Þjóðólfur - 30.05.1874, Side 1

26. ár.
Reylejavík, laugardag 30. Maí 1874.
29.—30.
— SKIPAFREGN: Franska herskipib INDEE,
&aron LeTourneur Hugon yfirforingi, kom 8.1>.m.
FYLLA (danska herskipiS) Capt. B r a c m, fór héS-
ai1 til vestrlandsins 14. þ. m.
Kaupför komandi.
Maí 14. Merlcur 67,62 tons, skipst. N. P. Lisberg, kom frá,
Kaupmannahöfn með vörur til Consul Smiths.
■— 15. Linnæa, 91,71 tons, skipst. Tönnesen, kom frá
Mandal með timbr.
— 17. Anna Kathrine, 46,82 tons, skipst. A. Nilsen, kom
frá Kaupmh. með vörur til Ilavsteins.
— 17. Johanne Margrethe 52 tons, skípst. O. Eilertsen,
kom fi’á Bergen með vörur til hinnar norsku
verzlunar hér í bænum.
'— 26. Urania Íi7,j lest, skipst. J. Jörgensen, kom frá
Mandal með timbr.
— 20. Perseverance 51,42 tons, skipst. Stephonsen kom
frá Peterhead, með laxakaupmann Ritchi, fór
daginn eptir til Akraness.
Farandi.
— Póstskipið D i a n a, Capt. H o 1 m, fór héðan 7. f>.m.
Með pví tóku sér far: Jón silfrsmiðr Eyólfsson frá Ökr-
(sér til lækninga), og fröken Ásta Thorgrimsen frá
^yrarbakka. Til Skotlands: húsfrá Ástríðr Zoega og 35
franskir skipbrotsmenn.
Maí 21. Anna 89,30 tons, skipst. Kramer *fór til Liver-
pool.
— Prestvígðir 4. s. e. páska: kandídatarnir
Eiríkr Briem til þingeyraklaustrs, og Jón Þór-
Weimson til Mývatnsþinga.
— þJÓÐUÁTÍÐlN. 28. Maí kusu bæarstjórar
^víkr prjá menn á aukafnndi til þess að liafa á
^endi umsjón og sljórn á þjóðbátíðarhaldi hér í
kfcnum þegar þar að kemr. Þessir voru kosnir:
^‘ðndfógeti A. Thorsteinson, faklor Jón Stefánsson,
°§ Halldór kennari Friðriksson, og til vara asses-
So>' M. Stephensen. í sama skvni var og afráðið
kveðja til borgarafundar innan nokkurra daga,
Sa(nkvaemt skriflegri áskorun frá nokkrum bæar-
^nnum.
HÁIÍARLAYEIÐI. pilskip pau, sem héðan hafa
®e,1gið í vor eru öll bóin að afla með bezta móti. Mik-
e'r að svo fáir skuli enn ráðast í slík sameignarfélög.
( ''Vertíðarhlutir náðu að lokum allt að meðal-
‘Phaeð hjá almenningi. Hæzti hlutr talinn um 500.
T'eðrátta þennan maímánuð mestallan hin bczta
^Pðasta, og fiskiafli góðr.
' — 1
2. Þjóðerni vort. (Framhald frá bls. 118).
Orðið þjóðerni heflr á þessum tímum fengið
æ meiri og magnaðri þýðingu. Fornmenn töluðu
lítið um þjóðerni, og hugmynd sú sem nú liggr f
orði þessu sé hún rétt tekin fram, er sumpart
nýsköpuð og sumpart lánuð frá Rómverjum og
Grikkjum. f’ær þjóðir höfðu skarpar og ofmetn-
aðarfullar þjóðernishugmyndir, og slíkt hið sama
má segja eða enn fremr um Egypta, Gyðinga,
Persa, Indverja o. fl. En ekki vitum vér til að
nokkur forn-þjóð hafi haft sömu hugmynd eða
samsvarandi nafn og orðið þjóðerni ber nú með
sér. í þjóðarnafni fornþjóða fólst að vísu hug-
myndin um einkenni þeirra, eða um allt það sem
gjörði þær að einni órjúfandi heild og aðgreindi
þær frá öðrum þjóðum. Einkanlega aðgreinist
þjóðarhugmynd fornmanna frá vorri hugmynd fyrir
þann metnað, eigingirni og hatr, sem drottnaðiþá
yfir hugsun og tilflnning þjóðanna gagnvart öðrnm,
miklu fremr en nú. Iíristindómr og menntan
liefir mjög breytt þeim hugsunarhætti. Fyrstlengi
voru menn sjálfsagðir fjandmenn hvor annars, ef
engi var blóðskylda milli þeirra, enda dugöi hún
eigi heldr allra fyrst, sbr. söguna um Kain og
Abel; þar næst komu upp stærri æltfélög og því
næst borgir og þjóðfélög. Svo var langt komið t.
a. m. á Hómers tíð, 1000 árum eða meir f. Kr.
þá var sú þjóðernis og mannúðarhugmynd komin
á, sem drotlnaði fram yfir Krists burð, með nokkr-
um en eigi stórvægilegum framförum. Alla þá
tíma var mönnum eðlilegast að skoða sig sjálfa,
sem hirin iítvalda lýð, þó ekki eins ríkt eða á
sama hátt og Gyðingar gjörðu, en álíta allar aðr-
ar þjóðir og einstaka menn fjandmenn sína1,
réttminni, verri og siðlausari en sjálfa sig (Bar-
bara). Lengi vel fóru «víkingar ekki að lögum«,
né spnrðu að söknm. Sakleysi var lengi engi af-
,sökun, heldr þurfti eiða til og sáttmála, ættu menn
að vera óhultir fyrir öðrum ; jafnvel lög og rélt-
visi náði fyrst lengi ekki nema út að borgarhlið-
inu. «EUkaðu vin þinn en bataðu óvin þinn, þ.
e. útlendinginn, barbarann«, sagði ekki einasta
alþýðan heldr og sjáJfr löggjafinn. Smámsaman
1) llostes þ. e. fjandmabr var leogi sama sem peregrin-
ns. þ. e. útlendingr.
17 —