Þjóðólfur - 26.02.1881, Qupperneq 1

Þjódólfuk.
33.
ar.
Kostar 3 kr. (erlendis 4 kr.),
borgast fyrir lok ágústmán.
Reykjavík 26. Fekr. 1881.
Uppsögn á blaðinu gildir ekki, nema
pað sé gjört fyrir 1. okt. árinu fyrir.
5. blað.
lltlendar fréttir.
Frá hinu strandaða póstskipi hafa borizt nokkur bréf og
b'éttablöð, sem færa oss fá nýmæli um fram það, sem áður
búið að fréttast. Veturinn erlendis var fremur frosta-
^ildur og í suður-Evrópu sérlega blíður. Eins og áður eru
aHar horfur á því, að Grikkland hefji ófriðinn mót Tyrkjum
hið bráðasta, og er það að vísu mikil hamingjuraun fyrir
^fikki, þar sem öll stórveldin letja þá frá stríðinu, eins og
ö^ru óráði, og synja als fulltingis. Hins vegar er Grikkjum
v°rkunn, þó þeir vilji reka réttar síns eptir Berlinar samn-
lngnum. Á írlandi haldast hin sömu vandræði og róstur,
Seiö standa af bandalagi leiguliða mót jarðeigendum (The
frish Land League) og ekki líkur til að það hafi mikið upp
a S1g> þótt Parnell og fleiri oddvitar æsingarinnar hafi verið
dregnir fyrir dóm. í suður-Afríku veitir Englendingum erfitt;
Nr eiga þar í höggi við þjóðflokk þann, er Basútoar nefn-
ast> og þar að auki hafa Btíerar í Transval hafið uppreisn
ta<5ti þeim. Á Frakklandi fer nú vel fram og er þjódvalds-
stjórnin að festast og eflast "meir og meir, svo vonandi
l'Jkir að trygging sé fengin fyrir framtíð hennar. í Ameriku
Vsenta menn sér hins bezta af forseta-kosningunni í banda-
^dfjunum fyrir síðustu árslok, þar sem General Garfield af
®°kki þjóðvaldsmanna (Republicans) var valinn. Með merk-
Usta tíðindum má og telja það, að nú er byrjað að grafa
skurð gegnum Panama-eiðið, undir forustu Lesseps, sem
gekst fyrir grepti Suez-skurðarins.
(AÐSENT).
Fegar litið er yfir hinar nýu alþingiskosningar, sem
lngað til eru kunnar, því 2 þingmenn vantar, þá kemui
p.ram’ að 11 þingmenn eru bændastéttar, 8 eru prestastéttar,
eru verzlunarmenn, 1 er verzlegur embættismaður, 1
er Htstjóri, og 2 (landshöfðingjaskrifarinn og biskupsskrif-
arinn) eru 'úbrum háðir.
Ræði stjórnarskráin og kosningarlögin taka fram, að
kosningarréttur og kjörgengi þeirra, sem tekið hafa lærdóms-
próf við háskólann eða embættispróf við prestaskólann sé
bundið við, að þeir séu ekki iiðrum háðir, enda er það
hvorki sönnu sjálfsforræði né sóma þingsins samboðið, að
þeir menn séu þingmenn, sem hinir og þessir embættismenn
(landshöfðingi, biskup o. s. frv.) hafa til hinna og þessara
snúninga.
Alt um það, þó landshöfðinginn brúki landshöfðingja-
skrifarann til alskonar vika og landshöfðingjaskrifarinn láti
brúka sig til þeirra, þá mun þessi skrifari þó vera kjörgeng-
ur, sökum þess hann hefir konunglegt veitingarbréf; en öðru
raáli er að gegna um biskupsskrifarann. Eg er hræddur um
að hann geti ekki álitizt kjörgengur. J>að yrði skrítið þing,
ef allir skrifarar landsins (landshöfðingja, biskups, amtmanna,
sýslumanna, landfógeta, bæjarfógeta, póstmeistara) sætu það.
Vér gætum með þvi móti fengið 23 skrifara inn á þing,
sem allir væru hver sínum herra trúr og hlýðinn innanþings
sem utan. J>á yrði gott samlyndi milli deilda, þegar neðri
deildin skrifaði það, sem efri deildin læsi henni fyrir. Sum-
um er ekki um þá konungkjörni} þingmenn, af því þeir eru
þjónar konungs, en stór munur er þó á þeim og þjónum
þjónanna, skrifurunum. J ó n.
