dainske
Idrætsmcend har Lejlighied tiL at
maale sig med andre Natiioniers
dygtigste Idrætsmænd." Þetta er
alveg rétt og við verðum að
hugsa eims og þeir. Við höfum
ekki efmi á þvi að kasta út pem-
ing'um tiL þeirrar íþróttastarf-
semi, sem Olympiulieikajnirkm'fj-
ö|ítf, því til Oiympiuleikanna koma
vart aðæir íþróttamienn en þeir,
siem kostað hafa ríki eða fyrir-
tæki óheyrilega mikið fé, vœgmt,
sagt, Móti stíkum mönnum höfum
við ek'kiert að gera með þeirri
aðistöðu, siern við höfum héJ í bæ.
Þar mieð læt ég útrætt um þettai
atriðá.
IV.
ELnn pósturinin. hjá þér er sá,
að þú siegir að ég fari miðrandi
orðum um iþróttamenn þiessa
Lamds. Þar ferðu með ósannaindi.
íþróttamienn vita vel,að þeir hafa,
enga aðs'töðu tii þ,ess að vera færir
til. kieppni, eins og ég hefi áðui’
bent á og geri betur síðar í gnieLn
mircnii. En þú, Kjartan, ert vist bú-
inn að glieyma þvi, hvað þú rit-
aðir um íþróttamenn þessa bæj-
ar viku eftir meistajamótið síð-
astliðiið sumiar. En þar eð ég sé
á þessari grein þinmi að svo er,
ætla ég lítilsháttar að minna þig
á það og taka upp kafla úr þeirji
blaðagrein, sem birtist í „Mojg-
unblaðinu“, svo bæði þú og aðr-
ir hesiendur þessa biaðs sjái hvor
'okkar fari ver rneð íþróttamjenn,-
ina. Er þjá í grei'n þimni ert búkpi
að skamma yngri iþróttaimeiíij'jna
á kostnað okkar elidri, þá er friam-
haldið hjá þér þammig orðrétt:
„Nei, góðsir íþróttamenn, það
er, ek'Ki óeðlilegt, þótt bent sé
á þessar staðrsyndir. Það er um
mikla afturför að ræða í frjáls-
um íþróttum. Haldi þessu áfram,
og :aacft,!i~getum við varla komist,
þá er dauðinn vís fyrir frjálisar í-
þróttir hér, en fari svo, munflieina
fylgja á eftir. Er ekki því að
lieyna, að ástandið er hörmuLegt
'Og Otympiuleikar framundan,
eftár aðieins 2 ár, tæp þó. Hvað á
að gera? Hvar eru þeir ungu, lem
laiga að taka við?“
Og á öðrum stað skrifar þú:
„Þietta sýnir svo mikla afturför,
æfinga,- og áhuga-Jeysi, að það er
til stójskammar.“ Og, enn eimn
útdjáttur úr „MorguinbLaðinu“ eft-
ir þig, Kjartan, þar skiifar þú:
„Þieir, siem óska kynnu eítir sönn-
uinum fyrir þeim unimælum mí|n,-
um, að frjáLsar íþröttir séu hér
á effitf) öllum, öcirnm pjóTtmn, gef.st
nú tækifæri til að athuga málið,
og mum ég, K. Þ., því láta töl-
ujnar tala. Hiefi ég tekið saman
töfLu um árangur á meistaraimót-
um íslamds og þriggja ann.ara
þjóða, Svíþjóðar, Noregs og Dan-
mejkur, og svo nmckdta! þriggja
síðasttöldu þjóðamma. Síðan dneg
ég fjá þiessu meðaltali tölu ÍSr
lands og set þá tölu í dálk sér
undir mismun. Svíþjóð er cirka
ktúmm 2 tfí ‘d í Evrópu, Noregur
ca. nr. 7 til 8, Danmörk ca. nr.
15 tfl 16. Meðaltal þessara þjóða
getur því sem næst gi.lt fyrir
mieðaltaJ alina Evrópuþjóðanna.
Mælum við; nú árangurimm á Is-
landi við meðaltalið, ættum við
að sjá hve hörmulega við stönd-
um að ví,gi.“ Svo kemur þú með
mieistajamótsskrána írá þessuim
löndum, sem áður eru nefnd, og
útkoman verður sú hjá þér, að
við erum alls ekki færir uiro að
lneppa við meinar af þessum þjóð-
um, hvað þá heidur að hugsa til
þiess að sienda okkur á alheims-
mót. Það kemur nú ekki tiL mála
að þínum dómi, það ier að segja i
þessari mierkiLegu gjein þircni
þajna. En það er ekki lengi að
skipast veður í liofti, svo má segja
um þig. Nokkjum vikulm sieinna
skrifar þú, að vel sé hugsamlegt
að, sienda okkur til Olympiuleik-
anna, „bara þið æfið ykkur nú
vel“.
