Þjóðólfur - 23.05.1870, Page 1

99. ár.
Eeykjavík, Mánudag 23. Maí 1870.
30—31.
SKIPAFEKÐIR.
— Póstskipií) Diana fór héíian 19. þ. tnán. kl. 5 e. m.
Meþ því sigldu nú til Khafnar: frúken Bojsen (er hðr heflr dvaliþ
vetrarlangt hjá þeim stiptamtmanni og frú hans bróSrdóttiir
sinni), frú þóra Molsteí), og jnngfrú Kristjana Sveinbjörns-
dóttir, Olafssonar kanpmanns, frá Keilavík. Enn fremr tóku
s£r far meí) þessari ferb 3 meon úr Stokkseyrarhreppi og
einn heþan úr Reykjavík, er ætla alfamir sulbr til Bandafylkj-
anna í Ameríku og taka sór þar fasta bólfestu; þessir menn
ern: Jón Gíslason, forsprakki fararinnar, heflr verib búþ-
arsveinn á Eyrarbakka nm nokkur ondanfarin ár, sorir sira
Gísla sál. ísleifssonar í Kálfholti, Einarssonar etazráís ogyör-
dómsforseta á Brekku á Alptanesi; hinir 3, allir ráímir hjá
Jóni Gíslasyni fyrst um sinn, voru: Arni Gufcmnndsson
frá Eyrarbakka snikkari, Gobmundr Guímundsson frá
Mondakoti þar á Bakkanum, og Jón Einarsson höban úr
Kevkjavík (var uin nokkur ár vinnnpiltr hjá Dr. J. Hjaltalín).
— Herskipin liggja hör enn meí) roak, en Fylla ætlar
á morgun vestr til Stykkishúlms og víþar um Breiþafjor^, —■
og Pomone vöstr á Dýrafjörþ undir helgina.
kadpfök.
18. þ. m. Margrethe Cecilie, sama jagt og í sííiasta bl.
til Havsteins verzlunar 39,86, t., skipstj. Chr. 0. lpsen, frá
Khófn. 19. s. m. Juno, 93,21, t, skipstj. E. A. Hansen meí)
vörur til konsul Smiths frá Khöfn. 21. Nancy 101,54, t., skipstj.
II. Fischer; meb alsk. vöror frá Khófn. til Fischers verzlunar,
W. Fisclier kaupm. kom meíi því sjálfr. I gær Anne Marina,
178,75 t., Capitain David Main, meí) kul handa „Fyllu“ogpóstsk.
— í sakamálinu gegn ritstjóra blaðsins Baldrs
Jóni stúdíósus Olafssyni (5. f. m. fékk hann enn
lengdan frest, lil varnar sér, til næsta laugardags,
10. s. mán., og var málið þá tekið undir dóm),
gekk dómr út fyrir aukarétti Reykjavíkrkaupstaðar
20. þ. mán.; dómsniðrlagið hljóðar þannig:
»því dæmist rétt að vera:
„Ákærþi Jón Ólafsson á ab greÆa í sekt til fátæírasjóbs
„Reykjavíkr kanpstabar 50 — flmmtín — ríkisdali r. m. Svo
„borgl Og hinn ákærþi allan af sök þessari löglega lcibandi
„kostnaíi. — Hiþídæmda ab greiíia innan ðmtán daga frá dóms
„þessa löglegri birtingu og dóminum aí) fnllnægja eptir yflr-
„valdsins rábstöfun undir aþför aí) lögum“.
Dómrinn hirtr sakfelda i dag, og skaut haun þá þegar sök
sinni fyrir yflrdóm.
(Suar hislcupsins Dr. P. Pjeturssonar um Bibl-
íutextann. Niþrlag).
I’egar við herra Melsteð endurskoðuðum ísl.
hiblíuútlegginguna, höfðum við, auk frumtexlans,
hinar eldri (sl. biblíuþj/ðingar við höndina til satn-
nnburðar, sömuleiðis Lúlhers þýzku útleggingu,
hina dönsku Bibltu, og fleiri, og bárum þær vand-
lega saman, þar sem okkr þótti nokkur ástæða til
þess, og það var okkar aðalregla að fara sem næst
orðum frumtextans, en reyna þó til að hafa ís-
lenzka málið óbjagað og skiljanlegt. Mestarbreyt-
ingar gjörðum við við 3 fyrstu Guðspjöllin, af því
að þar var farið lengst frá orðunum, en létum þó
hitt standa, sem við álitum óverulegar orðabreyt-
ingar, og vona eg, að flestir landsmenn treysti
því, að við, sern í 20 ár höfum daglega haldið fyr-
irlestra yfirNýa Testamentið, berum nokkurt skyn-
bragð á þetta mál, og að hvorugur okkar mundi
hafa þolað trúarvillur í útleggingunni.
Hversu ókunnugr herra Guðbrandr er því
máli, sem hann er að tala tim, heflr hann berlega
sýnt, og meðal annars í því, að hann heldr, að
Lúthers útlegging sé ekki einungis höfð á í*ýzka-
landi, heldr og óbreylt í Svíþjóð og Danmörku,
og sýnir þannig, að hann þekkir ekki sögu biblíu-
þýðingarinnar í þessum löndum.
í grein sinni í l’jóðólfl gefr herra Gnðbrandr
von um, að ísland innan skamms muni fá aptr
guðsorð hreint og óbjagað, og setr það ( samband
við þann ásetriing, sem hið cnska Biblíufélag hafi,
að láta rannsaka þetta mál frá rótum. Meiningin
í þessu er nokkuð óljós. Sé það meining Guð-
brandar að Biblíufélagið ætli enn á ný að láta endr-
skoða hina ísl. biblíuútleggingu, þá er eg hræddr
um, að hann bíði enga sæmd af þvi, hvernig
hann hefir komið fram í þessu máli, verði endr-
skoðunin falin á hendr óvilhöllum guðfræðingum,
sem ísl. málsins vegna eru færir um það. En sö
hitt meiningin, að hann ætli að fá Biblíufélagið til
að gefa út hina fornu Guðbrandar Biblíu, sem hann
helzt sýnist aðhyllast, þá mundi hann viana fé-
laginu og lönduni sínum jafn-óþarft verk, því þó
sú útlegging mætti heita ágæt á sínum tíma, hefi
eg þó getað sannfærzt um, að hún nú í mörgu
tilliti er óhafandi, eins og hitt mætti telja víst, að
hún fengi enga útbreiðslu hér á landi. Yfir höf-
uð að tala treysti eg þvf, að hið Enska Biblíufé-
lag láli veglyndi sitt í þessu efni stjórnast afþeirri
varkárni og þeim hyggindum, sem því eru svo
eiginleg. •
Af fyrrgreindu blaði Þjóðólfs cr það að ráða,
að herra Guðbrandr hafi feDgið herra Jón Hjalta-