Þjóðólfur - 17.09.1909, Blaðsíða 3

ÞJOÐOLFUR.
153
hafi margfaldazt síðan. Og það er óhætt
að segja, að hvergi annarstaðar hn hér
mundi slík borgun nú talin boðleg fyrir
jafnmikið trúnaðarstarf, jafn yfirgripsmikið og
jafn áríðandi, enda eru slík störf annarstaðar
mjög vel launuð, og hvergi talin meðal
bitlinga. Og þótt Lögréttudulan sé að ropa
um þetta, rnun hvorki eg eða hin nú-
verandi stjóm blikna né blána fyrir henni
út af þeim „bitlingnum". Og það hygg eg,
að Lögréttudulunni verði aldrei trúað
fyrir því starfi.
Þá kemurdulan að alþingistíðindunum, og
segir, að „eg reikni sjálfum mér fram undir
1000 kr. fyrir ritstjórn þeirra". Þetta lítur
nógu laglega út á pappírnum hjá þessari
Lögréttudulu. En við þetta er ekki allfátt
að athuga, og má sumt vera dulunni kunn-
ugt t. d., að hvorugur forsetanna ávísar
sjálfum sér nokkurt fé fyrir störf, er hann
vinnur, og að það erbein skylda beggja
deildarforsetanna, samkvæmt skýrum
lagaákvæðum þingskapanna, að sjá um út-
gáfu alþingistíðindanna. Það er sjálfsögð
skyldukvöð, er á þeim hvílir sem forsetum,
báðum í sameiningu. Þéir geta ekki undan
henni skorazt, og fá ekki nema hæfilega
þóknun fyrir unnið starf. En auk þessa
verða for^etarnir að gegna ýmsum störfum
milli þinga, er þeir fá alls enga þóknun
iyrir. En þess virðist Lögréttudulunni vit-
anlega óþarft að geta. Þá nær upphæð sú,
sem dulan segir, að eg fái fyrir ritstjórn
þingtíðindanna, engri átt, að mínum hluta.
En geta má þess, þótt duluna varði reyndar
ekki um það, að borgunin fyrir starf þetta
nú mun verða til muna minni tiltölulega
eptir Iengd þingtíðindanna nú, heldur en
hún var fyrir samskonar starf hjá forsetum
þingsins 1907 (Júl. Havsteen og Magnúsi
Stephensen), og tóku þeir þó ekki nema
sanngjarna þóknun fyrir starf sitt. Og hvor-
ugur okkar forsetanna mun blikna né blána,
þótt við séum settir á bitlingaskrána hjá
þessari dulu sakir þessa skylduverks okkar.
Okkur er engin vansæmd að því, að aðrir
eins menn og Júlíus Havsteen amtmaður og
Magnús Stephensen landshöfðingi voru
þá samskonar ,,bitlingamenn“(!) hjá hinni fyr-
verandi stjórn. En engu minnihlutablaði
kom þá til hugar að setja þá á „svörtu
töfluna" íyrir þær sakir, eða illskast við þá-
verandi stjórn út af því, að hún hefði stung-
ið þessum „bitlingi«(!) að þessum flokks-
mönnum sínum. En svona fer öllu fram,
þar á meðal og ekki sízt — lubbaskapnum
í íslenzkri blaðamennsku. Þar hefur „Lög-
rétta“ tekið miklum og skjótum framförum.
Hannes Þorsteinsson.
Smjörsalan.
Slmskeyti frá konsúl G. Davidsen smjör-
sala í Leith, 14. þ. m., tilkynnir, að smjör-
ið, sem sent var með »Ceres« 7. þ. m.,
sé allt seltfyrir97—100 shilling pr. centw
(ioi1/^ pd.) nettó. Það verður sama sem
86—87 a. pd.
j. V. Faber & Co. í Newcastle símar
s. d. (14. þ. m.):
»Smjörið, sem sent var með s/s »Ce-
res«, kom hingað í dag og er selt. Verð-
ið var 4—5 krónum hærra en síðast fyr-
ir hundrað pundin. Markaðurinn er
fastur*.
Strandbátarnir.
Gufuskipafélagið »Thore« hefur nýlega
gert samning við Helsingör skipasmíða-
stöð um smíði á 2 gufuskipum til strand-
ferða við ísland. Stærð skipanna á að
verða|: lengd 160 Jfet, breidd 267* fet,
með tvöföldum botni. Skipin verða bæði
eins, útbúin með kælirúmi. Fyrsta far-
rými á að rúma 36 farþega, og annað
Loks er nú búið að taka upp og koma fyrir birgðum þeim, sem
Skóvcrzlun Lárusar G. Lúðvíg’ssonar,
Þingholtsstræti 3,
fékk með síðustu skipum, og þær eru að þessu sinni svo miklar og fjölbreyttar, að slíks eru ekki dæmi til fyr.
