Þjóðólfur - 07.12.1881, Blaðsíða 4

//&
strigafötum. En þetta gjörði hann ekki, og jeg vonast eptir,
aö hann ekki heldur gjöri það framvegis, þó prestinum kynni
að þóknast það betur.
Samkvæmt því, sem hér er skýrt frá, eru útásetningar
prestsins svo smásmuglegar og ósanngjarnar, að sýslunefndinni
þóttu þær ekki svaraverðar, og einasta til að lengja fundinn
að óþörfu. £ess utan eru þessar spurningar auðsjáanlega
gjörðar, ekki til þess að fræðast um það, er óljóst kynni að
vera, heldur gjörðar af löngun til þess að finna að og setja
út á annara verk; því fátt mun finnast óaðfinnanlegt, hafi
það ekki fengið getnað í heila eða hugskoti herra prestsins.
pá er eptir að minnast á þær 2 greinir, sem presturinn
kemur með úr sýslufundargjörðunum 1881 og hann setur sem
sýnishorn upp á óskiljanlega bókfærslu. Eg viðurkenni að
vísu, að bókfærsla mín á stöku stöðum getur verið ógreinileg,
en ætti presturinn að bóka innihald hvers málefnis, og jafn-
hliða þar með veita umræðunum eptirtekt, kynni einhvers-
staðar að skjótast í eins óskiljanleg grein og þessar, því ekki
þarf annað en að breyta orðunum: «sem opt sé ófær» þann-
ig: «af því áin opt sé ófær». Yið síðari greinina finn eg
ekkert óskiljanlegt, því bæði þessi og sú fyrri verða að sjást
í því sambandi. sem þær standa í við næstu málsgrein á eptir
og verða báðar þá svo ljósar sem hægt er að hafa þær og
skiljanlegar flestum, að undanskildum herra prestinum. Jafn-
vel þó klerkurinn á Ólafsvöllum sé sagður allgóður ræðu-
maður, get eg þó ímyndað mér, að hægt væri að finna
greinarkorn, sem, slitin út úr þvi sambandi. sem hún stendur
í ræðunni, og fram sett fyrir almennings sjónir ein síns
liðs, þyrfti útskýringar við til að skiljast.
Að endingu vil ég leyfa mér að lagfæra grein sem prest-
urinn þykist taka úr sýslunefndargjörðunnm 1880 svona hljóð-
andi: «að sýslunefndin lætur sig einu gilda, hvernig^ farið er
með fé sýslusjóðsins». Hér er orðinu: «ekki» sleppt úr, og
hlýtur því að vera annaðhvort prentvilla í blaðinu, eða rit-
villa í eptirritinu til hreppsins, eða í þriðja lagi afbakað
svona að gamni sínu.
Til þess að vera viss um að fá svar frá ^sýslunefndinni
upp á væntanlegar útásetningar, vonast ég eptir að prestur-
iun gjöri sér far um framvegis að hafa þær þýðingarmeiri en
þessar síðustu voru, og ekki svo smásmuglegar að þær fyrir
þá sök verði fyrirlitlegar.
Eyrarbakka 24. Nóvember. 1881.
St. Bjarncirson
oddviti sýslunefndarinuar.
ý Sigurður Lyngi
var fœddur hinn 28. Mai. 1813. faðir hans var Jóhannes Lyngi ná-
skyldur frú Soffíu Jónassens háyfirdómara. Foreldrar hans voru fátæk
o_g sjálfur var hanu alla æfi fátækur, en pó aldrei annara þurfi; mestan
sinn aldur var hann á Akranesi bæði giptur, búandi og búlaus ekkju-
maður; barna varð honum ekki atiðið, en tnargrabarna kennari. Hann
var mjög skyldurækinn og óeigingjarn, sérlega trúvandur og trúræk-
inn, friðsamur og sannleikskær, þolinmóður og pakklátur við forsjónina
og glaður yfir annara velgengni. Aldrei var hann til menta settur,
samt var mentun hans mikil sem hann afiaði sér sjálfur: skrifari góður
og skrifaði mikið einkum í guðfræði. vel reikningsfær, fróður í sögu
lands og pjóðar, skáldmæltur og skildi dönsku; hann var árvakur, iðinn
og verkvandur, en gjörði ekkert til að sýnast fyrir mönnum; hann
gekk veikur, en glaður til hviln — og hvíldar í drottni hinn 25.
júni. p, á.
„Sæll og heilagur er sá, sem hlutdeild tekur í hinni fyrri upprisu“
Opinb. b. 20. 6. voru pau síðustu orð, er hann skrifaði í handrit sitt,
sama daginn og hann létzt.
Minning hans mun lengi lifa i Garðasókn á Akransei og sér i lagi
í hjörtum hinna ýngri, sem hafa notið tilsagnar hans og áminninga.
Auglýsingar.
— Hérmeð er því lýst yfir eptir fyrirskipun stjórnanda
lands (stipts) bókasafnsins hér í bænum, að það verður ekki
opnað til að lána þaðan bækur héðan af og þangað til eptir
nýjár 1882. Um leið er skorað á alla þá, er þaðan hafa bæk-
ur eða handrit að láni, að vera búnir að skila þeim í síðasta
lagi 21. þ. m. og mun jeg verða til staðar á bókasafninu til
að veita bókunum viðtöku á venjulegum bóklánsdögum og
lánstímum nema 7. þ. m. býst ég ekki við að geta verið þar,
en í þess stað mun ég verða þar til staðar í því skyni kl.
2—3, næsta dag, 8. þ. m.
