Þjóðólfur - 05.06.1878, Blaðsíða 1

30- ár.
17. blað.
Kejkjavik, 5. júní. 1878.
Leiðrétting. í fáeinum örkum síðasta (16.) blaðs
liöfðu orðið þessar misprentanir: 15. þ. m. fyrir síð. daga p.
ni.; í kvæðinu: «Hölga Jónsdóttir: 3. versi: höfðu hending-
arnar: pinni — sinni verið settar öfugt; ábls. 68: Pón f. Jón.
SKIPAFEEGN.
18. f. m. «Nancy», 116 t., Svendsen frá Kmh. með ýms-
ar vörur til Fischers verzlunar her og í Hafnartjörð. S. d.
«Marie» 59 tons, Petersen, frá Kmh. til Thomsens verzlunar.
— Strandferðaskipið Díana kom hingað kl. 6 að morgni
hins 23. f. m. frá Seyðisfirði, og með lienni þessir farþegjar,
er ætluðu vestur og norður um land: Sigurður Jónsson sýslu-
maður Snæfellinga; Tryggvi Gunnarsson, kaupm. og forstöðu-
maður «Gránufélagsins», B. Steincke fulltrúi Guðmanns verzl-
unar fyrir norðan, Holgeir Clausen kaupm., Hjálmar Jónsson
kaupm. til pingeyrar. Frú Stepháns Björnssonar, sýslumanns
Ísfirðinga, er verið hafði í Kaupm.höfn næstliðinn vetur, ekkju-
frú Sigríður Asgeirsen frá Isafirði, og 4 Englendingar. Díana
fór héðan kl. 6 e. m. sama dag vestur og norður um land,
tóku sér héðan far með henni auk þeirra er komu með henni:
Ó. Finsen, póstmeistari, M. Jochumsson, ritstjóri pjóðólfs,
Guðm. Pálsson, málsfærslumaður, Sv. Sveinsson, búfræðingur
auk annara, alls héðan um 40 farþegja. — Sama dag «Marie
Kristine», 91 tons, Olsen, frá Kmh. til Smiths verzlunar. S.
d. «Geníus» 77 tons, Danielsen, lausakaupm. frá Mandal með
timbur. 25. «Anne Catrine» 47 tons, Nielsen frá Kmh. með
vörur til Havsteens verzlunar, s. d. «Arnette Mathilde, 102
tons, Rasmussen frá Kmh. til Knudtzons verzlunar hér og í
Hafnarfirði.
— ÚTLENDAR FRÉTTIR. Með Díönu er kom hér 23. þ.
m. fengum vér fregnir, er náðu til 12. þ. m. Af blöðunum
verður ekki séð, hvort misklíðin milli ltússa og Englendinga
muni snúast upp í stríð •— og þá blóðugt og stórkostlegt
stríð, •— eður í málamiðlun og samkomulag. Englendingar
draga að geysimikið lið frá Austur-Indlandi af þeim 40milión-
um múbamedanskra þegna, er lúta «keisara-innunni indversku»,
Viktoríu drottningu; mun Englendingum seint verða liðfátt
mót Rússum, er þeir auk síns meginhers hafa af svo miklum
mannafla að taka, en auður dþrjótandi til að herbúa og ala
þetta múhamedanska lið. Ef til striðs kemur, hafa Englend-
ingar Tyrki og Grikki sem samherja mót Rússum. Hin önn-
ur Evrópuveldi þykjast enn í orði kveðnu munu verða hlut-
laus. Uppreisn mikil á Bolgaralandi af Múhamedstrúarmönn-
um mót hinum kristnu, og berjast Rússar með hinum síðar-
nefndu; hafa þcir boðið talsvert manntjón í vopnaviðskiptum
og enn meir af fjarskalogri drepsótt (Typhus), er geysar í her
þeirra; voru þeir cptir síðustu fréttum búnir að missa svo
sem svaraði tveimur herdeildum (Armeecorps) eða hör um bil
60,000 manna. — Af þeirri orsök ætla margir, að Rússar
muni tilleiðanlegri að slaka til við Englendinga, þegar líka þar
við bætist, að fjárhagur þeirra mun naumast gjöra þeim mögu-
legt að halda til streitu við þá þjóð, sem auðugust er allra í
beimi. Hins vegar draga aðrir þá ályktun afhinum geysilega
herbúnaði Englendinga, að þeir að minnsta kosti búist ekki
við þeirri tilslökun af Rússa liálfu, sem fullnægjandi sé þörf-
um og kröfum hins enska ríkis.
