Þjóðólfur - 24.03.1883, Qupperneq 1

t’JODOLFR.
XXXV. árg. Reykjavík, laugardaginn 24. marz 1883. JSli. 14.
mr J>ESSI ÁRGAITGR „f>JÓÐÓLPS“ GILDIR. EINNIG SEM VI. ÁRGANGR „SKULDAR“.
Nýir kaupendr geta e i g i feng-
ið þjóðólf frá upphafi árs þessa, par
upplagið er útselt,—en frá þessu (14.)
númeri og til ársloka fæst blaðið fyrir 2
kr. 40 au.
Að upplag blaðsins „J>jóðólfs“ hafi frá i. jan.
þ. á. verið 1400 expl., vottar hér með undirskrifaðr
hingaðtilverandi verkstjóri ísafoldar-prentsmiðju.
Rvík, «/3 83.
Sigm. Guðnmndsson.
Að upplag „f>jóðólfs“ með þessu blaði sé hækk-
að í 1500 expl., vottar undirskrifaðr prentari Isa-
foldar-prentsmiðju.
Rvík, 22/s 83.
Sigurðr Kristjánsson.
Útlönd.
Grikkland. Landamæranefndin hefir
lokið störfum sínum, og úrskurðrinn
um þau ágreiningsatriði, er Grrikkjum
og Tyrkjum hafa milli borið síðan að-
alskiftin urðu í fyrra, féll Grikkjum í
vil í öllum atriðum.
Rússland. — Á gamlaárskveld fann
keisari áskorun frá stjórnarnefnd níhi-
lista í svefnherbergi sínu.
—í Pólen hefir Weichsel vaxið svo,
að stórt tjón varð að.
Holland. —í janúar varð svo mikið
flóð í Brabant, að allr norðaustrhluti
borgarinnar varð undir vatni. Fjöldi
fólks varð húsviltr.
þýzkaland- Tjón það, er offlóð Rín-
ar, Neckar, Main og fleiri elfa olli þar
ótal þúsundum manna, var gífrlegt.
Samskotum safnað um ölllöndtil hjálp-
ar þeim, er tjónið biðu; námu þau mill-
íónum króna. í Prússlandi einu námu
samskotin hátt á þriðju millión.
— Donau komst líka í ofvöxt eins og
fleiri ár í vetr, og gjörði mikið tjón i
Bæjaralandi, Austrríki, en gífrlegast þó
í Ungaralandi. Eftir opinberum skýrsl-
um nam tala húsviltra manna af þeim
völdum 10 þúsundum.
— Skiptjón mikið varð i Norðrsjón-
um 19. jan. Gufuskipið „Cimbria“ með
380 farþegja og 110 manna áhöfn sigld-
ist í þoku á við brezka gufuskipið
„Sultan“. Um 50 varð bjargað. „Cim-
bria“ kom frá Hamborg, ætlaði til
Ameríku.
Bretland. Um miðvetr í vetr gjörði
miklar rigningar og vatnsflóð i North-
amptonshire, Nottinghamshire og Lei-
cestershire á Englandi. Af vatnsgangi
þessum komu og sjúkdómar í fólk, og
jókst manndauði eigi all-lítið.
— Herskip Breta „Undine“ fékk um
nýársleitið tekið 8 þrælasöluskip undir
austrströndum Afríku.
Frakkland.—fað þykir í sumu sjá á
i Frakklandi, að nú sé helzt til mikið
skarð fyrir skildi síðan Gambetta dó.
Flokkar þjóðvaldsmanna tvístrast öllu
meir en áðr, af því að skortir höfuð
yfir her þann. jþetta má nærri geta
að þeim prinsum þyki vatn á sinni
myllu, er til rikis þykjast bornir þar í
landi. þannig lét prins ‘Jerome Napo-
leon Bonaparte (tengdasonr Victors
heitins Emanúels) um miðjan janúar
birta í blaðinu „Figaro“ og slá upp á
gatnamótum ávarpi til þjóðarinnar þess
efnis, er stjórn Frakka þótti landráð-
um sæta. Napoleon er næst borinn til
ríkis af keisaraættinni, en keisarasinnar
í Frakklandi hafa ei viljað sinna hon-
um, en nefnt til Victor son hans, að
honum vildu þeir fylgja og hann til
höfðingja taka. Stjórnin ljet þegar
handsama Jerome prins og rífa niðr
auglýsingar hans. Vakti þetta alt nokkra
athygli, en þó hlógu flestir að í fyrstu,
kváðu prinsinn jafnan hafa flón verið,
og væri það fólinu líkast, að ætla að
ná ríki á Frakklandi með nokkrum
pappírsauglýsingum. „Hvar eru fylgis-
menn hans? Hvar er herlið hans?
