Þjóðólfur - 06.10.1883, Blaðsíða 2

116
lítill; þó er síldveiðafélag Eyfirðinga
búið að fá um 400 tunnur á sumrinu.
Allr þorri manna er nú búinn að heyja
ágætlega, því alstaðar er vel sprottið
hér um sveitir. Slysalega þykir mönn-
um hér bankamálið hafa farið á þingi
í sumar; allir efnamenn eru hér í til-
finnanlegri peningaþröng; en menn
vonuðu, að banki hefði heldr bœtt úr
peningaeklunni. Annars er fjármála-
ráðsmenska landsins eitthvað undarleg.
Ég skal ekki kasta þungum steini á
ráðsmennina, þó þeir hafi safnað sam-
an nærfelt x millíón króna í svo kall-
aðan viðlagasjóð, og viðrkenni með því
hve vitsvant þeim er, að verja tekjum
landsins þjóðinni til menningar og fram-
fara; en fyrst þá nú vantar vit til þessa,
er ef til vill vel meint, að leggja nokk-
uð í sjóð í þeirri von, að niðjar þeirra
hafi betra skyn á að gera gagn með
peningum landsins. En svo mikils virð-
ist mér þó mega ætlast til af ráðs-
mönnum landssjóðsins, að þeir hefðu
vit og vilja til að gagnast bœndum
með því, að lána þeim sjálfum þenn-
an góða viðlagasjóð mót nœgu veði, en
þetta hefir þó ekki viljað reynast svo;
ég þekki menn, sem í meira en ár hafa
beðið eftir láni úr landssjóði, og hafa
haft nœgilegt jarðarveð, en ekkert
fengið til þessa dags. f á er það frétt-
ist, að bankamálið væri tekið upp i
efri deild þingsins, urðu flestir mjög
glaðir við. Áð setja 500,000 af viðlaga-
““ sjóðnum til að ábyrgjast peningaveltu
í landinu, sýndist mörgum vel ráðið,
og sögðu, að þá væri þó hægt að sjá
að sjóðr þessi væri ekki alveg gagns-
laus. En bankamálið féll í neðri deild-
inni, svo sem kunnugt er, og var það
næsta einkennilegt, að helzt mæltu í
móti því einmitt sömu mennirnir, er
lengst voru móti þjóðjarðasölunni, og
eru það ef til vill enn, þó þeir að
maklegleikum séu nú komnir í minni
hluta1. Skoðun þjóðjarðasölu-mótmæl-
endanna og andvigismanna bankamáls-
ins virðist annars að koma mjög svo í
bága við þjóðheillina: Ef einn átti
peninga, og vildi eignast ábúðarjörð,
sína, er landssjóðr átti, þá hefir það
enn ekki fengizt2; ef annar á jörð, en
vantar peninga, og vill hjá landssjóði
fá ofrlítið lán mót veði í jörðinni, þá
fæst það heldr ekki eða sjaldnast, en
peningarnir eru settir á vöxtu suðr í
Danmörku Nú í haust, mundi mörg-
um sveitabónda hafa komið vel, að geta
1) fetta er að eins að nokkru leyti rétt hjá
bréfritanum. J>jóðjarðasölumenn hafa í mörg ár
verið í meiri hluta á þingi. I neðri deild eru varla
nema eitthvað 4 þingmenn mótfallnir henni(H. K.
Fr„ J. Ól., Tr. G„ sr. f>ór. Böðv.), og af þeim eru
þeir sr. pórarinn og Jón Ólafsson eindreignir
bankamenn, en Tryggvi og Haldór K. jafn-eindreign-
ir andvígismenn bankans. — Annars má þess geta
að í sumar, er leið, lá eigi fyrir þingi nein vissa
fyrir, að ábúondr vildu kaupa neina þá jörð, er
þingið réði af að selja. Annars efum vér inn háttv.
höfundr hafi betr, en vér, sem hikum við að farga
þjóðjörðunum nú sem stendr, gjört sér grein
fyrir, hvað heillavænlegast er þjóðinni í því efni.
ítitstj.
2) þvert á móti; það fæst nærri ávalt. Ritstj.
fengið lán mót veði, til þess að þurfa
ekki að farga af peningi sínum nema
sem minnstu, en þess mun nú engin
kostr, og verða menn því að neyðast
til, að höggva skarð í inn litla fjár-
stofn sinn, til þess að fullnægja inum
brýnustu og bráðustu p eningakröfum.
Aftr á móti hefr þetta afreks-fátæka
horþing talað ósköpin öll um hallærislán
og lán til ýmsra héraða, að því er „ísa-
fold“ segir. Jeg skil nú ekki vel, hvað
átt er við ; það er ekkert hallærislán, þó
landssjóðr láni jarðeigendum, eða öðr-
um, er fulltryggjandi veð hafa, til þess
er hann rétt hæfilegr, úr því hann á
annað borð hefir fé í sjóði. Ég vil
ekki ætla, að það sé meining þingsins,
að hlaupa til að lána eða gefa landsins
fé hreppsómögum og öðrum landeyðum
og taka þá fram yfir jarðeigendr, eða
þá menn, sem eru inar traustustu stoð-
ir þjóðbyggingarinnar. Jeg get ómögu-
lega ætlað, að sömu ráðsmennirnir sem
hafa neitað duglegum og fjáðum leigu-
liðum um, að fá keyptar ábýlisjarðir
sínar fyrir hátt verð, sem hafa neitað
bæði fátækum og ríkum óðalsbændum
um lán mót veði í jörðum sínum þó all-
ir viti að peningar hafi til verið, að þeir
inir sömu séu svo greiðviknir við
sveitarstjórnirnar að fara að ala hreppa-
ómaga, eða aðra ósjálfbjarga menn á
landsins fé, ofan á alt ið dýra og
kostnaðar-þunga embættismanna-hald
þjóðarinnar; en—þetta væri þó rétt eft-
ir öðru.
