Þjóðólfur - 24.02.1883, Qupperneq 1

NÓÐÓLFR.
XXXY. árg. Reykjavík, laugardaginn 24. febrúar 1883. M 10.
SW* f>ESSI ÁRGANGR „fJÓÐÓLPS" GILDIR EINNIG SEM VI. ÁRGANGR ,, SKULDAR".
Óhafandi embættismenn.
(Framh. frá bls. 14).
petta hefir því haft þau óþægindi
í för með sér, að mönnum hefir verið
ómögulegt að bera gjörðir sínar sam-
an við fyrri fundi, enda hefir sýslu-
maðr reynzt svo fáfróðr í lögum og
sveitastjórn hér, að við ramgjörðum
axarsköftum hefði legið, ef aðrir vitr-
ari menn hefðu eigi hlaupið undir
bagga með honum. f>ar að auki hefir
Fischer bæði á þingum og sýslufundi
heft málfrelsi manna, ef til vill bæði
af því, að hann hefir eigi skilið um-
ræðurnar og einnig af því, að hann,
eftir því sem virðist, hefir viljað sjá
um, „at han fik en ende paa det“.
Meðferð hans á einu dánarbúi, sem
sjálfsagt er gjaldþrota, virðist oss einn-
ig kynleg; og vér skiljum eigi í öðru,
en hún sé þvert á móti lögum og rétti,
ef oss er satt frá skýrt. pað er og
afglöpum næst, að Fischer ekki getr
talað svo eitt íslenzkt orð, að óbreyttr
sveitabóndi skilji hann; veitingarvaldið
hefir því að líkindum fremr farið eftir
bókstaf en anda laganna, þegar það
veitti honum embætti á íslandi sam-
kvæmt þekkingu hans á íslenzkri tungu.
En þetta er þó sök sér. Menn geta
eigi búizt við því, að Danir hafi þá
þekkingu í tungu vorri og á lífernis-
háttum vorum, sem yfirvöld í sveitum
þurfa að hafa, til þess að geta orðið
svo þjóðleg sem þarf að vera, bænd-
um og búalýð til nauðsynlegra þrifa
og framfara. fetta á þvi í raun réttri
eingöngu rót sína í öfugri stjórn og
óþjóðlegu veitingarvaldi, sem oft og
tíðum virðist beita rétti sínum gegn
vilja og hagsmunum þjóðarinnar. Vér
skulum i sambandi við þetta minnast
á- þá ráðstöfun veitingarvaldsins, að
flytja
annan eins aumingja, og Arn-
grímr prestr Bjarnason er, úr einu
embætti í annað. pað mun engum,
sem þekkir séra Arngrím eða hefir
heyrt hans getið, blandast hugr um,
að hann hefir aldrei haft þá hæfileika
til að bera, sem mentuðum manni —
og þvi síðr andlegu yfirvaldi — ber og
sæmir. pað verðr ekki svo mikið sagt
um hann, að hann sé meinlaus og
gagnslaus. Að vísu hefir séra Arn-
grímr nú að nafninu þjónað í 35 ár
sem prestr ; en hvað sannar það? Jú,
það sannar andlegt volæði þeirrar al-
þýðu, sem við hann hefir átt að búa,
og það sannar einnig ljóslega, hve
umhugað veitingarvaldið lætr sér, að
uppbyggja landið með dugandi og
nokkurn veginn mentuðum embættis-
mönnum. Oss þætti fróðlegt að fá að
vita hjá stiftsyfirvöldunum, hvernig
þau ímynda sér, að Arngrímr prestr
á Brjánslæk framkvæmdi boð inna
nýju laga um kenslu barna í skrift og
reikningi; hann, sem ekki getr s,vo
viðunanlega sé, uppfrætt börn í krist-
indómi; en í Brjánslækjar og Haga
sóknum þarf þó sannarlega á meðal
uppfræðingu að halda, ef ungmenni
eiga ekki að verða nær því heiðin og
enda verra en heiðin. J>að er sannast
að segja um alla embættisfærslu séra
Arngrims, að það hefir engin mynd á
henni verið síðan hann kom að Brjáns-
læk, enda er þess ekki að vænta, því
það er engin mynd á manninum sjálf-
um. Ið eina, sem honum virðist
svipa til Adams ættar, er, að hann
heimtar tvöfalt og stundum þrefalt
endrgjald fyrir þessi skemtilegu em-
bættisverk sín, og heimtar að öll sín
gjöld séu borguð í peningum á réttum
gjalddaga. Hann tekr ekkert tillit til
þess, að hann stundum vanrækir skyldu-
verk sín—sem að nokkru leyti eðlilegt
er, því hann er orðinn fjörgamall —,
vekr hneyksli í söfnuðinum í embætt-
isverkum sínum og kemr svo fram í
daglegu lífi, að enda ómentuðustu
mönnum ofbýðr að sjá og heyra til
hans. (Niðrlag i n. bl.).
