Þjóðólfur - 14.11.1860, Qupperneq 3

II -
gáfu meir en í meiballagi, en þó einkum nm smekk
hans og Iærdóni, og fjölvísi; en þessi grein hans í
14. blaíii „ísl.“ mnn naumast votta neitt af þessn.
þá var því sílbr von á annari eins grein frá þeim
manni er hefir um 7 ár látifc kjósa sig og telja
mebal ritstjórnenda „Nýrra Félagsrita" (árin 1840
og 47, og árin 1853 — 57); þab er kunnugt, aS
þessi rit liafa verifc öndvegisrit ailra aöalmála lands
vors og þjóþar eins „pólitiskra" mála sem annara,
einkum „þau 15 árin sífcan afc Alþíng komst á“.
þab má því segja, afc herra Gr. {>. hafi um 7 árin
af þessum 15 eigi stafcib fjærstr í flokki þar sem
föbrlandsástin iiefir, ab hans sögn, verib meiri mis-
skilníngi undirorpin en nokkru sinni fyrri. Hann
hefir nú má ske séb sig um hönd eins og góbum
og gætnum uppgángs — „diplomat" (stjórnfræbíng?)
mundi þykja bezt sóma, en þóab þetta væri afsak-
aniegt, þá ætlum vér, ab sízt hefbi verib von á
annari eins grein einmitt frá „diplomat“; því svo
hefir sagt verib, ab hver góbr „diplomat" gjöri sér
far um varfarni og heldr ab vera kænn og á liuldu,
heldren einlægr eba opinskár, en forbabist ura fram
allt allan hranaskap, framhleypni og sleggjudóma
um hvab sem er. þegar herra G. þ. rank hérna
um árib útúr ritstjórn „Nýrra Féiagsrita", þá héldu
menn reyndar, ab þab væri afeintómri „diplomatic",
mabrinn ætlabi sér ab draga sig útúr þeim solli,
fara sína götu og líta hvorki til hægri né vinstri,
hvorki æmta né skræmta framar, um nein íslands
mál. En þab er öbru nær en þetta hafi verjb al-
vara fyrir lierra G. þ., eins og sjá má af grein
þessari, er hann hefir nú fengib „Isl.“ til flutníngs.
Yér skuium láta ósagt um þab, hvort ilmþefr-
inn af þessu nýja blabi „Isl.“ hefir orbib svo sætr
í vitum herra G. Þ., ab hann hafi fyrir þab orbib
léttari ab þessu jóbi sínu, — þab er sagt ab flestir
diplomatar hafi fjarska iángan mebgaungutíma, —
en svona brá vib; þegar „Isl.“ kom á gáng, þá
fékk herra G. þ. aptr málib, einsog sagt er um
krfuna þegar hún smakki laxhreistrib. Blabib
sjálft hefir samt hálf-kámab vibjóbinu, og hefir því
prjónab aptanvib greinina athngasemdum, rúmum
80 smáletrsiínum, og eru þær mesta meistaraverk
ab því, ab þær eru meiníngarlausar og stablausar
frá upphafi til enda. þab er ab vísu vandi, ab
segja mikib og ljóst meb ekki fleiri orbum, en þab
ersamt ekki öllu minni vandi ab hrúga saman svo
mörgum orbum um — ekki neitt.
þá hefir öbrum höfundi í 16. bl. „ísl.“, lierra
„N“, tekizt ólíku betr upp; vér sleppum samt fyrsta
dálkinum hjá honum, því þab er cigi annab en á-
stæbnlaus misskilníngr um æthinarverk góbra dag-
blaba og gersaka-slettnr til hinna eldri blaba, (— ab
frá teknuin Hirbi ef blab skyldi kaila,—) sem nú eru
hér uppi. En höf. hefir rétt ab mæla um ritgjörb
herra G. þ., og hefir rekib hana bæbi ljóslega og
þó hógværlega, og meb miklu valdari og varkárnari
orbum, þó ótrúlegt sé, heldren böl'b eru í grein
berra G. þ.— Getr satt verib, ab eigi hafist neitt
verulegt fram hjá stjórninni meb því eina, „ab hafa
hátt og berja í borbib", en ekki mun heldr neinn
einstakr mabr hve fátækr sem er auk heldr heil þjób,
þótt lítib eigi undir sér, vekjast til framtaks ogdába
fyrir þab, þó tekinn sé fnilr gúllinn meb ástæbu-
lausum bríxlyrbum um: „að þeir se ósjálfbjarga
húsgángar sem leggja verði af sveit“.
þóab þetta væri heilagr sannleikr, niundi hver
gætinn og góbr mabr hika vib ab beita því í orbi,
auk heldr á prenti, nema því ab eins, ab liann vildi
gjöra íllt verra, þar sem hann þó iétist vilja koma
fram til góbs; herra G. þ. lastar abra fyrir, ab „þeir
hafi hátt og beri í borbib“, — en eru þessar
abfarir hans ab nokkru fegri. (Nibrlag síbar).
— Ofsóknir Drúsa og Tyrkja gegn kristnum
mönnnm á Sýrlandi og Damaskusborg.
Sýrland eba Sýría er eitt skattlandib Tjrkjasoldáns
í Litlu-Asíu, og innibindr hina fornu Syría, Fónisía eba Fil-
istanna land (þar sem voru borgirnar Týrus og Sídou til forna)
og Palæstína ebr Gybíngaiand. Haleb eba Aleppo og Damask-
usborg eru mestar og fjóibygbastar borgir á Sýrlandi, og Jerú-
salem. Allt yflrborb landslýbsins er Mohameds trúar, enfjóldi
Uristinna manna hafa þar og bólfestu víbsvegar um landib og
í borgunum, einknm í Damaskus ; í borgnnum eru og margir
Gybíngar er gefa sig mest vib verzlun, ein» þar sem annar-
stabar um heim. A Libanons fjóllum þar á landamærunum
hefst vib þjóbflokkr sá, er Drúsar nefnast, þeir eni ósibabir
menn og ómentabir, hraustir og illir vibreignar; þykjast þeir
eigi hábir Tyrkjasoldáni eba hans stjórn, og leita þeir einatf
ofan, af tjallbygbum sínum, til hinna bygbu láglenda, og vinna
landslýbnum mikib meiu meb ránskap og illverkum. En land-
stjórn Tyrkjasoldáns er á Sýrlaudi einsog annarstabar í lóndum
hans, næsta aflvana og ónóg; beflr ab vísu opt verib farib
meb lib á heridr Drúsum til ab kúga þá, en hetir ab engu orbib.
Eigi þykir þab fyllilega upplýst, ab samtók hafl orbib meb
Tyrkjum á Sýrlandi og Drúsum, til ab ofsækja hina kristuu
þar í landiuu, en þab þykir víst, ab Tyrkjar sjálflr þar í landi
hafl ætlab sör ab eyba þar óllum kristnum móunum, og hrekja
í burtu, og unnu Drúsar þar mikib ab í sumar. Embættis-
menn og herlib Tyrkjasoldáns fengu engu vib rábib, eudakom
þab síbar upp, ab allmargir þeirra vorn og í vitorbi og verki
meb ofsóknum þessum. Skárust þáFrakkar og Bretar í, skor-
ubu á Soldán ab fá fulla vernd og frib þegnum sínum, hverrar
trúar sem væri, og sendu sjálflr 10 —12,000 vopnbúinna mauna
þángab austr til Sýría, er Soldán mætti hafa sér til libsafla
gegn upphlaups- og óaldalýb þossum. Hann lét þá 6kipast,
og sendi einnig af sinni hálfu mikinn libsafla til Sýrlands, og