Þjóðólfur - 22.12.1860, Side 7

- 27 -
aS tísu lángt aí> bí?>a, a?> herra G. Þ. gæti eigi af
sömu gildu (!) ástæ&um nú?> fóstrjör?)u sinn því um
nasir, „a?> hún gæti eigi orbi?> fullra „politiskra"
réttinda a?>njótandi á meban henni væri ennþá lagt
af sveitíf.
Engi er sá Íslendíngr, er eigi virbi þá Eggert Ólafsson
og Magnds Stephensen eíia vili gjóra lítií) úr fústrjarbarást
þeirra, verknm þeirra og vibleitni henni til framfara; víst
„reynda þeir a?>koma landinu upp“; en eins víst er hitt, ab
á einhverju strandabi þessi þeirra góba villeitni, því segja
má meb sanni, ab Islandi heflr aldrei hnignab meir enánæstu
20 árunum eptir dauba Eggerts. Beri menn fylgislaust saman
búnabarhag vorn allan og annari hag hiu fyrstu 30 árin af
þessari nld, meban Magnús Stephensen var uppi, vib þab sem
gjiirzt heflr og lifnaí) vib á hinurn 30 áruuum síban hann dó
— þab er eigi miki?) er síban heflr gjörzt og iagazt til góbs,
en þab er samt margfalt hjá hinu, er fyr var. Síban 1840
hafa komib upp ýiasar opinberar stofnanir og sjóbir, er eigi
voru til, — mjór vísir, en inikils vísir; á næstl. 20 árum heflr
jarbræktinni og kálgarbaræktinni þokab alinent og verulega
áfram; fyrir 1830 hétu engir vibburþir á því neinstabar til
gagns; á síbustu 20 árum hafa hákallajagtir vorar og þilju-
skip fjúlgab margfalt, og flskiskip stærri og smærri meir en
til þribjúnga (nú á 4. þúsund, fyrir 1830 um 2000), þolta er
allt veruiegr vísir til framfara, þó a?> mórgu og miklu þurfl
vií> ab auka og umbæta; og víst er um þab, a?) nú hafa lif-
a'b af 3 einhver hin mestu harþæris- og fjárfellisár, er yflr Is-
land hafa koniií) á næstlibnum 150 árum, 20 þúsundum fleira
fúlk í landi, og lifab neybarlitlu lífl, heldren flest var á næstl.
öld, er þab.þó féll þiisundum saman af húngri og harbretti.
Vi'-r getum því eigi lagt þaí> til meí> hóf,. aí) „snúa spölkorn
aptr í aldirnar" eba óskaí) Islendingum svo ills, aí> lifa upp
aptr aptrfarar- og húngrs-öid Eggerts, e?a doba- og sultar-
öld Magmísar í Vibey; en vel megum vhr óska oss sem flestra
slíkra ágætismanna, sem þeir voru báíiir, og getr þó veríb, ab
bábir þeir hafl betr þekt í hverju aptrför vor var fólgin og
hnignun, heidren hitt, hvab viþreisu vor og frainför útkrelbi
í röttri rauu; ver álítum t. d., ab þórbr Sveinbjörnsson hafl
áorkab margfalt meiru, landi þessu til sannra framfara, meb
stofnnn bústjórnarfölagsins í Subramtinu, heldr en Magnús
Stephensen meb öllum búnabarritum sínum og búskaparhug-
vekjum.
— Mannalát og slysfarir. — I haust fórst bálr
norðr á Vatnsnesi með 6 mönnum á, og týndust þeir ailir;
formaðrinn var Benedikt snikkari Sigurðsson (?)