1. f. m. var opnuð hin stórkostlega gripasýning í París-
arborg af ríkisforsetanum Mac Mahon í viðurvist ógrynnis
toannfjölda og stórmennis frá nálega öllum löndum.
— INNLENDAR FRÉTTIR. Nýlega hefir frétzt, að skip
sé komið á Grafarós, og hafísinn sé að mestu farinn, nema
laus hroði liggi inn á Húnaflóa.
Herra ritstjóri! í síðasta tblaöi «J>jóðólfs» hafið þér —
eflaust í bezta tilgangi — varað sunnlenzka fiskimenn við ó-
vandaðri verkun á saltfiski, um leið og þér skýrðuð frá mis-
jöfnum afdrifum fiskjar héðan í fyrra. Vér, sem búum hér á
Seltjarnarnesi og í Reykjavík, finnum nú fulla ástœðu til að
lýsa yfir því opinberlega, að vér tökum alls eigi til vor téða
umkvörtun, því að, eins og kunnugt má vera, þykjumst vér
einmitt vera þeir, sem framar öðrum liöfum í seinni tíð lagt
alla stund á, að koma hér inn frá á vandaðri fiskiverkun —
jafnvandaðri og samskonar verkunaraðferð, sem höfð er á
Vestfjörðum. Og hvað snertir fisk þann, sem vér seldum
kaupmönnum í fyrra, vitum vér ekki betur en að hann hafi
verið jafnvel verkaður — þveginn, fergður og þurkaður — þá
og næstu ár þar á undan. Hvað snertir annan fisk hér af
suðurlandi, þá kemur oss síður við að forsvara hann, en þeg-
ar litið er til allra kringumstæða, t. a. m. þess, að veðrátta
mátti fremur heita liagfeld, en lítið af fiski til að verka og
síðan selja, þá þykir oss ótrúlegt, að þessi umtalaða óvöndun
á fiski í fyrra fremur venju, geti verið á rökum bygð — þótt
vér alls eigi neitum því, að misjöfn vöndun og misjafn fiskur
hafi eigi átt sér stað í fyrra hér á suðurlandi, en — varla
fremur þá en endrarnær. þessi umkvörtun væri því í vorum
augum næsta kynleg, væri ekki fyrir hendi eitt eptirtekta-
vert atriði henni til skýringar, og þetta atriði er það, að há-
vaðinn af fiski héðan í fyrra var seldur til Noregs og paðan
til Spánar. pangað til hið gagnstæða verður sannað, er því
ætlan vor, að það sé norsltur fisltur, eða blöndun hans saman
við vorn fisk, sem.valdið hefir nefndri umkvörtun.
Bœndur á Seltjarnarnesi og í Ileylejavík.
Um mjólknrhleypi til skyrs- eða osta-
gerðar, ogf um smjörlit. Mörgum mun kunnugt,
að smjör- og ostagerð er hjá erlendum þjóðum langtum betri
og fullkomnari en hjá oss hér á íslandi. prátt fyrir það,
þótt kúamjók vor só að öllum jafnaði kostbetri en mjólkin er
erlendis, og þrátt fyrir það, þótt sauðamjólk vor sé langtum
betri til ostagerðar en nokkur önnur mjólk, þá förum vér þó
svo með mjólk vora, eptir að hún er komin í vorar hendur,
að vér getum ekki búið til úr henni nokkra boðlega verzlun-
arvöru nema fyrir sjálfa oss hér iunanlands.
Eitt af því, sem mikið ríður á, til að geta búið til góðan
mat úr mjólkinni, þcgar búið er að losa liana við sýru og ó-
hreinindi, er að hafa góðan hleypi, og er þetfa orðið svo al-
ment viðurkent erlendis, að menn nú alment eru hættir
við að búa sjálfir til hleypi sinn, on fá hann þar á móti til-
búinn frá verksmiðjum, er leggja sérstaklega stund á að búa
þess konar til. Slíkur hleypir er langtum betri og krapt-
meiri en menn geta alment búið til heima hjá sér úr kálfs-
mögum og þess konar. í Danmörk er þannig ein sérstök
verksmiðja (Chr. tlansem technisk-chemiske Laboraiorium), er
hefir einkaleyfi til að tilbúa þess konar hleypi, ásamt með
osta- og smjörlit, og er það til búið á þessari verksmiðju
betra en nokkurstaðar annarstaðar. Hleypirinn er á litinn
sem brennivín og hefir þægilega lykt. Til að hleypa 50 potta
af mjólk þarf um 2—3 vanalegar teskeiðar. Til að hleypa
skyr verður að hafa dálítið meira; líka þarf maður þéttans,
eins og vant er.
pess konar hleypir hefir aldrei verið iluttur hingað í
69