Hvar er tjárafli hans?“ spurði Cassagnac
(keisarasinni) í skopi í blaði sínu. Cassa-
gnac er hans mesti mótstöðumaðr með-
al keisarasinna. En það var líka hlegið
fyrst að uppreistartilraunum Napóleons
III., og þóttu fíflsæði eitt, en þó hefði
tvítug áþján Frakklands undir stjórn
hans átt að láta landsmenn kenna á
alvörunni. Út af þessu spanst það, að
þingmaðr einn Floquet að nafni tjáði
þinginu, hver nauðsyn á því væri, að
stemma stigu fyrir öllum tilraunum
þeirra erfingja eldri landsdrottna Frakk-
lands. Fékk þetta því fremr áheyrn,
sem fregnir komu úr ýmsum áttum
lands um samsæri, og ýmislegt, er þótti
benda á, að einvaldssinnar væru í í-
skyggilegri hreyfingu. þ>ingið setti
nefnd, er í samráði við stjórnina samdi
frumvarp um að gjöra landræka ein-
valdserfingja á Frakklandi. þó ávann
frumvarpið sér eigi samþykki neðri
þingdeildar, og fór þá ráðaneytið (Du-
clerc’s) frá völdum. Fékk Grevy þá
Fallieres til að mynda nýtt ráðaneyti.
Voru þá lög samþykt um prinsamálið i
neðri deild; en efri deild feldi það frumv.
(í f. m.). Varð þá enn ráðherraskifti, og
varð nú vandhæfi nokkurt á að fá mann
til að mynda nýtt ráðaneyti. Freyci-
net bað sig undanþegin, en loks tókst
Ferry að mynda nýtt ráðaneyti (um 20,
f. m,). Síðan hefir efri deild fallizt á
frumvarp um, hversu með prinsana skuli
fara, sem stjórnin hefir og samþykt.
Hefir þannig þessi eina auglýsing Je-
rome prins valdið tveim ráðherraskift-
um á Frakklandi, enda haft þær afleið-
ingar, að flestallir keisarasinnar flykkj-
ast nú að prinsinum og vilja hans flokk
fylla. Prinsinn hefir síðan verið látinn
laus úr varðhaldinu. Ið nýja ráðaneyti
í Frakklandi byrjaði með því, að leysa
frá þjónustu alla þá prinsa af ýmsu
konungakyni, er foringjaembætti höfðu
í herliði Frakka.
— Ferd. Lesseps gat þess á fundi
landafræðafélagsins í vetr, að skurðrinn
gegn um Panamaeiðið yrði fullgjör
árið 1888.
M'ANNALAT.
Snorri Pálsson, verzlunarstjóri á Siglu-
firði, hefir frjezt að sje dáinn.
Ólafur Ólafsson, uppgjafaprestur frá
Fagranesi andaðist í Skagafirði 9. f. m.;
hann var kominn um áttrætt.
Jónas bóndi Kjartansson á Drangshlíð
undir Eyjafjöllum er og nýlega dáinn.
Kaupmaður Jón Steffensen héðan úr
bænum andaðist 23. f. m. í Khöfn.
t
Inn 16. d. þ. m. andaðist úr heilabólgu
in hjartkæra eiginkona mín Elisabeth
Louise Knudtzon, fædd Balle. Hún var
39 ára að aldri og hafði legið mjög þungt
haldin hálft annað ár.
Kaupmannahöfn, í febrúar 1883.
Nic. H. Knudtzon.
t
Inn 17. janúar þ. á. deyði að Kolbeins-
stöðum í Hnappadalssýslu Kristín Oddbjörg
Snorradóttir, prests Norðfjörðs að Hítar-
nesi, fædd 25. ágúst 1847. Hún var kjörin
yfirsetukona í sveit sinni, vel gáfuð, sið-
prúð og góðsöm, og var því elskuð og virt
af öllum, sem hana þektu; hún hafði verið
í hjónabandi 6 ár, og lét eftir sig 3 börn.—
Arið 1881, inn 21. ágúst, deyði að Hítar-
nesi systir hennar, Soffía Sigríðr, 23 ára
gömul, einnig gáfuð efnisstúlka, en mjög
heilsutæp. Samvizkan var beggja þessara
systra leiðarsteinn á heilbrigðu dögunum,
enda báru þær líka sinn langa og þungbæra
sjúkdóm með stakri þolinmæði, og tóku með
rólegu geði mót fyrirsjáanlegum dauða
sínum.
þetta bið jeg undirskrifaðr blaðið «þjóð-
ólf* að birta fjærverandi vinum og vanda-
mönnum inna látnu systra minna.
Staddr í Reykjavík inn 8. marz 1883.
Jón Norðfjörð,
(frá Hítarnesi).