♦♦♦ Margar nýjungar. ♦♦♦
Skófatnaðurinn er allur nýr, keyptur beint frá framfeiðendunum, fen verður þó seldur með mínu al-
þekkta, lága verði.
Auk mikils af'sláttar. ef keypt er meir en eitt par, fylgir hverju pari kærkominn kaupbætir.
Virðingarfyllst
Lárus Gr. Lúdvígs^on.
farrými 42 farþegja. Skipin eiga að hafa
10 mílna hraða.
„Sterliiig11
kom hingað 13. þ. m. frá Höfn og
Austfjörðum. Farþegar voru meðal ann-
ars: Sæm. Bjarnhéðinsson holdsveikra-
læknir, Einar Helgason garðyrkjumaður,
Björn Sigurðsson stórkaupm., Eggert Briem
frá Viðey, frú Helga Berthelsen, frk.
Berthelsen, ungfrú Laufey Vilhjálmsdóttir,
frú María Össursdóttir (frá Flateyri), Trolle
kapteinn, Nathan vörubjóður, Thaulow
stórkaupmaður o. fl.
„Skálholt“
kom úr hringferð norðan og vestan um
land 13. þ. m. Með því komu úr Stykk-
ishólmi: Guðm. Guðmundsson héraðslækn-
ir, Guðm. Eggerz sýslumaður og Jón A.
Egilsson kaupm.
„Flora‘,
kom hingað frá Noregi norðan og vest-
an um land 12. þ. m. með allmarga far-
þega, fór aptur i gær vestur og norður
um land, áleiðis til Noregs.
„Vesta“
kom frá útlöndum að morgni 13. þ. m.
með fátt farþega.
Dáiuo
er í Altona 19. f. m. landi vor Einar
Bessi Baldvinsson, á 79. aldurs-
ári. Hann var sonur hins nafnkunna efn-
ismanns,Baldvins Einarssonar frá Hraunum,
er flestir íslendingar munu kannast við,
og landi voru var svo mikill sjónarsviptir
að, er hann burtkallaðist svo sviplega í
Kaupmannahöfn 9. febrúari833, rúmlega
þrítugur að aldri. Einar sonur hans var
fæddur í Kaupmannahöfn 30. marz 1831,
og var þvi tæpra 2 ára, er faðir hans dó, en
móðir hans var af dönskum ættum, Jo-
hanne Hansen að nafni, og giptist hún
1838, 5 árum eptir dauða Baldvins, Lohse
tollembættismanni í Altona. Var hún
fædd 1803 og andaðist 1897, g4áragöm-
ul. Árið eptir lát föður síns, 1834, fór
Einar til Islands og var fyrst hjá afa sfn-
um, Einari Guðmundssyni dbrm. á Hraun-
um, en síðar lengst hjá Lárusi Thoraren-
sen sýslumanni í Enni á Höfðaströnd og
um tíma hjá Benedikl prótasti Vigfússyni
á Hólum. 1840 fór hann héðan af landi
burt til móður sinnar og stjúpföðUr og
ólst upp hjá þeim á Holsetalandi, gekk
á skóla í Glúckstadt, bjó um hríð í Tön-
der, en 1869 fékk hann embætti við toll-
heimtu 1 Altona, er hann þjónaði 33 ár,
en fékk lausn frá því starfi 1902. Hann
var kvæmtur danskri konu, LauruFrand-
sen (f. 1844, f 1906) ættaðri frá Born-
holm. Einkason þeirra, Baldvin að nafni
(f. 1868) hefur embætti á stjórnarráðs-
skrifstofu í Berlín, en býr utanbæjar,
kvæntur þýzkri konu. Þeir feðgar, Ein-
ar heit. og Baldvin son hans, komu hing-
að skemtiferð í fyrra sumar, seint í júlí-
mánuði, og dvöldú hér í bænúm viku-
tíma hjá frséíida sfntim, Páli bofgarstjóra
Einarssyni. Hafði gamli rnaðurinn mik-
ið gaman af þeirri fetð.en naumast muhdi
hann þá eptir veru sinni hér álandifyrir
68 árum, sem varla var að búast við, er
hann fór héðan 9 vetra. Hann vargerfi-
legur maður sýnum, íjörugur í anda og
gamansamur. — Hann kvað hafa verið
mjög skyldurækinn og samvizkusamur í
embætti sínu og að öllu hinn mesti sæmd-
armaður. Banamein hans var krabba-
mein 1 lifrinni.