Póstgufuskipiö „Pliönix4-. I framhaldi af skýrslu þeirri
um strand þessa skips, sem vér rituðum í næsta tölublaði hér
á undan, viljum vér bæta hér við eptirfylgjandi;
Fyrir rúmri viku, komu 14 af strandmönnum hingað til
bæarins, og höfðu þeir haft strangt suður á ferðinni, en
komust allir óskemdir hingað; báru þeir löndum vorum bezta
vilnisburð fyrir greiðasemi og alla aðhjúkrun á alla vegu.
Póstmeistari Finsen, sem fór vestur á strandið, kom hingað
aptur þ. 23. þ. mán. og hafði haft verstu veður og færð;
með honum komu 4 af skipbrotsmönnum, og eru þeir vel
haldnir, og eru nú 5 eptir vestra og 1 dáinn, og var það
matreiðslumaður. Skipherrann. var ekki ferðafær; bæði var
hönd hans, sem hann kól svo mjög á, ekki gróin, en þó á
batavegi góðum, og svo er hann veikur af mótlæti þessu og
21
q j f
af eftir þessum orðum, elskan mín; þau geta orðið þér
utnætari en mikið gull og silfur». Hún tók í höndina á
j,er’ sem eg hafði lagt ofan á hana, og eg titraði af ekka.
. bseldi andlitið niður í rúmfötin og grét. þegar eg hafði
8'ð svonð, eg veit ekki hvað lengi, þá fór eg að finna, að
lr ttiín hélt fastar utan um höndina á mér, en hún áður
skei ^ leit l,PP l það hafði dregið frá tunglinu, og það
hafðj
jj '*n lnn á andlitið á henni. En hvað hún var föl; eg varð
^Ndur, en vissi þó ekki við hvað, stökk upp og hnikti að
þ@er ^ttdinni. Nú sá eg að það var dauðinn, sem fylti mig
l5aSsari skelfingu, því móðir mín var dáin. Eg sótti vatn og
yfir lði frarDan 1 andlit hennar, því eg hélt að það hefði liðið
þeo, nana' eins og eg hafði séð nokkuð oft um sumarið. En
h]jÁa' dugði ekki, hélzt eg ekki við í bænum fyrir ótta og
^ á næsta bæ — og svo sögðu menn mér, að móðir
öau 'æri dáin. En í nokkra sólaihringa á eptir vissi eg
af neinu 1 kríngum mi»- var aiit af að hugsa
VenlclJra ttiína, og þessi orð hljómuðu æ fyrir eyrum mér:
v°na 11 duglegur. J>á rótfestust þau í huga mínum, og eg
dettia 3 flamirig.ian gefi það, að hinar ómildu hendur hleypi-
sýna n]tla ^1 aldrei slitið þau þaðan. En með hverju á eg að
u,inið °11’nad'í ^g er heilsutæpur eins og þú veizt og get ekki
stritvinnu. Eg er ekkert verulegt búmannsefni, svo að
22
þó að líklegt væri að eg gæti komizt nokkurn veginn af, ef eg
feingi töluverð efni yfir að ráða, af því að eg er ekkert
hneigður fyrir svall, eða neina óþarfaeyðslu, þá get eg þó
aldrei sýnt þar neinn sérlegan dugnað. En til þessa hef eg
hæfilegleika, og eg hef líka færi á að nota þá í þessari grein.
Nú gefst mér tækifæri til að fara að orðum foreldra minna,
sem eru mér sem helgur dómur,^og það einmitt því fremur,
sem erviðleikarnir eru raeiri. En miklir hafa þeir verið. J>að
var fyrst hart fyrir mig að komast að þeirri niðurstöðu, að það
væri skylda mín að baka mér óvild föður þíns og valda hon-
um gremju, en verða fyrir álasi flestra manna, því eg býst ekki
við öðru; en það var þó raiklu harðara fyrir mig, að heyra á-
lösur þínar, heyra þig særa mig við ást mína, og verða að
neita þér um það, sem þú baðst mig um. En því þyngri sem
raunin er, því meiri er sigurinn. Hefði eg bugazt, þá hefði
eg mist virðinguna á sjálfum mér, og þá hefði eg aldrei getað
orðið sæll í veröldinni, ekki einu sinni með þér. Og það
hefði líklega farið svo, aö þér hefði seinna sýnzt það, sem mér
sýnist nú. Og hvernig hefði þá farið ? Eg vil ekki leggja það
á mig að hugsa til þess, því að tilhugsunin ein gæti gjört mig
hálfsturlaðan. Skilurðu nú, hvernig á því stendur, að eg
sagði, að eg færi eins að ráði mínu og eg gjöri af ást til þín?
Og hef eg nú rángt fyrir mér?» «Nei, þú hefur allt af rétt
17