Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Blaðsíða 5

0
Fjárskuröur varb nú laklegur mjiig, einkum á mör, svo
menn mundu ei jafnrýran. þegar um veturnætur komu
fannalög mikil, og var veferátta ill framyfir miója jóla-
föstu, svo allví&a lag&ist vetur á þegar eptir allraheilagra-
messu me& köfuldum og hagaskorti; en frost voru varla
teijandi. Hálfum mánufei fyrir árslokin kom bati gó&ur,
svo víóa komu upp hagar aptur. Afli varó víóa ailgóóur;
en í Dritvík hálfu minni en bezt haföi veriö hin árin.
Steinbítsafli vestur um fjöröu varÖ og mjög rýr; aptur á
móti fiskaöist vel bæÖi þorskur og hákall. þ>á aflaöist og
vel í Strandasýslu allt sumariö, haustiö og frameptir
vetrinum, einkum í Steingrímsfiröi. Undir Jökii urÖu boztu
hlutir, og voru þeir frá 5 og alltaö 8 hdr.; en enn minni
varö þar nú hákallaveiÖi.
Árferö 1854. þcgar á þaö er litiö, hvaö títt er aö
kalla hörö ár á landi her, þá veröur ár þetta, eptir því
sem þaö reyndist í Vestíir&íngafjóröúngi, aö teljast haröæri
í fulikomnu meÖalIagi. Eins og þaÖ byrjaöi meö hret-
viörum og hagleysum, sem hóddust í janúar, febrúar og
marz, eins skildi þaö viö meö líku veöráttufari urn hina
tvo síöustu mánuöi þess: nóvember og desember. Voriö
var allt fram á messudaga bæöi kalt, skakviöra- og úrfella-
samt. þ>ess eru og ekki dæmi nú í 40 ár, aö jafnleng;
hafi svo úrsvalt veriö og á þessu ári, enda má ei á
því telja fleiri daga heiöbjarta frá morgni til kvölds, en
svo sem svari einni viku. Fyrst um Jónsmessu komu
hlýindi náttúrleg; spratt gras þá furöufljótt, fyrir því aö
fyrir laungu var öríst og jörö öll klakalaus; því þó vetur-
inn heföi veriö haröur sökum fannfergju og áfreöa, var
hann þó meö minnstu frostavetrum. Grasvöxtur varö því
í betra lagi, einkum á öllu harÖvelli, en nýtíng aö sínu
leyti lángtum lakari, því allvíÖa hröktust hey og skemmd-
ust, oinkum þá á leib sumariÖ, og falsvert af heyi varö
undir fönnum sumstaöar upp til sveita og norÖantil í
fjóröúngnum. Sjógæftir voru jafnan mjög bágar og urÖu