Þjóðólfur - 28.07.1869, Blaðsíða 3

— 1 59
mennr stúdentafundr í Kristianíu. Á þann fund
var boðið stúdentum frá Iiaupmannahafnar háskóla,
Lundi og Uppsölum. |>ess var fyrirfram getið, að
fundr þessi væri að eins skemtifundr og hefði hann
enga politislca þýðingu. Fimm íslendingar voru í
förinni, og sögðu þeir, að Norðmenn hefði tekið
sér með mestu virktum, og það ser í lagi, af því
að þeir voru Islendingar, þótt ekki kæmi þeirfram
sem fulltrúar af hálfu íslands. Einn þeirra sagði
mer, að sig hefði furðað á, hve miklu kunnugri
Norðmenn og enda Svíar eru högum Islands en
Danir, og má eiga það víst, að það eykr mikið á-
huga þeirra fyrir oss, þegar þeir sjá og tala við
mentaða íslendinga, og væri óskandi, að vér hefð-
im meira færi á að kynnast þeim heldr en er.
Um sama leyti var og listamannafundr og lista-
gripasýning frá öllum Norðrlöndum í Gautaborg,
og sömu dagana var þar blaðamannafundr frá öll-
um þrem ríkjunum. Hinn 4. þ. mán. var og al-
þýðufundr við Ililleröd á Sjálandi (Nordisk Folke-
mödejog daganaáeptiríKaupmannahöfn; sóttuþann
fund allmargir Svíar og nokkrir Norðmenn. J>ótt eigi
sé vert að eigna mannfundum þessum of mikla
þýðingu, þá er þó það víst, að þeir efla allmikið
viðkynningu þessara þriggja þjóða og áhuga þeirra
hverrar fyrir annari, og fremr eru þeir eilt fótmál
í þá stefnu, að öll norðrlönd sameinist ein-
hvern tíma, eins og einnig virðist að vera eðlileg-
ast. En þó er sá flokkr miklu fjölmennari í Dan-
mörku, sem eigi vill neitt vita af slíku sambandi,
og er það eigi að undra, því að það hefir lengi
verið mein Dana, að þeir eigi hafa séð, hvað til
þeirra friðar heyrði, hvorki í þessu né öðru.
Ekki er alveg hætt að minnast á fréttaþráð
yfir ísland til Ameríku. Hið mikla Norðrlanda
fréttaþráðafélag, sem hefir aðalaðsetr sitt í Kaup-
mannahöfn, hefir lagt fréttaþráð frá Danmörku til
Rússlands yfir Eystrasalt, og nú er það félag að
leggja fréttaþráð frá Skotlandi til Noregs, og það
félag kveðst hafa í hyggju að ieggja þráð yfir Fær-
eyar og ísland til Ameríku, og segir það félag, að
sá þráðr muni vel geta keppt við enska þráðinn,
sem þegar er búið að leggja, og frakkneska þráð-
'nn, sem kominn er langt á leið.
í vor var endað eitt af þrekvirkjum aldar þess-
arar í Ameríku, það er að fullgjöra járnbraut um
hana þvera frá Atlantshafi til hafsins kyrra. Braut-
*n er milli 80 og 90 þingmannaleiðir að lengd, og
hafa þeir, sem lögðu hana, átt við mikla örðugleika
að berjast, því að járnbrautin gengr sumstaðar yfir
^áfjöll og djúpa dali; enn fremr höfðu þeir, sem
lögðu járnbrautina, stöðugt að verja sig fyrir árás-
um hinna viltu Indíana. |>að er eigi lítið, sem
þessi braut hefir létt fyrir ferðum og samgöngum
um þvert fastaland Ameríku, svo nú geta menn
farið það á færri dögum en áðr á vikum; og eptir
að þessi járnbraut var fullbúin, er sagt að menn
geti farið á 80 dögum kringum allan jarðarhnöttinn.
Menn vænta eptir, að hið annað þrekvirki
þessarar aldar, skurðrinn milli Miðjarðarhafsins og
Rauðahafsins, í gegnum Suezeyðið, verði fullbúinn
í Septembermánuði næstkomandi. Jarlinn á E-
gyptalandi hefir verið að ferðast um Norðrálfuna
til að bjóða konungum og keisurum til að vera við,
er hann yrði opnaðr.
TÍMI ER PENINGAR.
það hefir verið talin nauðsynleg fyrirhyggja í
búnaði vorum, að búa sig sem bezt undir hinn
stutta og oss sveitabændum dýrmæta heyanna-tíma,
bæði með því, að Ijúka af þeim störfum, sem eiga
að réttu lagi að ganga á undan slættinum, og hafa
öll áhöld og nauðsynleg verkfæri, sem til heyvinnu
útheimtist, í sem bezta standi, svo aðgjörð þeirra
og ýmislegt ólag tefi sem minnst að mögulegt er
fyrir heyönnum, því búmenn vorir hafa kveðið svo
að orði: »sláttrinn er stunda glöggr«; því þeir
hafa fundið, hve áríðandi það er að geta aflað
nægilegs fóðrs fyrir allan búpening sinn, því nægi-
legar heybyrgðir er vissasti ábyrgðarsjóðr fyrir land-
búnaðinum, ogfyrirrétta brúkun tímans geta flestir
átt kost á að afla sér téðs ábyrgðarsjóðs, og þurfa
ekki að óttast fyrir fóðrskorti handa peningi sín-
um, eða afnota-missi, þp harðindi upp á falli, eins
og alla jafna má búast við á landi voru, eptir af-
stöðu þess, og ekkert hefir eins kollsteypt búnaði
vorum eins og óframsýni og vanbrúkun tímans í
þessu tilliti, eða stendr eins fyrir sönnum framförum
í búnaðinum, ef vér ekki nú þegar ráðum eindregið
Og alment bót á þeim galla búnaðarins, að hafa ekki
nægilegar heybyrgðir handa öllum peningi vorum.
það getr því ekki dulizt fyrir neinum, hvað
áríðandi það er, að hver einn sé sér í tíma í út-
vegum um allt það, sem getr leitt og flýtt fyrir
heyvinnunni, og meðal annars svo góða ljái, sem
kostr er á, og hefir að undanförnu verið mikill
munr vorra íslenzku ljáa að lögun og til bits, svo
að sá sem hefir haft góða ljái, hefir afkastað helm-
ingi meira, en sá, sem hafði þá lítt nýta, þó þeir
hefði annars verið jafnir til sláttar, fyrir utan það,
hver þreyta og skapraun það er að brúka þau verk-
færi, sem þannig tefja fyrir verkinu; þar að auki