Reykjavík 3. desenber 1881.
Jón Arnason.
— Við verzlun herrá.Th. A. Thomsen eru byrgðir af glys-
varnaði, sem hentugur er til jólagjafa. Einnig fæst þar Hoffs
heilbrigðisöl og kostar hálfflaskan 85 aura.
— Yér undirskrifaSir enn á ný bönnum hér með öllum nær og fjser
að láta hross eða annan fénað ganga í heimildarleysi í landeign vorri,
og framfylgjum nú pessu okkar banni með pví við byrjum smölun pann
21. p. m. og áframhald af henni í pað minsta einu sinni í viku hverri
og pað sem pá fyrir finst í óskilum, meðhöndlum vér sem lög fram-
ast leyfa. Nesi við Seltjörn 8. Nóvember 1881.
Guðmundur Einarsson, Br. Magnússon,
Sigurður Ingjaldsson, Pórður Jónsson.
— Eg gef til kynna að eg hef í hyggju að halda parfanaut fyrir kýr
(bola) á yfirstandandi vetri. peir sem óska eptir að fá hann léðann,
pá kostar hann 3 kr. fyrir hverja pá lcú, sem hann er leystur til og
borgun pessi komi jafnhliða.
Hrólfskála 8. Nóvember 1881.
S. Ingjaldsson.
— Til kaups fást með góðu verði: útlenzkur kvennsöðull
nýr, og enskur söðull nokkuð notaður. Utgefandi pjóðólfs
vísar á seljandann.
— Eg undirskrifaður bið alla menn,^sem fara yfir brúna á
Baugstaða á, að láta huröina aptur, því ef útaf þessu er
brugðið, er allur sauðfénaður á nefndum bæ í tapi við sjóinn.
Baugstöðum 12. Nóvember 1881.
Magnús Hannesson.
— í haust var mér 1 Reykjaréttum á Skeiðum dreginn
hvítur lambhrútur með mínu klára marki: hamarskorið hægra
og tvírifað í sneitt aptan vinstra; en þar eð eg á eigi áður-
nefnt lamb, getur réttur eigandi vitjað þess til mín að
Hreiðri í H&tum.
Guðmundur Jónsson.
— í óskilum er hér rauð meri ungleg mark á henni er
sýlt hægra, oddfjaðrað aptan vinstra; réttur eigandi getur
vitjað hennar hingað enn borga verður hann hirðingu og
þessa auglýsingu; verði hún óútgengin um jól verður hún seld.
Torfastöðum í Grafningi 10 November 1881.
Sigurður Arnfinnsson.
— Nú í haust vantaði mig af fjalli 2 hrúta hvíta, annan
tveggja vetra með mínu rnarki hvatt h. og tvístýft framan
vinstra. Hinn 3. vetra með mark biti framan h. boðbíldur
aptan vinstra, brennimark H B kanske nokkuð máð. Hvar
sem téðir hrútar kynnu að hafa komið fyrir í óskilum annar
eða báðir bið ég láta mig vita það og skila mér andvirði að
frádregnum kostnaði.
Hróarsholt í Árnessýslu 24 Nóvember 1881.
Halldór Bjarnason.
— 24 þ. m. fyrirfundust í brossasmölun hjá undirskrifuðum.
1. Gráblesóttur foli veturg. mark gagnbitað h. biti apt. v.
2. Skolgrá meri —»— — —»— — heilrifað v.
Réttir eigendur að trippum þessum geta vitjað þeirra til
mín, eptir 14 daga frá útkomu þessarar auglýsingar, með því
að borga allan áfallinn kostnað; gangi þau ekki út á þessu
setta tlmabili verða þau seld við opinbert uppboð.
þ>ormóðsdal 24 Nóv. 1881
Halldór Jónsson.
— Fjármark Benóníusar Benidiktssonar Stóra-Nýabæ í
Iírísuvík: Tvírifað í stúf bægra og gat vinstra.
— Undirskrifaðan vantar af fjalli í haust rauðskjóttan fola
4. vetra með mark standfjöður aptan h. standfjöður jframan
v. afrakaðan og taglskeltan í vor. Sá sem hitta kynni fola
þennan er vinsamlega beðinn að gjöra mér aðvart.
Úthlíð 12. nóvember 1881.
J. Kolin J>orsteinsson
— f>areð mig undirskrifaðan vantar rauðan fola á 3. vetur
með mark sneitt aptan h. og biti framan, óvanaðan, bið eg þá
er vita kynnu nokkuð til hans að láta mig vita, hvar hann er.
Reykjavík 1. Decembr. 1881.
Magnús Árnason trésmiður,
— Ef nokkur kynni að brúka fjármark mitt sem er stýft og
lögg aftan bæði, þann bið ég gefa sig fram, helzt til mín
fyrir næsta vor.
Stóru Háeyri á Eyrarbakka 29. Nóvembr. 1881.
Magnús Magnússon.
— Til leigu: 1 herhergi með húsbúnaði. Útg. pjóð. ávísar.
peir, sem vilja gjörast kaupendur að 3. ári «FKÓÐAlli
geta fengið 1. og 2. ár hans óskemt fyrir hálft verð.
Hlutaðeigendur eru beðnir að snúa sér til útsölumanns
blaðsins, Sigurðar Kristjánssonar prentara í Reykjavík.
Afgreiðslustofa þjóðólfs: húsið M 8 við Austurvöll. — Útgefandi og ábyrgðarmaður: Kr. Ó. {>orgrímsson.
Prentaíur í prentsmiðju Einars pórðarsonar.