Þjóðólfur - 23.04.1881, Blaðsíða 3

35
Um forsælu-tíðar fagra stund
var friðar-sól í heiði,
þá þagnaði fugl í laufgum lund
og lækjar-niður deyði —
því rósin er hnigin hels í blund
og hallast nú að leiði.
par áður vér lítum lifsins hrós,
vér lítum staðinn auða,
og sloknað og dáið lífsins Ijós
og litinn fagurrauða,
Vér kveðjum þig nú, þú kæra rós,
og kyssum þig í dauða.
Vér lítum í anda gullna glóð
við grindur vestursala,
þar lífsins og dauðans blikar blóð
og bærist lindin svala;
þar fjarlæg vér heyrum hörpuljóð
og himinraddir tala.
fj/'tí. GröndaL
2. Eptir húskveðjuna.
Nú kveður harmandi húsið sitt
f>að hugþekka kvennvalið mæta ;
Sem liljan, af dauða-ljánum bitt,
Er leifir þó ilminn sæta,
Svo eptirlét minniug hið ástríka víf,
Sem alt kunni’ að milda og hæta.
Og tíminn líður, en treginn ei þver,
Því tómlegt verður um bæinn ;
Hver dagur, sem kemur, sinn bjartleik ber,
En bætir ei sorgarhaginn,
f>ví burt er það kvenndygðar blessað ljós,
Sem bjartari gerði daginn.
Ö, gætum vér aptur þig grátið frá hel,
Uú góðkvendið elskulega!
f>að eina vér megnum: með ástar þel
Að inna þér fórn vors trega,
|>ér fylgir vor blessun, þér fylgja vor tár
A friðarins engilvega.
Stffr. Tkorsteinsson.
I ,
t 17. febr. þ. á. sálaðist á ísafirði höfðingskonan Sigríður
uomundsdóttir, eptir langvinnan og mjög svo mæðulegan
sJúkdómskross. Hún fæddist að Arnardal 1817, og voru for-
eldrar hennar hin góðkunnu hjón G. Pálsson og Elisabet Guð-
^úndsdóttir, sem lengi bjuggu þar sæmdarbúi. Sigríður sál.
'arð þrígipt og átti fyrst (1840) Jón Bárðarson skipstjóra, en
>e*rra sambúð varð ekki löng, því hann sálaðist ungur. En
gekk hún að eiga Hinrik Sigurðsson borgara eða kaup-
^aún á ísafirði, dugnaðarmann mikinn, og varð þeirra sam-
júð 21 ár. f>riðja sinn giptist hún 25. Apríl 1872, Magnúsi
°chumssyni kaupmanni, sem nú lifir eptir hana. Hún á
j'úgin börn eptir sig á lífi, en fjölda fósturbarna; tók hún þau
est af fátæki og reyndist öllum hin bezta móðir. Sigríður
var atgjörvis- og kostakona, þótt kvennamentun væri lít-
Á Vestfjörðum í hennar ungdæmi; hún var hin mesta bú-
elslukona og auðsæl mjög, en valkvendi um leið, guðhrædd,
tuföst og góðgjörn og kvenna ríkust að ölmusugjörðum. Síð-
Ustú ár æfi hennar þjáði hana löng og sorgleg vanheilsa með
t ugstríði og rænuleysi. Við útför hennar, 24. febr., fylgdi
‘®nni oál. allur bæarlýður á ísafirði með mikilli hluttekningi
h
eg sorg. Árni prófastur Böðvarsson flutti einhverja sína bezti
^ðú í kirkjunni, en heima hélt kand. theol. Grímur Jónssor
i . * auftjuuui, eu i
iartnæma húskveðju.
Hún hrópaði lengi um hjálp í neyð
frá hjarta síus djúpa leyni,
og hvað hún stríddi við harðan deyð,
veit himnafaðirinn eini;
Svo grátlegt varð hennar voðamein,
að vöknuðu tár á steini.
En auðug hún var, og auðugust þó,
að andans og hjartans dáðum.
Hví leið hún þá svo, er lifði og dó,
sem líknaði öllum þjáðum?
Ó hættum að spyrja : Herrans leið
er hulin í djúpum ráðum.
f>risvar und krossinum Kristur féll,
svo kennir hin helga saga.
