Þjóðólfur - 13.02.1883, Page 1
tJÓDÓLFR.
XXXV. árg. Reykjavík, þriðjudaginn 13. febrúar 1883. J)li. 8.
f>ESSI ÁKQANGK „f.JÓÐÓLFS“ GILDIR EINNIG SEM VI. ÁRGAIÍGK „SKULBAR”.
L ö g
hins íslenzka skipa-ákyrgðar-
félags.
(Niðrlag).
4. greiu.
Álíti skipstjóri, að eitthvað af þessu,
sem hér er talið, eigi sé svo af hendi
reitt, sem skyldi, eða að enn vanti
eitthvað nauðsynlegt, skuldbindum vér
oss til að bæta úr því, svo framar-
lega, sem oss er unnt og vér sjáum
að þess þarf við. Nú verðum vér eigi
ásáttir, og skulu þá tveir skipstjórar,
eða tveir menn aðrir, þeir er vit hafa
á og vér nefnum til sinn hvorir, gjöra
um málið. En ef vér ekki að heldur
leggjuin það til, er gjörðarmenn á-
kvoða, ellegar á annan hátt ekki efn-
um þessa skilmála, skulu skipstjóri og
hásetar lausir allra máia við skipið,
og mega fara af því að ósekju, ef þeir
svo viija.
5. grein.
Laskist skip svo mjög, að skipstjóri
álíti að eigi sé sjófært, hefir skipstjóri
rétt til að segja samningum við skip-
verja upp, en sldpverjar eiga heimt-
ing af oss skipseigendum á fríum flutn-
ing heim, með aðbúðarfarangri.
Hkuldbinding skipstjóra.
1. grein.
Jeg.
sem hér rita nafn mitt undir, heitiþví,
að verða skipstjóri næstkomandi út-
gjörðartíma, á skipinu
sem fara skal til fiskiveiða hér við
land, og skal eg vera kominn til skips
í þaun tíma, sem mér og útgerðar-
manni hefir komið saman um, til að
sjá um að koma skipinu á fiot, koma
fyrir seglum og reiða og annast um,
að allt sé í réttri skipun, enda hverfa
eigi síðan frá skipinu án leyfis út-
gjörðarmanna fyr en umsömdum tíma
er lokið og búið er að setja skipið í
vetrarlægi, ræsta það, leysa segl og
reiða og 3kila öllu því, sem því fylgdi,
nema svo sé, að eg geti sannað,
að eg haíi neyðst til að skilja við
skipið, til að bjarga lífl mínu og
háseta. Eg skal og gæta þess,
að allir hásotar ræki skyldur síu-
ar við skipið, bæði á sjó og landi
eptir því som þeir skuldbinda sig til í
hásetaskránni og leiðbeina þeim góð-
fúslega, sé eitthvert það verk, er þeir
ekki kunna til. En ef eiuhver sýnir
mótþróa og neitar að gégna sanngjörn-
um skipunum mínum, eða er svo ölv-
aður, að hann er ekki til þess fær, þá
skal eg gjöra honum alvarlega ámiuu-
iug, og gjöri hinn sami sig optar sek-
an, þá sé mér heimilt að reka haun
burt af skipinu. Enn lieiti eg og því,
að stuuda þrifnað og reglusemi, og
hvetja háseta og halda þeim til hins
sama.
2. grein.
pegar eg verð að leita lands sökum
óveðurs, íss, eða aunara brýnna nauð-
synja, þá lofa eg, að liggja þar aldrei
fengur, en þörf er til, og ætíð velja
hina heztu höfn, sem mér er unnt að
ná, onda sluuda í hvívetna voiöi—
skapinn sem bezt, og sjá skipi og skip-
verjum vel borgið.
3. greiu.
Ef skipið brýtur við laud, og komist
eg lífs af, skal eg af ítrasta megni
bjarga af því svo miklu, sem auðið er,
og eigi hverfa frá, fyrri enn eg hef
komiö því í varðveizlu á óhultum stað.
