Þjóðólfur - 13.11.1868, Síða 1

21. ár.
1.-2.
— Leifcriíttingar. — í sltýrslnnni om Mýrarhúsa-skip-
tapann, í sííiasta bl. (20. ár, bls. 189), hófíba oríi?) þessar
prontvillur og missagnir: Jún heitinn Signrþsson var (ekki
úr Hreppnnom, heldr) frá Seli í Grím6nesi; ekkja hans Gníl-
flnna er Björnsdóttir (ekki Narfadóttir); þorsteinn Magn-
ússon, oinn hásetanna, var 32 (ekki 23) ára.
i
BJARNI rektor JÓNSSON.
Carmine di superi
placantur,
carmine manes.
Ilor. Ep. I. Lib. II.
Segir nú með sorg og hrygð
sögudísin grátin
íslands köldu bjarga-bygð
Bjarna rektor látinn.
Yfast gömul meiðsl og mein
móður vorri foldu:
nú eru hetju höfuðbein
heygð í danskri moldu.
Ekki fékk hér banabeð
björkin trausta’ og háa
fyrir það skjól, er fékk hún léð
foldar viðinum smáa.
Nýgræðingr! grát þú hlyn
genginn lífs af eyri;
fær ei Islands kynsælt kyn
kennara-skörung meiri.
Fremri’ en hann við mentamál
munu reynast færri;
eins að vexti, svip og sál
sá var flestum stærri.
Vér, sem undir umsjón hans
áttum forsjá bezta,
ímynd þessa mikla manns
munum í hjarta festa.
Hollari fræði-föður en vér
finnr ei neinn á vegi;
oss í brjósti bár hann sér
bæði á nótt’ og degi.
I>egar rödd hans þrumdi römm
þótti bezt að hlýða;
ungum Iýð við leti’ og vömm
leizt ei ráð að bíða.
þegar skýrði hvell og hár
heimsins gömlu fræði,
var sem fornvís ættlands ár
oss enn fyrir stæði.
Var sem Egils eflda sál
andar þrótt oss færði,
og Sturluson um stefjamál
og stuðlaföll oss lærði.
Er nú horfinn svipr og sjón,
og svæfð er röddin sterka.
samt mun lifa og frjóvga Frón
fræ hans beztu verka.
Ilreina, trygga, hrausta sáll
hrelld af köldu striði,
eldi þig guðleg alheimsmál,
aldar stoð og prýðil
fní, vor forna fjalladrós!
frægð skalt Bjarna geyma,
meðan svalköld segulljós
signa jökulheima.
En þú dís i Danalund
dáins geym þú leiði,
meðan tárum grætr grund
og glóir sól í heiði.
M. J.
— Jarðskj álftar. Nóvembermánuður byrj-
aði hér á suðrlandi með allmiklum og mörgum
jarðskjálftum. Fyrsti kipprinn kom aðfaranóttina
hins 1. dags Nóvembermánaðar litlu eptir kl. 41,
og var sá kippr allsnarpr. Eptir hann komu 4
eða 5 kippir þá um morguninn til kl. 7, en allir
smáir. Næsta kveld eða sunnudagskveldið kl. ná-
lægt 11 Va kom aptr allharðr kippr, og fundust þá
nótt við og við smákippir. Mest kvað þó að þess-
1) „Baldr“ segir, aí> jarþskjálftarnir hafl byrJaS aþfara-
nóttina hins 31. d. Októberm., en þess jarþskjálfta höfnm
vhr eigi lioyrt gotií), enda nggir oss, aí> „Baldnr" hafl aþ eins
dreymt þarin jarþskjálftann. Eins mnn hann eigi hafa núiö
vel angnn, er hann leit á klnkknna hina síbustu nóttina; því
aí> síbasti kipprinn var kl. 11, en eigi kl. 12.