Þjóðólfur - 08.11.1869, Side 4

12 —
farin. Hér snnnanlads í óllnrn láglendari sveitnm heppna%-
ist og garbræktin vel og gaf áröxt vel í meíiallagi bæSi
af jarbeplnm og einknm af ráfnm; vér ætloin, a?) nm næst-
liíiin 6 — 8 ár hafi aldrei sózt blóm á jaríeplagrasinu hór
syira, þangaí) til í snmar, enda heftr jarbeplanppskeran ver-
ife fráleit 011 þessi nndanfarin ár þar til í snmar. Allan
uæstl. mánuþ (Október) var her syþra og vér ætlnm alsta^ar
hin bezta og blíbasta veþrátta meþ frostleysum og marauílri
jörþ, optast enda talsverþum hita (-|_ 3—7° K), nema þann
eina ofveþrsdag 12 f. mán., er varí) svo inannskæhr norþan-
lands, og meí) mestn fjársköbum þar víþsvegar nin Húna-
vatns- og Skagafjarbarsýslu, meþ drápsliríþinni er fylgdi, og
því snjókingi a?) einsdæmi þykir svona á auha jörí), er fö
bæ?)i fenti og hrakti í vötn og tjarnir og drapst þar; var
eigi nærri tilspurt allra þeirra fjárskaba, er póstr fór þar
sntir um, og verþr hér því a?) eins getií) þess ai) sinni, er þá
sannspuríiist um fjárskaíia þessa: á Hnansnm í Húnavatns-
sýslu 60 fjár; á Iiakka í Hólminum (Skagaf.s.) 60 — 70 fjár,
er menn ætla at> hafl veriþ sem næst 511 fjáreign búandans;
þaí) hafþi alt hrakit) í tjörn eina, og dropizt; 60 fjár frá
Hofstö?)um og Hofstabaseli, er fanst dantt þar á eyunum (í
Hftraþsvötnnnnm) fyrir notan Hofstaþi daginn eptir vetirit);
en þar víþsvegar annarstafiar vantatji fe meira og minna, þótt
eigi væri fyllilega tilspurt, hvaí) miki?) farizt het?)i; hross
fentn og snmstatiar um þan byggíailög, og snm til dau?is.
Fiskiaflinn heflr hör sy?ira í alt snmar veri? mjög
rýr, og þa? allt frá fardögum í vor; og líkt er sagt nndan
dökii, og hef?i meiin þóþnrft þar nppbótar á vetrarvertíþina.
Má rá?a af því, hversn flskitregt heflr veri? þar í vetr, a?)
sagt er, a? í vorzlnnina á Búbnm hafi' komi7) a?) e-ins milii
60 og 70 skpd. Tiorþan nridir Jökli og ( Eyrarsveit mun afl-
inn hafa veri?) nokkru betri nre? kóflum. Vi7) ísafjai?iardjúp
heflr flskiafli í alt snmar veri?) ágætr, en mikln minni ann-
arsta?ar á Vestfjörþum; hákallaaflinn á þiljuskipnm þar vestra
í sumar var? á endanuin í betra meþallagi eptir því sem þar
er kalla?, yflr 200 tunnnr (lifrar?) mest, um 100 tnnnur
ininst, mehalafli 160 — 170 tunnur. — Af hákarlsaflannm
norhanlands höfnm vér eigi áreiþanlegar fregnir, en á Eyja-
flrhi haf?i veri? „mokfiski" sí?an um jafndægrin, og er þa7)
eigna? kolkrabba e?a smokk, sem fjarska-mikill haf?i náhst
vi? Hrísey, og þa?an veri? seldr og haf?r til beitu.
Skurþarfé heflr her sy?ra, og a? því er vér höfum
frétt, eins norhanlands reynzt í góþu meTlallagi á hold, en
nokkru mi?r á mör.
Heilbrig?)i mannaheflr þetta snmar, sí?an kcefsóttinni
létti hér syhra sí?ast í júnímánuhi, veri7) hin ákjósanlegasta
fram á þonna dag, og a?> þvf er vér höfum frétt, jafnt um
allt land.
Mannalát og slysfarir.
4. Júlí 1868 andahist a? Kaldbak á Rangárvöllum sóma-
og merkismahrinn Loptr Loptsson, rúmlega 76 ára gamall,
fæddr á sama bæ 12. Marz 1792. Ólst hann þar npp hjá
íoreldrum sínnm, Lopti Bjarnasyni og GnTrúnii Pálsdóttnr.
