Þjóðólfur - 10.10.1902, Blaðsíða 4

Þjóðólfur - 10.10.1902, Blaðsíða 4
164 BW U ppboð. "^f Miðvikudaginn 15. þ. m. kl. u. f. h. lætur kaupmaður B. H. Bjarnason selja tóma kassa, tunnur, olíuföt úr járni, smíðatól m. m. á uppboði, sem fer fram í portinu fyrir austan húsið M 7 í Aðalstræti. Að því búnu verður upp- boðinu haldið áfram í leikllúsi kaupmanns W. 0. Breiðfjörðs og þar seld ýms mjög' vönduð húsgögn úr hnotttré og eik svo sem : Buffet’ með hurðum úr Maríugleri, Anrette’borð, bókaskápur, borðstofubekkur með mekka- fóðri og útskorinni hyllu, hornsófa með mekkafóðri, stólar leðurvarnir, Schwarz- walderklukka úr eik, mjög góður gripur, steinolíuofn, fallegir „ballance‘‘lamp- ar úr kopar og smíðajárni og majolica, blómsturborð, mikið af snotrum skart- hlutum, myndaspjöld, eldhúsgögn m. m. Langur gjaldfrestur. **■««»* Mustads norska smj örliki er nú að nýju komið með „LAURA" og fæst aptur til kaups hjá flestum kaupmönnum. Reynið það og þér munuð ekkert annað smjörlíki borða. I ca DC ro □Q -< •< -UJ >■ o í— co fcxD O 1 >0 s*; 00 t I Skóverzlunina f 5 Bröttugötu 5 Kom nú með „LAURA" mikið af ♦• SKÓFATN AÐI •♦ KARLMANNSSKÓR og STÍGVÉL —KVENNSKÓR marg. teg. BARNASKÓR og STÍGVÉL — DRENGJASKÓR og STÍGVÉL. MORGUNSKÓR — FLÓKASKÓR — GALOSCHER o. m. fl. Virði ngarfyl lst. ■ M. A. Matthiesen. < Sb 3 a v Qi c > c CO Ch r+i P r-t- 3 flJ Qi C 2 5' 3 CD -í < CD Viðarverzlun Bjarna J ónssonar hefur með skipinu „OLGU I*AXJLXNE“, sem kom beint frá Halm- stað í Svíaríki fengið söguð tré af öllum sortum, panel og plægðan Borðvið. //////////////////////////// = Ú RSMID U R = Pétur Sighvatsson á DÝRAFIRÐl. gerir við og selur Úr og Klnkkur, Bnro- metra, Kíkira, Oleraugu, (hita og kulda)- Mælira, Kapsel, Hringi, Brjóstnálar, margskonar Úrfestar úr Silfri, Gullpl. og Nikkel m. m. Allt mjög rnndaó og ódýrt. Eg hef árum saman dvalið erlendis og get því boðið betri kjör en nokkur annar. Skósmiður Eigill Eyjölfsson, Laugaveg 31, bætir kjör manna, með því hann selur skótau ódýraraen aðrir. C Sjóstígvél c kr. 2,00 ó d ý r- ari en hjá öðrum. Það mun borga sig að koma til kaupm. Jóns Helgasonar og líta á sýnishorn af fallegum og hald- góðum fataefnum, Sjöliim, Skyrtum og Teppum, unnið úr ísl. iill í góðri verksmiðju. jj#— Aliir sem til þekkjn, koma þnng- að með sínnr nliarsendingnr. Virðingarfyllst Jón Helgason. Aðalstræti 14 (fyrverandi Sturlu-búð). LAMPAR af mörgum tegundum komu nú með Laura í verzlun Sturlu Jónssoar. Þegar eg var 15 ára að aldri, fékk eg óþolandi tannpínu, sem eg þjáðist af meira og minna í 17 ár ; eg hafði leitað þeirra lækna, allopathiskra og homöopathiskra, sem eg gat náð í, og að lokum leitaði eg til tveggja tann- lækna, en það var allt jafnárangurs- laust. Eg fór þá að brúka Kína-Lífs- Elixír, sem búinn er til af Valde- mar Petersení Friðrikshöfn, og eptir er eg hafði neytt úr þremur flösk- um varð eg þjáningarlaus og hef nú f nær tvö ár ekki fundið til tannpínu. Eg get af fullri sannfæringu mælt með ofannefndum Kína-lífs-elixír herra Valde- mars Petersens við alla sem þjáðst af tannpínu. Margrét Guðmundsdóttir. Ijósmóðir. KÍNA-LIFS-ELIXIRINN fæst hjá íiestum kaupmönnum á íslandi, án nokkurrar toll- hækkunar, svo að verðið er öldungis sama sem fyr, 1 kr. 5° a. flaskan. Til þess að vera vissir um, að fá hinn ekta Kína-lífs-elixír, eru kaupendur beðnir V P. að líta vel eptirþví, að þ - standi á flösk- unum í grænu lakki, og eins eptir hinu skrá- setta vörumerki áflöskumiðanum: Kínverji með glas i hendi, og firmanafnið Walde- mar Petersen. 