Þjóðólfur - 15.05.1869, Page 6

— 122 —
eíí „í Bjálfu sfer rétt, al> leggja sem flestar aíigjorilir yflrvalda
fyrir almennings angu*', en þylir þii ávibrkvæmilegt aí) aug-
lýsa sækendr brauþa, Jni aft þetta atriþi virþist eigi nijög
mikils var%andi, þá vir?)ist alls eigi ástæþa til ab breyta af
venju þoirri, sem nú er, meb auglýsingar þær. Alt pukr í
erabættisfærslu er úelblilegt og getr eigi samrýmzt frelsi og '
framförum. Jijóþin beflr rett á aís sjá gjnrbir embættis-
mauua sinna, og því verfer eigi ueitab, ab nokkur trygging er
þaþ fyrir rvttsyni í braufcaveitingum, a?) sækendr se auglýstir,
þvi aþ hugsanlegt er, ab þeir fái braubaveitingar í hendi, er
miþr væri rhttsýnir, og kynni því fremr aí) boita því valdi
sínu rangloga, ef hefþi von nm, aí) þaí) gæti dulizt. Sh því
tilgangr greinarinnar sá aþ byrgja sjónir alþýbu fyrir gjcirþ-
uin yfirvalda, ogþessi undantekuiug se eigi annaþ en undan-
fari samskonar undantekninga, þá er hún háskaleg.
Pukrprestar þessir „voria fastlega", a?) hlutaf eigendr muni
gefa bæn sinni gaum, en sá, er ritar línur þessar, fiilltreystir
því, at) þjóþóifr efa ritstjóri haris nruni engan gaum gefa
þessari pukráskoran. Iiann cr líka góbrar vonar um, ab
Baldr muni eigi gjórast forvígisbla?) pukrs í embættisfærslu,
þó aþ haun hafl haft þessa piikrgrein meéferþis.
líitaþ í Kóvernberm. 1868.
Eiun sveitaprestr.
(Aðsent).
(„Verfr þaþ opt þá varir niinst", 0. s. fiv.)
Miþvikudaginn, þann 10. dag f. m. — næsta dag eptir
„stiand-nppbof)it)‘' á Vogfjiirum á Mýrum — liígbum vör upp
frá Vogi 9 saman. Helgi hreppstjóri Helgason í Vogi, sem
leiþbeindi þeim skipherra 0. W. Nilssoii og abstoWmauni
hans Hinr. Siemsen, kanpmanussyni úr Keykjavík, Einar
Zoega verzlunarmaþr úr Roykjavík; Christofer Finnbogason
búkbindari frá Stúrafjalli, Kunólfr Jónsson hreppst. á Haug-
um, Jóhannes sýslumafcr G u t)m un dsson, Gutiniundr
Jóusson ótialsbóndi, mefhjálpari á Hamareudum, og bör
undirskrifatjr. — Meí) fram af því, aí) svo margir urtiu í
samfórinni, var í seinna lagi lagt upp frá Vogi téfan dag,
nl. her um bil kl. 10. Vcír var hægt, eu þokuhula á lopti, I
__ og leizt mer, — en kanske fáum ótrum, loptsútlit heldr
ískyggilegt; hafþi eg ort) á því strax at) morgni og vildi mjóg
komast fyrr af stat), en autiit) varí); fertíin var heidr þung,
því snjór var allmikill á jórí), svo at) víta vart) at) ganga, til
at) koma áfram hestunmn og til at) hlífa þeim. }>ó gekk
fórin allvel her 6uí)r yflr hreppana, Hraunhrepp og Aiptanes-
hrepp, og er þaí)‘ alllangr vegr; — at) eins á einum bæ í
Álptaneshrepp, „Langárfossi", kumnm vér og fengum þar eudr-
næringu oss og hestuin vorum; þat)au hölduin vér allir samt
at) Haniri í Borgarhrepp, þar urþu leifcir at) skiija, því leit)
sunnanmanna lá þá sut)r yflr Hvítá og um Andakfi, — fór
lireppst. llelgi þá meti þeim, og lekk sér til fylgdar Gumiar
bónda Vigfósson á Haniri; — en vér hinir 5 héldum áfram
heim í leib og hófíliim í lniga ai) koma at) Eskihoiti (Oskju-
holti) sem þá var og i beinni leit) vorri, — inun þá liafa verií)
komit) náiægt sóiarlagi er vér skildum, — var þá komit)
inuggufjúk moti hægt), cn oplir þ\i sem skyggja tók, jókst
mjóg aþ þvf skapi muggan og fjúkit), svo at) brát)um sást
næsta lítii) frá, íyrir dimmu íjóki met) afar-faniikomu; þaiin-
ig héldum vér áfram, nnz vér kotnurn ab Eskiholti, og þótt
at) þeir Kunóllr og Kristófer væri hábir nákumiugir, ætlabi
oss ab veita erfltt at) fluna bæinn, enda var þá litit) af dag-
setii. At) vísu ætluílum vér í fyrstuuni aí) halda þaban heim-
leibis aí) Stafholti, en þat) þótti oss óráblegt, þar myrkr var
af nóttu og ófærbin og fannfergjan mikil, vér urþum þar
því allir um nóttiua, og gistum hjá Jóni hreppst. Helgasyui.