4. grein.
Eigi skal eg ráða íleiri háseta á skipi
eður aðra, en útgjörðarmenn leyfa.
5. grein.
Hafl eg lofað háseta skiprúmi, og
bregð því við liann, skal eg greiða hou-
um, af mínu fé, hálft kaup hans, um
þann tíma, sem hann var ráðinn á
skipið. pó skal loforðið ómerkt ef hann
eigi hefur ritað nafn sitt á hásetaskrána.
6. grein.
pegar skip er komið á llot og út-
gjörðarmenn hafa afhent mér skrá yíir
allt það, er skipinu fylgir, skal eg taka
það í umsjá og gæta vel til, rneðan
útgjörðartíminn varir. Ef eitthvað
misferst, skal eg gjöra grein á, hvað
til hafi borið, og haíi það orðið fyrir
vangá eða handvömm einhvers skip-
verja, þá skal eg bæta útgjörðarmönn-
um það fullu verði, en eiga sjálfur að-
gang að þeim, or hlutnum glataði.
7. grein.
pegar skipið er kornið á flot, tek eg
til að rita í löggilda dagbók, þá er á-
byrgðarfélagið leggur til, allt hið mark-
verðasta, sem við ber, svo sem vind
og veðurbreytingu, í hvaða átt skipið
siglir, dýpt á ýmsum miðum hvar skip-
ið er, að svo miklu leyti sem unut er
að vita hve mikið aflast, og hvernig
skipverjar hegða sér. Petta skal eg
gjöra á hverjum degi og það svo grand-
varlega, að eg geti unnið eið að, ef
krafist verður, en afhenda síðan út-
gjörðarmönnum dagbókina, þá er eg
skil við skipið.
8. grein.
Velja skal eg einn háseta, þann er
eg álít bezt til fallinn, til að stjorna
annari vökunni og til að hafa umsjón
á skipiuu uppá mína ábyrgð, og minn
kostnað þegar mig ber frá, enda vanda
um við hann, að hann láti allt fara
sem skipulegast fram, þá er liann held-
ur vörð. Eg skal og áminna háseta,
að þeir séu stýrimanni hlýðnir og cpt-
irlátir, cins og sjálfum mér. pegar
skipið liggur við land,skulum við aldr-
ci fara frá því báðir í senn, oggætaþess,
að ætíð sé á skipinu að minsta kosti
helfingur skipverja.
‘J. grein.
Slandi eg óaðfinnanlega í stöðu minui
áskil eg mér mitt fulla umsamda kaup.
En skyldi eg gjöra mig sekan í of-
drykkju, eða óreglu og hirðuleysi, svo
eigendur eða hásetar geti sannað, að
skaði hali afhlotist á skipi eða afla, þá
undirgcngst eg að hálf laun mín fyrir
þá fcrð gángi til útgjörðarmanna að
hálfu, enn hinn helfingurinn skiptist
jafnt milli háseta, en eg, að því búnu
ckki eigi 'heimting á að hafa 'skip-
stjórn lengur á hendi, nema eigendur
vilji. Komi eg seinna til skips, en í
umsamdan tíma, án gildra orsaka, þá
skal eg bæta það með 20 til 40 kr.
sekt fyrir hvern dag, allt að 6 dögum
en verði eg þá enn ekki kominn, get-
ur útgjörðarmaður álitið það sem full-
komið skilmálarof og er eg þá einnig
fallinn undir gabbsbætur þær sem
nefndar verða í næstu grein hér á eptir
(§. 10.) og útgjörðarmanni leyfilegt að
taka annau í minn stað.
10. greiu.
Bregði eg að forfallalausu loforð mitt
að stjórna skipinu, þá heiti eg að gjalda
200 til 400 kr. gabbsbætur, eptir því
som óvilhallir menn mefa. En fari eg
af skipinu án loyíis útgjörðarmanna og að
nauðsynjalausu, áðuren útgjörðartíminn
er á onda, undirgengst eg að skila apt-