42 dálítinn tíma, því eg hugði, að samfundum þeirra hefði af tilviljun bot- ið saman og að Aiken hefði ef til vill haft á réttu að standa. Hún var önug og reið daginn eptir. „Hversvegna má eg eigi vera uppi á þilfarinu um nótt, ef mig lang- ar til þess", sagði hún. „Faðir yðar mundi vera því mótfallinn", sagði eg. „Þér eruð undir umsjón minni og eg ber ábyrgð á breytni yðar", bætti eg við um leið og eg leit blíðlega til hennar. „Munduð þér banna öðrum stúlkum, er væru farþegar á skipinu, að vera uppi á þilfarinu um nótt?" „Þér skuluð fá vilja yðar framgengt í sérhverju því, er yður er fyr- ir beztu", sagði eg. Hún leit glettnislega til mín, því næst andvarpaði hún og virtist verða snögglega mjög hrygg. Eg hygg, að hefði eg eigi séð hana með Aiken, þá hefði eg þegar í stað borið upp bónorð mitt til hennar. Næstu viku var henni svo gramt í geði, að hún svaraði engu, þótt eg yrti á hana. Stundum virtist mér, sem hún hefði grátið í einrúmi, en þó gat eg eigi talið sjálfum mér trú um, að svo væri. Farþegarnir hugðu, að eitthvað gengi að henni og minntust á það við mig. Skips- læknirinn talaði við hana og því næst sagði hann við mig einslega: „Hún virðist hafa óbeit á Indlandi og vill fara heim“. Eg hugði að bezt væri að leyfa henni að fara heim aptur, en fyrst yrði hún þó, að koma til Indlands og þar mundi koma til minna kasta að tala máli hennar við séra Jósep Moxon. Einn morgun, er við sigldum fram hjá Góðrarvonarhöfða, vaknaði eg við, að barið var á dyrnar hjá mér; undirstýrimaðurinn kom inn, og hafði hann meðferðis kvennhatt og vasaklút. „Eg hefi fundið þessa hluti við siglutréð, eg veit eigi hvernig þeir hafa borizt þangað, en eg hygg, að það sé ills viti". Eg stökk á fætur hálfklæddur, tók hattinn í hönd mér og fór með hann að glugganum, til þess að virða hann vel fyrir mér; komst eg brátt 43 að þeirri niðurstöðu, að það var hattur ungfrú Minnie. Eg tók einnig klútinn og sá eg, að stafirnir M. M. voru saumaðir í hann. Þetta var nægilegt. Eg alklæddi mig í snatri og gekk inn í salinn. Það fyrsta, sem eg gerði, var að senda undirstýrimanninn til mat- seljunnar. Hún kom skjótt og skipaði eg henni, að vita, hvort ungfrú Minnie væri i svefnklefa sínum og hvernig henni liði. Hún skundaði brott, kom aptur að vörmu spori náföl og sagði: „Svefnklefi ungfrú Minnie er mannlaus". Mér kom þessi fregn eigi óvart, en samt hafði eg ákafan hjartslátt, er eg gekk hljóður með matseljunni inn í rúmklefa ungfrú Minnie; eg litaðist þar um í snatri og kom auga á bréfmiða, er hún hafði ritað tii mín á þessa leið : „Eg er södd lífdaga og hefi ákveðið að svipta mig lífinu, þvíhugs- unin um að lifa með séra Jósep Moxon í Junglepore, jafnvel stuttan tíma, hefir orðið mér of þungbær, og þar að auki eruð þér svo harður og grimmur við mig. Verið þér sælir og eg þakka yður fyrir allt gott mér í té látið; eg bið yður að bera föður mínum kveðju mína, þegar þér hittið hann næst, og segja honum, að eg hafi elskað hann og blessað allt til minnar hinnstu stundar". „Guð minn góður, hún hefur framið sjálfsmorð", kallaði eg. Eg varð utan við mig af undrun og sorg, og las eg miðann hvað eptir annað; en mér til hugsvölunar hugði eg, að það gæti þó átt sér stað, að þetta væri gaman, er hún vildi að síðar yrði í frásögur fært. Því næst tók eg að rannsaka þetta til hlítar. Eg vakti Aiken og sýndi honum miðann; spurði eg hann, hvort hann hefði séð ungfrú Minnie uppi á þilfarínu, nieðan hann var á verði og hvort hann gæti eigi hjálpað mér til að leiða sannleikann í ljós. Hann las miðann, horfði á mig náfölur og gat eigi komið upp einu orði; hann sagði, að engin stúlka hefði kom- ið upp á þilfarið á meðan hann hefði verið á verði og að hann hefði eigi talað eitt orð við ungfrú Minnie síðan um nóttina, er eg hitti hann með henni og lofaði honum duglegri ráðningu, ef hann gerði slíkt framar. Nú var kominn morgun, og komu farþegarnir út úr svefnklefunum;

x

Þjóðólfur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.