Ljigaskólinn
Um aukakennarastarflð þar (1600 kr.
árslaun) sækja lögfræðingarnir Björn Þórð-
arson, Bogi Brynjólfsson, Jón Kristjánsson,
Mugnús Guðmundsson og Magnús Sig-
urðsson.
Driikknun.
Nýlega drukknuðu 2 menn á Eyjafirði
innarlega. Annar þeirra var Eiríkur Hall-
dórsson bóndi á Veigastöðum á Sval-
barðsströnd, merkur maður.
Ráðlierranu
kom til bæjarins nú í vikunni. Hafði
dvalið hálfsmánaðartíma á Neðra-Hálsi í
Kjós sér til hvfldar og hressingar, enda
sagður nú miklu hressari en áður.
Rveldskóli
fvrir ungt fólk (yngst 14 ára) verður
séttur á stofn hér 1 bænuni í haúst fyrir
forgöngu Ásgríms kennara Magnússonar,
og byrjar kennslan fyrsta vetrardag (23.
okt ). Þar getur fátækt námsfólk fengið
mjög ódýra 3—4 tfma tilsögn á dag, t. d.
í tungumálum, skript, reikningi, teikning
og söng. Umsóknir um skólann á að senda
til hr. Ásgr. Magnússonar, helzt fyrir lok
þ. m,
»ís»f ol«l« (8. sept.) skýrir frá því, að
eg hafi komið hingað til þess að sjá um
sölu á Vinaminni. Til þess kom eg ekki.
Sigridur E. Magnússon.
€rlení simskeyti
til Pjóðólfs.
Kaupm.höfn 17. sepl.
Peary rengir Cook. Alheims-
rifrildi um það.
Tvísýni á að fjárlagafrumvarp
Breta verði samþykkt.
145
og móður, fá nýtt nafn og ný metorð, það mundi sjálfsagt geta truflað þá,
sem sterkari heila hafa heldur en eg. Móðir mín bað mig um að koma með
sér og eg fór með henni. Vagninn beið eptir okkur, en rétt þegar við vorum
sezt og ætluðum að fara að aka á stað, þreif einhver náungi í hestana og tveir
aðrir fantar réðust á okkur. Eg barði annan þeirra f höfuðið með svipuskapt-
inu, svo að hann slepti stafnum, sem hann ætlaði að berja mig með; síðan sló
eg duglega í hestana og slapp undan þeim. Eg skil ekkert í, hverjir það hata
getað verið eða hversvegna þeir hafa ætlað að ráðast á okkur".
„Máske sir Lothian geti frætt yður á því", sagði frændi mmn.
Fjandmaður okkar þagði, en litlu, hvössu augun hans voru líkust sem í
morðingja, er hann leit til okkar.
Þegar eg var kominn hingað og hafði fundið föður minn, fór eg niður. —“
Frændi minn greip fram í fyrir honum með undrunarópi. „Hvað segið
þér, ungi maður? komuð hingað og funduð föður yðar! Hérna á Kóngsklöpp?"
„Já, sir“.
Frændi minn fölnaði.
„En segið okkur þá í guðs nafni, hver faðir yðar er!“
Jim svaraði engu en benti bgra aptur fyrir okkur, og þegar við litum við,
sáum við, að tveir menn voru komnir inn í herbergið inn um dyrnar á bak við
okkur. Annan þeirra kannaðist eg undir eins við. Þetta hreyfingarlausa and-
lit og þessi undirgefnissvipur sýndi það ótvírætt, að það var enginn annar en
Ambrosius, fyrverandi þjónn frænda míns. Hinn var honum mjög ólíkur, en
þó jafnvel ennþá kynlegri. Hann var hár maður vexti, í dökkum kufli, og hall-
aðist þreytulega fram á staf sinn. Hann var toginleitur og var andlitið svo
magurt og skinið, að nærri lá, að það væri gagnsætt. Aldrei hef eg séð nokk-
urn mann svo náfölan nema á líkbörunum.
Gráa hárið og bogna bakið bentu til þess, að hann væri gamall maður, en
dökku augabrýrnar og skæru augun, sem tindruðu undir þeim, vöktu samt hjá
mér efa um, að svo væri.
Það varð dauðaþögn eitt augnablik, en svo rauf sir Lothian Hume hana
með kröptugu blótsyrði.
„Avon lávarður!" Kallaði hann upp yfir sig.
„Hér er eg, herrar mlnir", svaraði kynlegi maðurinn í kuflinum.