Ný tíðindi - 25.02.1852, Blaðsíða 4

20
micJt. Enskur jarftyrkjumaður, aö nafni Mecld,
reyndi hana oa; saf henni þann vitnisburð:
1) að hún væri ágæt til þess að slá með
upprjett korn á ílatlendi; 2) að hún gæti sleg-
ið hjer um bil 10 til 16 acres (þ. e. 12—20
dagsláttur) á dag eptir kringumstæðunum, o.
s. frv. — Að endingu gefur Mechi fulla á-
stæðu til þess, að ætla það, að svo muni
mega umbæta og laga vjel þessa, að lienni
verði víðast hvar komið við, en það segir
hann fyllilega, að bráðum muni öll uppskeru-
störf verða unnin með við líkatólumog þetta
er, og er það síður en ekki gleðifregn fyrir
vinnumannastjettina, sem þá hlýtur að missa
þann atvinnuveg, sem hún hefur nú.
Frjettafleygir milli Bretlands og Frakk-
lands. Jafn vel þó .að vjer getum hjer ekki,
vegna rúmleysisins, gjörtþeim lesendum vor-
um, sem ekki þekkja frjettafleygirinn (Tele-
graphen), grein fyrir tilbúningi hans, þá vilj-
um vjer þó geta þess, að í sumar, sem leið,
lögðu Bretar frjettafleygir yfir sundið á milli
Bretlands og Frakklands. Er það eins kon-
ar þráður, 24 mílna langur, sem liggur á sjáf-
arbotni, og geta nú Bretar í Dover talað við
Frakka í Calais. En samtalið er gjört með
rafurmagnstraumum, sem látnir eru lilaupa
á milli eptir þræðinum, og gengur það við
lika fljótt og menn tala. Frjettaíleygir þessi
tók til starfa 28. d. septembermán. í haust.
Með þessum liætti er nú hvað sem við ber á
Englandi nærri því samstundis komiö yfir á
Frakkland, og eins það semvið ber á Frakk-
landitil Englands. Jiettaerhinn fyrsti frjetta-
fleygir, sem lagöur er undir sjó, og mun nú
ekki langt að biða þess, að hann verði ekki
einn i sinni röð. Aður hafa þeir einungis
verið á landi, og það mjög víða, og mjög svo
ýmislega lagaðir.
Fólkstalan i Lundúnaborg var í sept-
embermán. í haust orðin 2,353,000.
Jað er alkunnugt í livað lágu verði að
saltfiskur sá, sem árið sem leið var fluttur
hjeðan frá Islandi, var, bæði í Kaupmannahöfn
og víðast hvar í öðrum löndum. Og því er
ver og miður, að það lítur enn mjög báglega
út um verðið á honum í ár. jiað soni með
fram hefur stutt að þessu óverði á ísl. salt-
fiski, er efalaust það, að árið sem leið var
fiskurinn frá Faxaflóa, að minnsta kosti, tölu-
vert miður verkaður, en hin 3 næst undanliðnu
ár. Og það er vist, að hafi einn kaupmaður
í Hafnarfirði, eins og mælt er, ekki fengið
nema 8 rbdd. fyrir skippundið af saltfiskjar-
farmi, er hann sendi í haust til Barselónar á
Spáni, sem er vor bezti fiskjarmarkaður, þá
er það vegna þess hvað fiskurinn hefur verið
slæmur og illa verkaður; því það eross kunn-
ugt, að farmurinn, sem var hjer um bil 500
skippund, var valinn úr eitthvað 1000 skip-
pundum af saltfiski. Menn vita enn ekki
hvernig þeir farmar, sem hjeðan voru sendir
í nóvember - og desembermánuðum í haust
til Barselónu, liafa verið borgaðir, en þó er
sá, sem fiskinn sendi, hræddur um, að hann
borgist illa, vegna þess, að hann var fjarri
því, að vera eins vel verkaður og vera ber.
Jað er því áríðandi mjög, bæði fyrir lands-
menn sjálfa og kaupmenn, að menn leggi nú
í ár allan hug á, að verka fiskinn vel; því
það er eina ráðið, sem Islendingar geta liaft
til þess, að fiskurinn þeirra hækki aptur í
verði. Vjer álítum það enga nauðsyn fyrir
oss, að gefa hjer reglur fyrir fiskverkuninni,
þar eð það var gjört fyrir fáum árum. iþar
að auki hljóta og útgjörðamennirnir sjálfir að
vita þær, þar sem þeir hafa haft þær við að
undanförnu (1S48—9), og kunna þess vegna
að verka fiskinn vel. Ekki að síöur viljum
vjer þó taka það fram, að það er undirrót
góðrar fiskverkunar að skera fiskinn á háls,
þegar er Iiann er innbyrtur, til þess að blóð-
ið renni úr honum; því þá verður hann síðan
miklu hvítari á lit og útgengilegri á eptir.
V í s a.
fiegar á kveldi sól til viðar svífur,
og svalar unnir skreytir roða - faldi,
en norður - ljósin leiptra’ á skýja - tjaldi,
og stjörnu - her á himin bláan drífur,
veiztu j)á næst hvar tindra mun frá tindi
tíbrá af þinnar unaðs - stunda sól?
veiztu hvar lauf þau Ijettum hreifast vindi,-
Ijá sem j)jcr að morgni kunna skjól?
M. Gr.