bóndi á Osum, binn bezti smiðr og duglegasti niaðr til
bvers cr hann gekk; týndist þar einnig með honum sonr
hans. — 2. f. mán. andaðist, eptir rúmrar viku þúnga
banalegu, góðkvenilið Rannveig Bj arna dóttir, 48
ára, kona Valda Stcindórssonar, meðhjálpnra aðStafholti;
„húnvarlipr kona í allri gerð og gáfuin, fögr sýnuin, stilt,
bliðlynd og tryggðfóst I allri reynd, hin unaðarfyllsta ekta-
kvinna, ástfólgnasta og iimhyggjiisamasta móðir sfns ein-
asta sonar og ástsælasta húsmóðir; hún var glöð og gest-
risin og lét hvervetna gott af sér leiða". Einkasonr
þeirra lijóna, Helgi Va Id ason , jarðyrkjusveinn og efni-
legr maðr, andaðist fyr i sumar á bezta aldri. — Önd-
verðlega I f. máu. andaðist að Hvammi i Vatnsdal upp-
gjafarprestr sira Sigvaldi S n æ b j a r n ar s o n, siðast
prestr til Grímstúngna, háaldraðr maðr og mcrkismaftr að
mörgii, en oss skorta helztu æfiatriði hans; meðal barna
hans eru sira Bjarni til Dýrafjarðarðarþínga, Ólafr stúdent
í læknisfræði við háskólann og Margrét kvinna Benid. hrepp-
stjóra Blöndals í Hvammi. — Um miðjan f. mán. merkis-
maðrinn Snorri hóudi Jónsson á Klömbur i Vestrhópi,
hann hafði tvisvar verið kvaddr til hreppstjórnar, og prýdt
og endrbætt eignar og ábýlisjörðu sína, Klöinbur, með
jarftabótum flestum eða jafnvel öllum fremr þar í llúna-
vatnssýslu. — 10. f. mán. dó hór f staðnum, júngfrú Kr ist-
fn Benediktsdóttir prests Sveinssonar að Hraungerði
og föðrsystir Benidikts yfirdómnra Sveinssonar; hún var,
59 ára að aldri, og hafði aldrei gefin verið, vel að sér,
og skýr, og vel metin af þeim sem þektu hana. — 7. þ.
mán. fórst bátr með 2 mönnum frá Kolbeinstöðum í Rosm-
hvalaneshrcpp, og týndust báðir mennirnir, bóndinn þar á
bæ og þorvarðr (?), að sögn úr Skaptafellssýslu. — 15.
þ. mán. andaðist borgari og snikkarameistari hér f staðn-
uin Oddr Guðjohnsen, 47 ára að aldri, fæddr 6. des.
1813, ótrauðr erfiðismaðr og fyrirhvggjumaðr oguppgángs-
maðr að efnum, og niun þó leitun á jafngóðviljuðum
greiðamanni, f þeirri stöðu scm hann var, og tilslökun-
arsömuin f þvf að gánga eptir sfnu, er hann mátti heita
þvf boðnari og búnari til aðstoðar ogunilíðunar, sem kunn-
fngjum lians og skiptavinúm lá meira á, og er hann trcg-
aðr af mörgum. — 24. okt. þ. árs misti sira Gnðm. al-
þíngism. Einarsson á Kvennabrekku einkason sinn, 01 af,
efnilegasta barn á 12. ári, það er 11. barnið er þau hjón
hafa misst, og eiga nú eptir aðeins 1 dóttur á 3. ári.
— Arferði, aflabröð, o. fl. Með yfirdómara hr. B.
Sveinssyni bárust bréf og fregnir að norðan, og er hiu
æskilegnsta tíð þaðan að frétta, síðan kastið gjörði um
20. okt., og beztu fjárhöld. — Bilrinn hér syðra, undir
lok f. mán. varft sumstaðar að allmiklu tjóni; undir 60
fjár fentu og fórst að mestu f Mela og Leirársveit, og
nokkurt fé fenti og í Míðdal hér í Mosfellssveit og víðar.
— það sem af er þ. mán., hcfir mátt heita aflalanst hér
um öll Innnes, en bezti afli syðra, liefir og almenníngr
sókt þángað inikla og góða björg liéðan af nesinu, og
hefir veðrblíðan stutt að því — Hins litla öskufalls er
fyr var getið að hefði orðið vart úr Kötlu, um Rángár-
valla og Arnessýslu, gætti eigi að neinu austr í Skapta-
fellss., og eigi varð þar neinna hlaupa eða vatnavaxta
vart á Mýrdalssandi.
I
Auglýsíngar.
— Kunnugt gjörist: a?> partar ór 3 hákalla-
vei&askipum, tilheyrandi dánarbúi borgara A. A.
Johnsens heitins, nefnil. Va Julio, 53/4 kfl. Dana,
öll úr eik, 2/3 af „Þorskinum“, hérumbil 11 kfl.
Dana, sömulei?)is úr eik, (í fyrlri auglýsíngu rángt
skrifab „úr furu“), og 3/4 af „Boga“, kríngum 8
kfl; Dana, mestr úr eik, ver?>a settir til fyrsta upp-
boðs laugardáginn þann 16. febr. 1861, til annars
uppbo?>s laugardaginn þann 2. ntarz næst eptir, og
til þriðja og síðasta, laugardaginn þann 16. í sama
mánubi, á hverju partarnir ver?>a til slegnir hæst-