Auglýsingar.
Samkvæmt opnu bréfi 4. janúar 1881
sbr. lög 12. apríl 1878, er hér með skorað
á alla þá, sem til skuldar teljaí dánarbúi
Gísla Glslasonar, er um mörg ár hefir dval-
ið á Apotekinu í Eeykjavík, innan 6 mán-
aða að gefa sig Eram fyrir undirrituðum
skiftaráðanda. Sömuleiðis er skorað á
erfingja ins látna að gefa sig fram innan
sama tíma.
Skrifstofubæjarfógeta álsafirði 10.sept.1833.
G. Fensmarh.
Hér með er skorað á þá, sem telja til
skulda í dánar búi Teits sál. Finnbogasonar
dýralæknis, er andaðist hér í bænum 24. júlí
þ.á. að, gefa sig fram við undirskrifaðan með
kröfur sínar innan 6 mánaða frá síðustu birt-
ing þessarar auglýsingar.
Reykjavík, 27. sept. 1883.
Guðbr. Finbogasen.
Christiania Bajersk Öl.
Nýjar byrgðir frá FRYDENLUNDS
brugghúsi,semvarið eina, er fékk gullmedal-
íu fyrir öl á Amsterdams-sýningunni í sum-
ar,—eru komnar til
M. Jokamiessen.
Týndir og fundnir munir og hross.
Á veginum úr Hafnarfirði inní Fossvog hefir tap-
azt strigapoki; i honum voru nokkrar saltaðar grá-
sleppur. Finnandi er beðinn að halda munum þess-
um til skila til ekkjunnar Hallberu á Lækjarbotni,
gegn fundarlaunum.
Nýlega hefir tapazt úr vöktun frá Breiðholti í
Seljaneshrepi jarpstjörnóttr foli þrévetr óvanaðr al-
járnaðr, með mark : standfjöðr framan hægra. Hver
sem folann kynni að finna, er vinsamlega beðinn
að gjöra mér aðvart hvar hann sé niðr kominn, eða
koma honum með vissri ferð annaðhvort að Breið-
holti til Jóns bónda, eðr hingað til mín mót sann-
gjarnri borgun á allri fyrirhöfn.
Reykjavík 2. október 1883.
Ólafr Bjarnarson,
Skaftabœ.
Á Eyrarbakka hefir fundizt: 2 brekán, gæru-
skinn og melja, eigandi muna þessara getr vitjað
þeirra að Ásköti í Holtum, en borga verðr hann
auglýsing þessa.
Leirljós hestr óvanaðr með mark : Blaðstýit fr.
st.fj. aft. vinstra, og með öllu faxi hefir verið og er
hér i óskilum og getr sá, sem sannar hann eign
sína, vitjað hans til mín, ef hann bargar ifallin
kostnað. Egilstaðakoti I. október 1883.
Jón Einarsson.
— Mér var í haust dregin í Reykjaréttum hvít
gimbr með fléttu, með minu marki, sem er tvistýft
fr. hægra, hálftaf aft. vinstra. Ég á ekki þetta lamb
og má eigandi vitja til min verðsins að frá dregn-
um kostnaði, undir eins og hann semr við mig um
markið.
Ketilvöllum í Laugardal 4/io 1883.
porleifr Guðmundsson.
Hjá undirskrifuðum fæst
Nýtt
Stafrófskver,
er Valdimar Ásmundarson
hefir samið, og lagað er eftir nýjustu
og beztu stafrófskverum útlendum; al-
veg nýprentað í ísafoldar-prentsmiðju.
Kostar innb. 40 au.
ísafoldar-prenthúsi, Rvik, 5. okt. 1883.
cKÁÍðtjÓ/RÓÖO'M-.
ÁRÍÐANDI.
Flogaveiki, sinadráttr,
barnakröm og taugsjúkdómar
læknast gersamlega,
ef fylgt er minni aðferð.
Lækningarlaun þarf eigi að borga
fyr enn batnað er.
Læknishjálpina má fá bréflega.
$'tóje'$ooZ' £íike/tX.
6, Place du Tróne, 6, Paris.
Hérmeð ítrekast yfirlýsing
sú, sem stóð í 80. bl. fjóðólfsþ. á.
um, að GESTR l’ÁLSSOíí sé ÓSANN-
INDAMAÐlt að þar tilgreindum um-
mælum.
Ritstjóri: Jón Ólafsson, alþingism.
Prentaðr i prentsmiðju ísafoldar.