Ný tíðindi - 20.01.1852, Page 1

3. bl.
IV Y TIÐIIVDI
30, <1. janiiarmánaðar
Sæluliúsið á Kolvlðarlióll.
Jþað er kunnugt öllum, að sæluhús fiað, sem
stendur á Kolyiðarhóli undir llellisskarði, er
öndverðlega byggt af góðfúsum gjöi'um ýmsra
fjelagslega lundaðra inanna bæði austanijalls
og sunnan, og eins vita f>að allir, að sæluhús
fietta hefur ojit veitt mörgum ferðamanni og
hestuni hans liæli og hlje um dymmar, kald-
ar og hretviðrasamar vetrarnætur. jtess vegna
muu hvorki þá, sem gjörðust oddvitar fyrir-
tækis þess, að byggja tjeð sæluhús, njeheld-
ur liina, sem skutu saman fje því fyrirtæki
til frantkvæmdar, iöra þeirrar viðleitni sinnar,
að liðsinna ferðamönnum, og koma í veg fyrir
hættu þá, sem lífi þeirra og heilsu getur stofn-
azt i skammdegis illviðrum á jafnlöngum fjall-
veg-i. Jeim hinum sömu finnst, að þeir að
öllu leyti hafi leyst hendur sínar, þar sem um
þann lilut er að ræða, sem eins algjörlega,
eins og sæluhús þetta, er stofnaðurí opinber-
ar þarfir. Jiví virðist þeim, að hið opinbera
lieíbi strax átt að taka upp á sig kostnaö þann,
sein leiðir af aðgjörð og árlegu viðhaldi húss
þessa, og það því fremur, sem suðuramtspóst-
urinn ekki allsjaldan notar sæluhús þetta á
vetrarferðum sínum.
Jær tilraunir, sem gjörðar hafa verið til
að koma byggingunni undir umsjón og ábyrgð
hins opinbera, skulum vjer nú leyfa oss að
til færa, svo að menn geti sjeð, aö ujipástunga
vor í niðurlagi þessarar greinar er óyndisúr-
ræði, sem til verður að grípa, ef tilgangurinn
með byggingu sæluhússins á ekki með öllu
* að fyrirfarast.
Jann 15. desember 1847 stakk sýslumað-
urinn í Arnessýslu upp á því við amtmaiiR
brjeílega, að húsið skyldi setja uridir yfirum-
sjón sýslumannsins í Arnessýslu, að þessi
skyldi fela tveiinur mönnum úr Ólvesi árlegt
•viðurhald þess og alla umsjón með því, og
185*.
að kostnaöur sá, sem hjer af flyti eptir sann-
sýnum reikningi, yrði borgaður af sjóði suður-
og austur-.amtsins. Vjer vitum nú eigi til,
að amtið hafi svarað neinu beinlínis upp á
þetta brjef sýslumannsins, þó oss þyki það
líklegt eptir kringumstæðunum, að það hafi
samþykkt tvær hinar fyrsttöldu uppástungur,
þar vjer vituin til, að gjört var að liúsinu
sumarið 1849, og að fyrir þeirri aðgjörð stóðu
tveir menn úr Ölvesi, og eins heimtaði amtið
uin þær mundir af sýslumanninum skýrslu um
ástand sæluhússins, í hiiini almennu skýrslu
um vegina og ferjurnar í Ámessýslu. Sein-
asta atriðið í áður nefmlri ujipástungu sýslu-
mannsins hefur víst ekki hlotið samþykki
amtsins; því þann 2. ágústm. 1850 sendi sýslu-
maðurinn reikninga yfir kostnaðinii við ný-
nefnda aðgjörð á sæluhúsinu til amtsins, og
bað um borgun hennar úr jafnaðarsjóðnum,
eður að öðruni kosti bendingu um, livaðan
kostriað þann skyldi taka; en þá mun amtið
liafa bent sýslumanni til reskripts 29. apr. 177fi
§ 7. jiessi grein reskriptsins skyldar nú að
vísu þann eða þá Iireppa, sem land eiga að
lönguin íjallvegum, til að byggja og við halda
sæluhúsum á þess liáttar veguin, og býður, að
flytja þangað hey og eldsneyti inóti þóknun
af vegfarendum; en þetta grunaross, að amtið
fyrrum hafi skilið svo, sem þvílikri þóknun
bæri að verja til viðurhalds hússins, þarsem
reskriptið þó einungis ætlar hana til endur-
gjalds fyrir hey og eldivið. En fyrir utan
það, að það er óvinnanda verk að safna þess
háttar tillögum frá vegfarendum hjer á landi
yfir höfilð, svoerhúsþað, sem hjer ræðir um,
sjerstaklega þannig byggt og uinvandað, að
ekkert sveitarQelag af sjálfsdáðum mundi liafa
fundið það skyldu sína, eða reskriptsins mein-
ingu, að umvanda það, eins og gjört hefur
verið. Af þessu ílýtur, að Ölvesingar máske