Mun oss þá ei hált um harmasvell,
er hjarta vort ormar naga?
f>að fáum vér betur síðar að sjá
er sólin skín yfir haga.
f>á sérð þú hana, sem böl hér bar,
á blíðustu dýrðarhæðum.
Guðs aumingjar hér eru orðnir þar
að englum í skínandi klæðum;
þar launa þeir henni líkn og tár,
með lifandi náðargæðum.
Matth. Jochumsson.
f Úr þungum og langvarandi sjúkdómi, andaðist 10. þ. m.
heiðurskonan Anna Guðrún Eiríksdóttir, rúmra 53.ára, fædd á
Akureyri 8. Febr.1828, giptist þar 13. Júní 1856, Jóni Borgfirðing,
síðar lögregluþjóni í Beykjavík; þeim varð 7 barna auðið, hvar
af 6 lifa, 4 synir og 2 dætur.
Hitt og petta.
— í fyrra höfðu Frakkar hér við land 242 skip, með
4400 mönnum til fiskiveiða, og iiskuðu þau frá 36 til 70
þúsundir fiska hvort. Flest þeirra (103) frá Dunkerqve.
— Eptir skýrslum frá Grænlandi, 1880, var fólkstalan þar
9633 og var það 102 fieira enn 1879.
— Á Færeyum eru sagðar almennar umkvartanir um, að
þeir hafi fengið ofmikið verzlunarfrelsi, og sækja þeir nú um
að það verði takmarkað að ýmsu leyti.
Miklir framfaramenn eru Færeyingar, og ekki væri um
skör fram, þó ísafold ráðlegði oss íslendingum að feta í
þeirra fótspor með fleira enn peisuprjónið.
— Bæarfógeti H. Clausen í Thisted, sem hér var sýslu-
maður í Gullbringusýslu, var þ. 20. oktbr. f. á dæmdur í 100
kr. sekt eða 10 daga einfalt fángelsi, fyrir að liafa vanbeitt
embættisvaldi sínu. Hann mætti um kvöld 2 druknum
mönnum á götu bæarins, sem höfðu nokkurn hávaða, og
skipaði þeim heim, en þeir hlýddu ekki strax; sló hann þá
til annars þeirra með priki sínu, enn hinn snérist við og sló
fógetann í andlitið, svo blóðið fossaði úr honum. Fékk fó-
geti þá fleiri sér til hjálpar, og kom þeim druknu í varð-
hald, en þegar þar var komið, gaf hann þeim báðum utan-
undir, og sló annan þeirra aptur með priki sínu. Fógeti var
ekki í einkennisbúningi. Var hann fyrir þetta dæmdur í á-
minsta sekt, og þakkaði fyrir að sleppa með það, en hinir
sluppu við svo búið.
Hvernig haldið þið piltar, að slíkt hefði verið dæmt
hérna?
— pegar general Garfield var innsettur í forsetatignina,
og hélt fyrstu ræðu sína í þinginu í Washington, 3. marzm.
þ. á. þá mintist hann einnig á Mormóna, og fórust hon-
um orð á þá leið, að hann áliti að «stjórnin ætti ekki að
þola Mormóna, þvíþar semhverjum manni annars væri heimilt
að játa hvaða trúarbrögð sem hann vildi, þá innibindi þetta
frelsi enganveginn leyíi til að framfylgja glæpsamlegri hátt-
semi (criminal practices)».
Á s k o r u n.
— Vér undirskrifaðir, saklausir himinsins fuglar, skorum
á yður, þér jarðeigendur og leiguliðar, að þér ekki látið á
þessu nýbyrjaða 3umri né framvegis framandi þjóðir vaða yfir
lönd yðar og veita oss árásir, því vér höfum lesið pjóðólf og
sjáum af honum, að þér hafið fult lagalegt leyfi til, að banna
slíkt; vér höfum hingað til álitið, að enginn gæti verndað oss
frá þessum vondu mönnum, en nú er oss það fullljóst, að
þér getið það og eigið að gjöra það. Biðjið yfirvöldin að veita
yður lið til þessa, og vér skulum aptur á móti fylla landgr-