Auglýsingar.
t
Kristín Kristjánsdóttir,
(móðir Guðmundar heitins Jóhannessonar, smiðs),
fædd, 24. desbr. 1805; dáin 15. ágúst 1882.
Ó ! sárt er nú að sjá þitt rúmið auða,
ó ! sárt er opt að þola skuldar-dóm ;
ó ! sorglegt er að svalur andi dauða,
svífur yfir gjörvöll lífsins blóm,
ó ! sárt er að vita hlýja móður-hönd,
þá sem að öllum aumum vildi hlúa,
og elskaði Jesú kærleiks-boðið trúa,
hafa fjötrað heljar-kulda bönd.
þú drottins orð í hreinu geymdir hjarta,
þér hvert sem mætti gleði eða kíf,
því gegnum trúar-blysið leiztu bjarta,
brosa móti sjónum æðra líf ;
þú sýndir það á langri æfileið,
að ljós þér skein úr fögrum andans-heimi,
það Ijós er mörgum dylst í þessum heimi,
skein þjer æ, en skærst í sjálfum deyð.
j?ú gladdir margra sorgum þrungið sinni,
er saknaðs fella tár þitt leiði á,
og munu síðla manndygð gleyma þinni,
þó myrkur grafar hylji liðinn ná ;
en þó er huggun þeirra eins og mín,
að ei má dauðinn okkur lengi skilja,
en aptur finnumst þá að drottins vilja,
eilifðar nær árdags-röðull skín.
Æ ! farðu vel í drottni þínum dáin,
til dýrðar-heima mærra, sprunda-val,
eg veit þú lifir, lífs þó hverfi bráin,
því lífi sem að aldrei halla skal;
því dauðinn einn er aðgangur til lífs,
og okkar náðar-gjöf frá kongi hæða,
sem megnar gjörvöll mannleg sár að græða,
og lægir allar öldur sollnar kífs.
Guðný Jónsdóttir.
Eftir skýrslu hlutaðeigandi sýslumanns
hafa rekið upp á Hornsfjörur innan
Skaftafellssýslu 4 skipsflakar, inn 1.
6 álnir á lengd, 5 áln. á breidd; 2. 4
áln. á lengd, 4x/2 al. á breidd; 3. 11 áln.
á lengd, 4 áln. á breidd; 4. 20 áln. á
lengd.
Réttir eigendr innkallast hér með,
samkvæmt lögum um skipaströnd 14.
jan. 1876, 22. gr., með árs og dagsfresti,
til að sanna rétt sinn til þessara vog-
reka fyrir amtmanninum yfir suðramt-
inu og meðtaka andvirði þeirra að kostn-
aði frádregnum, en missa ella rétt sinn
í þessu tilliti.
íslands suðramt, 15. febr. 1883.
Bergr Thorierg.
Eftir skýrslu hlutaðeigandi sýslumanns
hafa í síðastliðnum maímánuði þessir
munir borizt á land í Vestmannaeyjum :
Tunna með rauðvíni, með þessu auð-
kenni: Bordeaux—Libour.
3 tómar tunnur stórar, með þessum
stöfum á: B. L.
Réttir eigendr innkallast því hér
með, með árs og dags fresti samkvæmt
lögum um skipaströnd i4.jan. 1876, 22.
gr., til að sanna rétt sinn til þessara
vogreka fyrir amtmanninum yfir suður-
amtinu og meðtaka andvirði þeirra að
kostnaði frádregnum, en missa ella rétt
sinn í þessu tilliti.
íslands suðramt, 15. febr. 1883.
Bergr Thorberg.
Á Litlu-Breiðuvíkurfjöru í Norður-
múlasýslu rak 17. oktbr. f. á. af hafi
skipsbát, rauðan að lit, en dökk efstu
borðin. Aptan á gaflinum var hann
auðkenndur með þessum stöfum „Jane
Elizabeth, Grimsby“, en innan á stafn-
inum stóð, „Oxetoy“. Fyrir því skal
hérmeð samkvæmt lögum um skip-
strönd 14. jan. 1876, 22. gr. (sbr. opið
bréf 4. maí 1778, 1. gr.) skorað á eig-
andann að báti þessum, að segja til sin
innan árs og dags, frá því er auglýs-
ing þessi í síðasta sinn er birt í þessu