Þjóðólfur - 18.05.1870, Blaðsíða 2

aíi hafa haldizt vií) sama oins og var í Marz og skj'rt var
frí f JijdSálfl 4. f. mán. (bls. 87). Kornvaran, einknm ofn-
þurka?)r gæfca-rúgr (200—210 pd. a% vigt), virtist fremr hafa
hækkaþ opp í 6 —6'(2 rd,, og aí) fremr væri þá eptirgangsmun-
iroir á kaupaodaiis hlib aþ fá kornvórnna me% því sama vorhi,
þar sem hitt var fremr í Marz, ab selendr gengi eptir þeim,
er keypti; en verzlunnrfrúfcir menn kvah ætla, aí) þessi Irtla
hækkun og „fest.a" á korntnarkaþinum muni hverfa og eigi
vera nema 6tundar-fjrirburí)r. 11 ér or verþiþ á kornvóruuni
úbreytt onn: 9 rd. og 11 rd., sama erskrifaþúr Stykkishúlmi
4. þ. mán. — I bréfum úr Skagaflrþi undir lok f. mán. (en
crss skilst ab þá hafl eigi verib spurfi þangaf) skipkoman á
Skagastrfnid undir mánaþarlokin og sú „pris“breyting, er húu
heflr máske haft í fiir mef) séij sést, aí) koriiv5ruverfiti hafl
þá verif) þar um kaupstafina Skagnstróiid (Húlanes) ogllofs-
ús 11, 13 og 15 rd , en á Siglnflrþi 12, 14 — 16 rd.
Af fslenzkum viirnnj em í verfilagsskýrslunum frá f.
máu. engar afrar vert)lagf)ar, heldr en hákallslýsi: 29—30rd,
þorskalj'si 24—28 rd. og ætjardún 5 rd. 72 sk, — 6 rd. 48 sk ;
511 óniinr íslenzk vara virfist þvf vera út seld, ef)r þá horflu
af markatinum.
— Frá herra biskupinum Dr. P. Pjeturssyni út
kom í gœr prentað svar, lútandi að bréfum þeim
frá Englandi um Biblíutextann, er síðasta bl.færði.
Svar þetta er stýlað «til fs1endinga«, og tökum
vérþað hér eptir ósk herra biskupsins.
»Þegarhið Enska og ÚtlendaBiilíufélag af veg-
lyndi sínti árið 1866 hafði lagl upp aplr liið ís-
lenzka Nva Testamenti á sinn kostnað, og um
það leyti sem Félagið var að gefa út hina íslenzku
Biílíu, tók landi vor, Guðbrandr stúdent Vigfússon,
— sem nokkur undanfarin ár hefir dvalið í Oxford
á Englandi til að fullgjöra enska og ísl. orðabók
— sig til og sendi þessu heiðraða félagi útá-
setningar, sem hann liafði gjört við hina íslenzku
þýðíngu N. Ts., einkum við 3 fyrstu guðspjöllin,
og sagði þar, að bæði væri þýðíngin ónákvæm og
málið of nýtt (moderne), og leit það svo út eins
og hann kendi okkur herra Lektor S. Melsteð um
þessa galla, því að við höfðum í sameiníngu feng-
izt við að endrskoða útleggínguna, og taldi hann
þá svo marga og mikla, að úlleggingin væri öld-
ungis óhafandi, auk þess sem prentvillur væri fjölda-
margar í bókinni. 1*30 má nú nærri geta, að
sú hugsun hafi orðið að vera óþægileg fyrir hið
Enska Biflíufélag, sem hafði kostað svo miklu fé
til að útbreiða heilaga ritníngu hér á landi, að
það hefði þannig unnið fyrir gíg, og að þessi vel-
gjörníngr þess gœti ekki komið íslandi að sönn-
um notum, og þessi hugsun lilaut að eiga því
liægra með að ryðja sér til rúms hjá Félaginu,
sem líklegt er, að fæstir þessara ágælismanna
skilji íslenzku til hlítareða þekki, hvernig til hag-
ar hér á landi, en íslenzkr maðr varð lil þess að
upp kveða þennan ómilda dóm, sem hafði á sér
lielgan vandlætíngar-blæ, og sýndist vera sprottinn
af guðrækilegum rótum. Hið Enska Biflíufélag sendi
mér nú þessar útásetníngar herra Guðbrandar Qg
spurði mig um álit milt um þær. Eptir að eg
hafði vandlega skoðað þær — en þær lutu nálega
allar að því, sem við herra Melsteð höfðum látið
vera óbreytt í hinni eldri útleggíngu — sendi eg
Félaginu svar mitt upp á þær, og leiddi rök að
því, að þær væri sumpart ástæðulausar og sum-
part alveg ómerkilegar, og gat ekki fundið eina
einuslu, sem væri á góðum rökum bygð nema
nokkrar smávegis prentvillur, og átti eg því hægra
með að hrekja þessar aðfinníngar, sem mér varð
það fullljóst, að herra Guðbrandr, er eins og von-
legt er, ókunnugr öllum reglum fyrir réttri biflíu-
þýðíngu, og að hann var líka ókunnugr frumtext-
anum, en hafði lagt hina Ensku biflíuþýðíngu til
grundvallar fyrir útásetníngiim sínum. En um
málið á hinni ísl. útleggíngu N. Ts. beiddi eg herra
Prófessor Dr. Konráð Gíslason að gefa vitnisburð
sinn, sem, eins og alkunnugt er, er færastur allra
manna um það, og sendi eg þenna vitnisburð
Biflíufélaginu; en í honum segist Prófessorinn
liafa lesið liina endrskoðuðu útleggíngu JN. Ts.
með mikilli ánægju og málið sé gott og tilgerðar-
laust, og hafi á sér biflíulegan blæ. Þegar nú
herra Guðbrandr sá, að þessar tilraunir sínar við
Enska Biflíufélagið urðu árángrslausar, tók hann
sig enn lil og lét prenta nokkra staði úr 3. fyrslu
Guðspjöllunum, hvar í hann bar saman ensku út-
leggínguna við ísl. útleggínguna frá 1813 og 1866,
og vildi með þessum samanburði sýna, að útlegg-
íngin frá 1866 væri fjær orðunum. Þenna sam-
anburð sinn sendi hann mér með vinsamlegu bréíi,
og skrifaði eg honum aptur jafnvinsamlega, að ó-
nákvæmni sú, sem hann talaði um, en sem hvergi
haggaði meiníngunni, væri ekki okkur Melsteð að
kenna, því að við hefðitm ekki fært nokkurt orð
fjær heldur mörg nær frummálinu í hinni eldri út-
leggíngu, en þetta liti þó svo út, af því hann hefði
slept útgáfum N. Ts. milli 1813 og 1866, þarsem
hann þó vissi, að endrskoðun N. Ts. liefði fram
farið um 1820; þar að auki vissi hann einnig, að
3 fyrstu Guðspjöllin væri hrein undantekning í Bi-
ílíunni, því að í hinum bókunum væri farið sem
næst orðum frumtextans o. s. frv. Út af þessum
samanburði Guðbrandar stóð nafnlans ritgjörð í
blaðinu «Baldri» í fyrra, sem að vísu var vel sam-
in og sýndi Ijóslega, hversu ómerkilegr þessi sam-
anburðr er, en hún hafði þann blæ á sér, sem