Ari? 1813 byrjahi hann búskap a?) Kaldbak, og bjó þar alla
æfl síhan, e?a 55 ár. Hann var tvíkvæntr, fyrst Guérúnu
Jónsdóttnr, og lifa af 10 börnum, er hann átti vi?) henni, a?
eins 3; — síTiar Valdísi Erlendsdóttur, og átti vi7> henni
samtals 75 — 100 tunnur korns, er jafngildi dönskum rúgi til
manneldis.
eina dóttur, sem liftr. Ilann hafþi hreppstjórn á hendi í
Rangárvallasveit um 30 ár, og var mehal liinná vinsæiustu >
þeirri stöþu; sáttamaTir var hann nm nokkr ár, og kúabóln-
setjari hin síTlnstn 31 ár æfl sinnar. Hann var allvel efnnm
búinn, cnda hjálpsamr og gó?fús vi? þá, sem hjálpar þnrftn
viþ. Greindr var hann vel, og mæta vel a?> sér í sinni stö?)0,
stakr ráTiveiidiiis-, stillingar- og atorkuma?r, vel metinn og
ástsæll af ölluni, sem til hatis þektn. — 11. Okt. f. á. and-
a7)ist í svefni, a? Vestrkoti vife Hj.álinholt, Margrét Sig-
n rfeardó 11 ir, 75 ára gömul. Ifiíii var ekkja eptir sæmdar-
bóndaun þormófe Bergsson, er sifeast bjó á Hjálmholti og dó
vorife 1860 (sbr. þjófe. XII, 107). Fafeir hennar var Sigurfer
Gíslason frá Hala í Háfshverfi, góferar bóndaættar frá Kára-
gerfei í Landeynm, en mófeir Gufený, dóttir sira Gufemnndar
Bergs8onar á Kálfholti, af binni þjófekunnn Bjarnanes-ætt.
Margrét sál. var kona vcl afe sér til miinns og handa, frófe
nm marga hluti og hin skemtrlegasta í nmgengni, bezti maki
og mófeir, nmhyggjnsöm og ráfedeildarsöm húsmófeir, gófe-
hjörtnfe og greifevikin, og yfir höfufe afe tala sómakona sinnar
stéttar. Mótlæti sitt bar hún jafnan mefe þolgæfei og still-
ingn, en þafe bar henni einkum til mótlætis, afe mafer hennar
þjáfeist árum saman af þnngnm sjúkdómi, og afe húnvarblind
hér una bil 10 árin hin sífeti-iu. — 22. Desember næstlifena
andafeist merkisbóndinn Snorri Bjarnason á Arnarholti í
Biskupstungnm, rúmlega 70 ára afe aldri. „Hanu var gufe-
rækinn og hreinskiptinn, sparsemdar- og reglumafer, áliuga-
mafer í búsýslu, og hjálpfús, þegar til hans var leitafe, enda
vorn efnin svo- afe geta mifelafe öfernm. — 3. Apríl þ. árs
deyfei Helga Jónsdóttir, ektakvinua ófealsbónda Jóns
Jónssonar á Deildartungn í Reykholtsókn. Hún var fædd 17.
Mar* 1828 afe Kalmanstnngu, en upp alin þar í grend vife á
Húsafelli. Foreldrar hennar voru: Jón Arnasori stúdent, er
sífear bjó á Leirá, varfe dannebrogsmafer og gegndi opt sýslu-
mannsverknm í Borgarfjarfearsýslu, og Halla Jónsdóttir, prests
Jónssenar frá Gilsbakka, og Ragnheifear Jónsdóttur af hinni
göfugn og alkunnu Einarsnes-ætt, Hún giptist 17. Júrií 1852,
og bjó sífean mefe manni sínum til daufeadags í Deildartnngu
í farsæln hjónahandi, og ól honum alls 7 börn, og liffeu hana
3 af þeim, 2 synir og ein dóttir. Sífeiistn ár sín þjáfeist
hún af hættnlegri holdsveikistogund, sem og varfe hennar daufea-
mein. Helga sál. var væn kona og vel afe sér gjör til sálar
og líkama, ein hin helzta vern- og tápkona í sinni sveit,
hreinskilin, gnfehrædd og gófesöm, einkiira vife fátæka, um-
hyggjnsöm um heimili sitt og bú, ástrík ektamanni og börimm,
stilt og þolinmófe í ailri reynslu, og varfe því harmdaufe öllum
sínum. — (Ur bréfl úr Hnappadalss. 8. Júlí þ. árs) „Um
næstl. sumarmál drnknafei mafer vife Búfeir Kristján Sig-
urfesson bóndi á Hraunhöfn, albrófeir mad. Helgu, konn
Einars kanpmaiins Bjarriasonar í Rvík. Kristján heitiun kom
úr flskiróferi, en öllum hásctnnnm varfe bjargafe; „hann var
mesti dugnafearmafer og ) alla stafei gófer drengr; hann eptir
lét ekkju og 6 börn öll í ómegfe11. — „Deyfeu og roerkis-
hjónin Einar Bjarnason og Elín Elíasdóttir á Brim-
ilsvöllum; hún var fyr gipt Jóni jarfeyrkjnmaniii Kjærne-
stefe“. —8. Júlí þ. árs deyfei á Akranesi merkiskonan Margre*
B ran dsd ó tti r, ekkja eptir Brynjúlf bónda Teitsson, mófe>r
Bjarria dannebrogsmanns á Kjaranstöfenm, Magnúsar bónda á
Dysjnm á Alptanesi og þeirra systkina; hún var nú 83 ár»
afe aldri, fædd 4. Nóvbr. 1786 ; þelm hjónum var?) 11 b»n,a
anfeife og lifa 7 þeirra. í prentufeu grafletri yflr Margr^tu