Morguniun eptir, nfl. þann 11. Marz lógbum vér þaban
upp í sama eba líku vebri, nfl. svælings-kafaldi á austau
landiiorbari, en hvorki var frosthart né hvast, — og meb því
nú var dagr, — og nokkub grillti til næstu kenuileita, þótti
ekki áhorfsmál ab leggja upp og halda heim, enda gekk þab
ailgreiblega eptir því sem ófærbin var þó mikil, — þeir
skildu vib oss hér á árbakkanum fyrir vestan túnib, Kuu-
ólfr og Kristófer — eu vér hinir þrír, sýslumabr Jóhannes
Gubmuiidssou og Gubmundr á Hamarendum komum hér
heim kl. l1/2 — 2. — þó ab nó mætti ab vísu sýnast svo,
sem kornib væri úr mestallri hættu, lagbi eg þó innilega
ab þeiin, sýsium. og Gubm., ab setjast hér ab, og hirba ekki
um ab keppa heim, þar hestar þeirra væru faruir ab lýjast,
en, meb því svo iangt var komib áleibis, og þá langabi til ab
komast heim, vildu þeir alls ekki sæta því, enda var velfært
ab Hamarendum, og þangab ab eins stutt bæarleib, en vebr
var þó ískyggilegt — þeir lógbu því héban af stab hér um
kl. 2^4, «g munu hafa komib ab Ilainarendum nálægt kl. 3
eba um nónbil. Fór þá vebr heldr ab vesua og hvessa á
landnorban, — eu rofabi þó til á miili. þar (0: á Hamar-
endum) hafbi enn orbib nukkur vibdvól; en nú viidi þó sýslu-
mabr J. fyrir hverti mun ná þeim; því hann var hinn ötul-
asti ferbamabr og heimfús mjiig, eins og niörgnm gúbum
mönnum hættir til, sem ab „gúbn“ eiga ab hverfa heima, og
taldi þó heimiiisfólkib á Hamarendum haun af því; og, ineb
þvi nú voru ekki abrir villátnir til fylgdar vib sýslumaim
en Gubmundr sjálfr, þá iógbu þeir aptr af stab bábir samau
hér um bii jkl. 3—4, en frá llamareudum ab Hjarbarholti er
löng bæarleib; — úfærbin var inikil, þar þunga snjókoma
hafbi vorib allau daginu og nóttina fyrir. Eu þegar þeir, á
ab gizka, hafa verib komnir á mibja leib, brast á eiuhvor ógur-
legasti harbneskjii-norbanbilr meb bruna-gaiidi, sem engum
manni sýndist untabrata í, eba komast áfram, og hélzt hann
alla þá nótt og næstu 2 daga, þó ab lítib eitt roi'abi þá eiu-
stöku sinuum.
Sunuudaginn 14. s. 111., fengu menn fyrst ab vita hvab
skeb var, og eigi varb fyr leitab; faust þá sýslumabrinn sál.
á sléttum flóa skamt ót frá tóni á Hjarbarholti, og stób
þar þá yflr honum úrvals- og uppáhaldshostr hans, er haim
nefndi „Bulliiíót" — og hafbi hami stabib þar meb huakku-
um og beizliuu í full 6 dægr í sómu sporum, sem mabrinu
hafbi helfrosinn huigib nibr af' hoiium, — og má þettaviib-
ast undarlegt og því nær óskiljanlegt. En þab er iíka aub-
sætt, ab fyrir þetta atvik fanst hinn framlibni svo fljótt, ab
liestrinu stób hjá líkinii, sem annars liefbi graflzt í föun.
(Vibbætt Ó 1. dag Aprílmán.) Nú í dag, eptir nokk-
urra daga hláku og eptir margítrekabar leitir, tókst i.m síbir
ab finna lík Gub m un dar sál. J ó nsson ar frá Hamareuduin,
undir 3 álna djúpum snjn skamt þar frá, í lækjaihvammi
þeim, er hestr haus var ábr fundinn 27. f. mán. (Marz þ. á.),
og var líkib aubsjáaniega .umbúib og lagt til á vanalogan
hátt, iivab eb bar Ijósan vott um þab ab sú tiigáta er
söun, ab sýslumabrimi sálugi liafl þar búib um hann og
ekki 6kilib vib hanu, fyrr en hann var libinn; — eu farib
svo sjálfr ab brjútast til bæar; — enda var hann á nokkurn
veginu réttri leib þar, er haun fanst, og átti ab eius skamt