Eftir, blaðaskrifum þinum að
dæma er alls ekkiert mark tak-
andi á orðum þínum. I einni
gjeininirci erum við til stórskamm-
ar landi og lýð, alls ekki fæiir
um að keppa við eitt einstakt
Jiki, len í þieijri næstu erum við
vei færir að mæta fyrir Islands
hönd á Olympiuleikumum. Hvað
segja íþróttamenn og aðrir, er
Lesa slíkan hugsamagraut?
Kjartan, hættu þiessum skrifuím
þínum, það' er hliegið að þeim.
V.
En þegar við nú erurn svona
slæmir eims og þú siegir í sumurn
gjeinum þinum, hefir þér þá aldr-
ei dottið í hug af hverju það
stafaði? Hefir íþróttaþekking þín
aldrei náð, svo langt að skilja,
af hvaða rótum kyrstaða í í-
þróttalifi bæjarins er runrcin. Mér
finst það auðskilið. Skilyrðiin til
að taka fjamförum eru alls eng-
in. Það sést bezt á þvi, að þótt
góð, já, ágæt íþróttamannaiefni
komi fram, þá verða þau að engu
og þietta er af því að enginn í-
þróttavöllur er til, sem hægt sé
að kalla því nafni, eins og ég
mun sýma fram á. Komdu með
mér út á þennan svokallaða I-
þjóttavöll, sem við eigum að æfa
á, þar, sem við eágum að taka
þiessum miklu framförum. Við
skulum fyjst athuga hlaupabraut-
ina, og ég veit að þú rengir ektó
að ég er, henni manina kunnug-
astur. Eftir mimmi eigin reynd er
hún svo ómöguieg, að í þiessi 16
á:r, siem ég er búinn að fást við í-
þróttir, ef íþróttir skyidi kaila,
hefi ég oft ætlað að æfa reglu-
liega undir eins og tíðarfaiið befir
Leyft, og ætlað að æfa annan-
hvojn dag, siem verður að genast
ef nokkur árangur á að nást. En
það befir ætíð farið svo, að þeg-
ar ég er búinn að æfa í fvær tiL
þjjár vikur, er ég ojðinn haltur
'Og öklasnúinn, og það hefir kom-
ið oftar en einu sinini fyrir, að
ég hiefi orðið að Leggjast rúmfast-
ur af þeirn orsökum. Læknunum,
siem ég hiefi farið til, hefir kom-
ið saman um það, að þetta hafá
kiomið af of har.ðri braut, og ökla-
sníuiingurinn kiemur af steinunum,
siem standa upp úr þessari góð|u
hlaupabraut þegar „pikk“-sköri;nn
nennur út af þeim. Margir íþrótta-
mienn hafa orðið fjrrir því góð-
gæti að fá vatn á miLli liða, siem
varla er hægt að fá bót á, ef
sami maður ætlar að stunda í-
þróttir áfram. Svo er hlaupabjaut-
in öð;ru hvoru „Löguð" með því,
að skurðir eru grafnir þvert yfir
han-a til að veita vatni af kncþt-
spyjnuvetlinum, því hann liggur
Lægra en hlaupabrautin, og þegar
rigningar eru miklar, myndast á
hann tjarnir, sem veita þarf burtu.
Ég er uú í fáum orðum búinn
að Jýsa þessari fyrirmyndax
hlaupabraut.
Svo er kastvöllurinn, sem eng-
inn er til, því ég hefi oft horjL
upp á að það hefir legið við slys-
urn, er mienn hafa verið að æfa
spjót- og kringlu-kast Lnni á
kn.attspyjnuvellinum, sem hlaupa-
brautin Liggur kringum. Oftar en
einu sinni hefi ég orðiið að hafa
vara á mér, að verða ekki fyrij
spjóti eða kringlu, sem kastað
hefir verið, og ég befi oft séð
aðra verða fyrir því sáma. Þetta
pláss, sem ætlað er til æfinga
fyrir köst, er alt af alþakið grjóti
og öðru drasii, sem aldrei er hi;,t
um að hreinsa burt.
Frh. á 4 síðu.