Ný tíðindi - 20.01.1852, Side 2

10
með nokkrum ástæftum geta skorazt undan að
við halda f>essu sæluhúsi, þó f>eir eptir opt-
nefndu reskripti sjeu skyhlir til að byggja og
viðhalda sælulmsi á liinum umtalaða fjallvegi;
og mundu þeir f>á líklega láta sjer nægja að
hlaða saman hreisi eins og f>ví, sem stendur
uppi á háheiðinni, og ekki þarfnast viður-
halds, þar það er hlaðið upp úr brunagrjóti.
Auk þessa er það Olvesingum til afsökunar,
að þeir hafa fjarskamiklum öðrum vegabótum
að gegna, svo að vjer höldum, afð enginn
hreppur annar á landinu, það oss er kunnugt,
liafi eins mikið að vinna í opinberar þarfir,
og virðist oss það því skylda hins opinbera,
að hlaupa undir bag'ga með þeim, þar sem
kraptar þeirra eru ónógir til að fullnægja skyld-
unni. f>að er líka að ætlun vorri öldungis
samkvæmt rjettri skoðun á eðli, tilgangi, not-
um og framkvæmdum vegabótanna, að kostn-
aður til þeirra væri allur greiddur úr almenn-
um sjóði, og að menn greiddu lieldur Qe til
þeirra árlega, en skylduvinnu.
5>etta mun einnig liafavakað fyrir sýslu-
manninum í Árnessýslu, þegar hann nú sein-
ast þann 13. des. f. á. fór því á flot við amtið,
að viðurhaldskostnaður sæluhússins á Kolvið-
arhóli yrði endurgoldinn af jafnaðarsjóði amts-
ins; hefurhann væntanlega gjörtþetta að sinni
aðaluppástungu, en til vara farið fram á, að
kostnaðurinn yrði lagður áhina næstu hreppa
í Árnessýslu. Hvað nú er framvegis gjört við
mál þetta, vitum vjer ekki, en þó er líklegt,
að stiptamtmaður vor hafi borið það undir
lilutaðeigandi ráðgjafa. Vjer vonum nú raun-
ar, að þessi stiptamtmaöur, sem að öllum lík-
indum betur en þeir tveir, sem á undan hon-
um voru, þekkir kringumstæðurnar einkum
með tilliti til stöðu og nauðsynjar sæluhússins,
hafi stutt að því, að viðhaldi þess ekki verði
slengt upp á einstakar sveitir, þar sem svo
margir aðrir hafa þess not, bæði úrRangárvalla-
og Gullbringu-sýslum; en þetta er ekki ein-
hlýtt, þar sem útlendur og ókunnugur embætt-
ismaður, innanrikisráögjafinn, á að leggja úr-
skurð á málið á endanum; því það má vel fara
svo, að hann ekki fallist á uppástungu stipt-
amtmanns.
Fyrir því virðist oss það vera hið eina ráðið,
til að sjá sæluhúsinu á Kolviðarhóli borgið (ef
úrskurður innanríkisráðgjafans á sinum tima
ekki leyfir að borga viðurhaldskostnað þess af
jafnaðarsjóði amtsins), að stofna sjóð handa
húsi þessu á sama hátt, sem það fje safnaðist,
er öndverðlega var varið til byggingar þess.
Gjörum vjer ráð fyrir, að húsinu mætti hahla
við fyrir eina 6 rhdd. árlega, og þyrfti það þá
að ætlun vorri að eiga ávöstberandi sjóð upp
á eina 250 rbdd., hvar af ársrentan yrði 8 rbdd.
72 skk. Afgangi vaxtanna, 2 rbdd. 72 skk. ætti
að safna, og yrði hann á hverjum 9 árum hjer
um bil 25 rbdd. iþetta fjeskyldi ávaxta, undir
eins og það nemur 25 rbdd., en taka það þá
til eyðslu, er húsið þarfnaðist liöfuðaðgjörðar.
Innstæðuna mætti ekki snerta. Á þenna hátt
vonum vjer, að húsið enda kannske gæt.i byggt
sig sjálít með tímanum, og þyrfti ekki að biða
eptir aðgjörðum sökum fjeleysis og óvissunn-
ar um, hvaöan kostnaðinn skyldi taka.
Vjer ætlum, að allir þeir, sem í illviðrum
á vetrardag hafa farið Lágaskarðs - eða Hellis-
skarðs - veginn milli Árnes - og Gullbringu -
sýslna, muni sjá, hvernauðsyn er á, að sælu-
húsinu á Kolviðarhóli sje vel við haldiö, og
að þeir hinir sömu muni verða fúsir á, að
styðja það með ljegjöfum nokkrum, eftilþarf
að taka. Eins vildum vjer óska, að ef ein-
hver sjer betra ráð, en að framan er á vikið,
til að ná tilgangi þessarar greinar, þá vildi hann
gjöra það heyrum kunnugt í ,j>jóðólfi“, eður
með einhverju öðru móti.
í janúarm. 1853. J+G.
F j á r s k a ð i. 23. d. nóvembcrm. f. á., scm var liinn
23. sunnud. e. Jirenningarhátíð, varð sjera Síinon Bech á
þingvöllum fyrir fjárskaða miklum. Var það í útnyrð-
ingsbil og ákafri fannkomu, að sauðirnir hröktust niður í
hraungjá eina, sem liggur vestur úr Almannagjá fyrir of-
an Öxarárfoss. Voru þó fyrst 2, en síðan 4 menn hjá
fjenu, en þeir gátu engu við ráðið. þegar þeir sáu, að
fjeð fór að fjúka niður í gjána, fóru þeir niður í hana,
og reistu hverja kind á fætur, sem niður kom; því alit
kom fjeð lifandi niður. Svo rcyndu þcir og að koma
því fram úr gjánni, en gátu það ei. Ilættu þeir þá við,
og ætluðu varla að komast heim uin kveldið; því svo var
veðrið þá illt orðið og fjarskalegt. Daginn eptir var
gjáin full orðin af harðfenni. Voru þá fengnir menn til
að moka upp gjána, og voru þeir að því 6 daga. Fátt
eitt af fjenu náðist lifandi, en á inilli 70 og 80 dautt. —
Gjáin kvað vera hjer um bil 2 faðina breið, 4} faðms djúp
og sljett í botninn. — Sama dag heyrist, að nokkrirfjár-
skaðar hafi orðið bæði á Hæðarenda í Grímsnesi, og i
Eyvindartungu í Laugardal, en ekki höfum vjer heyrt um
þá greinilega sögu, nje heldur, livert þeir hafi víðar orðið.