Þjóðólfur - 30.04.1870, Blaðsíða 3

hafi samþykki páfans, þá er eigi að furða, þótt
biskupum rísi hugr við kenningu þessari kirkjunn-
ar vegna, því að sízt þarf að ætla, að stjórnendr
eðr þjóðir mundu gefa slíkri kenningu annan gaum
en þann, að segja við páfa : «Ef þú vilt brjóta niðr
landslög vor og þjóðarvilja, munum vér segja skil-
ið við þig að fullu og öllu«. Heyrzthefir, að fund-
inum muni verða skotið á frest þangað til í haust.
Ekki er Spánn úr öllum sínum kröggum enn.
Rétt þegar búið var að bæla niðr Karlistaflokkinn,
reis lýðveldisflokkrinn upp, og gjörði uppþot á
ýmsum stöðum, en með því herinn er enn fylgi-
samr stjórninni, urðu uppreistarmennirnir yfirbug-
aðir. Iíonungslausir eru og Spánverjar enn, því
að þegar til kom. neitaði Victor Emanuel ítala kon-
ungr, fyrir hönd hertogans af Genua, boði Spán-
verja um konungstign hertogans. Spánsk blöð gefa
slæma lýsingu af ástandinu þar. Fjárhagr ríkisins
er í hinu aumlegasta ástandi, verzlun rýrnar dag
frá degi, og flokkadrættir eru miklir meðal lands-
manna, en engi flokkrinn er þó svo öflugr, að
hann geti einn sér bælt undir sig hina og þannig
komið á fastri og reglulegri stjórn. «Ratar gjör-
liga ráð» Spánverja. Uppreistin á Cuba í Vestr-
heimseyum er og ósefuð, og verðr þar að öllum
líkindum sá einn endir á, að Spánn missir ný-
lendu þessa, og munu margir kveða það fara að
maklegleikum.
Á J>ýzkalandi hefir verið tíðindalítið í vetr,
nema megn óánægja hefir lýst sér í miðríkjnm
J>ýzkalands, Raden og Bayern, með aðfarir stjórn-
endanna, er af öllu megni vilja reyna að fá sam-
þykki þegna sinna til að sameinast sambandi Norðr-
Jjýzkalands, eðr með öðrum orðum Prússlandi.
Prússar finna nú og, að þeir þurfa bandamenn, ef
þeir eiga að geta borið kostnað þann, er leiðir af
herbúnaði þeirra, og af því að bera ægishjálm yfir
Norðr-þýzkalandi.
í Bandaríkjunum í Vestrheimi er alt með kyrð
og spekt. Bandamenn eru nú að taka aptr hin
siðustu ,af uppreistarfylkjunum í lög við sig sem
góða borgara, og hins vegar cru þeir að borga
ríkisskuldir sínar í ákafa, sem nemr hér um bil
12 eðr 13 miljónum ríkisdala á hverjum mánuði.
En á miklu er að taka, svo nokkur tími er þang-
að til þær eru allar greiddar. J>að er í mæli að
eyan San Domingo, ein af Vestrheimseyjum, muni
bráðiím sameinast Bandaríkjunum, og ef til vill,
Hayti líka. En á þessum eyum eru nokkrar ó-
eirðir, og enda mótspyrna móti sameiningunni,
svo óvíst er, hvernig það muni fara fyrst um sinn.
Lesendr yðar kannast við trúarbragðaflokk
þann, er nefnast Mormónar við vatnið Salta í
norðrhluta Vestrheims. Nokkur hluti þeirra hefir
nú sagt sig úr lögum við yfirprest þeirra Brigham
Young, og eru þar á meðal synir Smiths þess, er
stofnaði trúarbragðaflokk Mormóna. J>að sem þá
einkum skilr á við Brigham Young er, að þeir vilja
eigi hafa prestaríki né fleirkvæni. Sú uppástunga
hefir og verið lögð fyrir þing bandamanna, að
fleirkvæni yrði bannað með lögum. Og verða þá
Mormónar þeir, sem halda því fast, annaðhvort
að láta undan, eðr flytja sig eitthvað í burtu, ef
til vill, til einhverra eyanna í Suðrhafinu, þar sem
eigi er hætt við að járnbrautir eðr tíðar samgöng-
ur við aðra menn ónáði þá bráðlega.
í Mexico hefir ftokkr risið móti Juarez for-
seta, ogjþykja engar líkur til að hann muni fá hann
bældan. J>að lítr annars út svo, sem fremr só
róstuöld þarna um miðbik Vestrheims, bæði í
Mexico og eyunum í Mexieoflóanum; og verið getr,
að með tímanum verði sá endir á þeim styrjöld-
um, að Bandarikin nái öllum þeim löndum með
lítilli fyrirhöfn.
BRÉF OG FRÉTTIR FRÁ OXFORD.
(Frá herra karnl. Gubbr. Vigfússyni).
I.
Milli mín og vina og ættingja út á íslandi er
svo mikið djúp staðfest, að ekkert nema hugr
manns getr þar yfir flogið um skammdegið með-
an vetrarríkið er sem mest, og Guð einn veithvað
við má hafa borið svo langan tíma, menn dánir,
manntapar á sjó og landi; en mánuðir líða svo, að
enginn veit hér neitt af því; svo einmana og af-
skekt er okkar land og segir því fált af einum.
En eins og máltækið segir: »sáer engi einn, sem
guð er með, og vonum því að alt hafi komizt vel
af, og að þessi vetr hafi liðið af sem svo margr
kaldr vetr hefir áðr liðið af okkr íslendingum; þó
hann hafi krept fastað, þá sé samt eptir hold og
hams í fólki.
Vetrinn hefir hér verið fremr kaldr, eptir því
sem hér er kallað, þó margir á mínu landi mundi
þakka drottni fyrir svo milt vor eða haust, eða enda
sumar, eins og hér er vetr kallaðr; fram yfir jól
var rigningasaint, en síðan komu nokkur frost, og
aptr nú fyrir fárn dögum herti að á ný, og var
hér ein svellhúð kringum Oxford, því að áin ílóir
hér yfir á vetrum, og er þá dalverpið hér eins og
fjörðr yfirsýndar, og slanda upp úr reinar og raðir
af trjám, en engjar og eyrar allar í vatni; jörð
var hér líka öll grá af snjó ; hvít verðr hún ekki,