Ný tíðindi - 16.12.1852, Blaðsíða 4
92
sleppa s k i I y r ð i n u, sem hann til færir þó áður, er
uppástungan hafði fyrir launaviðbót prestanna: ef þ e i r
stunduðurækilega einbætti sitt. Út úr
öllu þessu ræðst höfundurinn mikið djarflega á alla
prestastjettina og alþýðuna með, og lemur sleggjunni
sinni á tvær hendur, þar sem hann segir framliðnum og
hingað til verandi biskupum og próföstum vorum til
lofs og dýrðar: — „og hamingjan veit, að ekki hefur
það verið neinn gnldur híngað til, eða vandi, að hánga
í prestsembættinu, eða að hempan fengi að hánga utaná
prestleysunni“. Og í neðanmálsgr. þar við : „En þess
biðjum vér vel að gæta, að þetta er opt miklu fremur
að kenna sóknarmönnum heldur en yfirvöldunum ; það
mun ekki dæmalaust, að alþýða hefir þar, þegar á hefir
átt að herða , sýnt af sér „m i s k u n s e m h e i t i r
s k á 1 k a s k j ó 1M! “ Hefði einhver annar sagt þetta,
þá hefði þvi víst orðið gegnt, en nú taka menn þessu
með þökkum, og því segjum vjer viðvíkjandi öllu þessu,
cins og herra J. G. segir í niðurlagi ritgjörðarinnar
um málvort Islendinga í „Nýjum Félagsritum“
11. ári 63. bls. „það verður að vera undir mönnum
sjálfum komið, hvort þeir vilja heldur vera svo am-
báttarlega lyndir, að bíða í þessu átekta með allar lag-
færingar, þar til Danir skipa þeim það eða kenna, að
þeir vilja vera svo frjálslundaðir, að taka það upp hjá
sjálfum sjeru.
A n g-1 ý s i n g- a r.
Samkvæmt hrjefi frá stjórnarráfiinu fyrir
kirkjumálefnum og skólamálefnum, ilagsettu
14. d. septembermánafiar í liaust, gjöri jeg
jjaft bert fyrir almenningi, aft 3. grein í skóla-
reglugjörftinni 30. d. júlímánaftar 1850, um
kröfur þær í latínu, er gjörftar verfta til þeirra,
er óska, aft komast inn í l.bekk í skólanum,
eigi svo aft skilja, aft hver piltur verftur aft
hafa lesift 2 boekur af „Cœsaris commentarii
de bello Gallico”, efta „Borgens Latinske
Leesebog, Kjöbenhavn 1S34, paany forand-
ret 1S46” efta þá „Cornelius Neposa og
Madvigs minni málfroefti og helztu atriftin úr
setningafrœftinni (syntaxis) í Madvigs stœrri
málfroefti, Einnig eiga lærisveinar að gjöra
latinskan stýl, en ljettan og samsvarandi
þekkingu þeirri, er ætlast verftur til aft þeirhafi.
Enn fremur gjöri jeg þaft heyrum kunn-
ugt, aft foreldrar þeir efta fjárhaldsmenn, er
óska aft koma sonum sínum í skóla vift byrj-
un næsta skólaárs, 1. dag októbermánaftar
1853, eiga aft sjá um, aft synir þeirra komi
hjer í skólann, til aft láta reyna sig, siftustu
dagana í júnímánufti í vor, er kemur, en láta
mig vit.a þaftskriflegaaft ininnstakosti 14dögum
áftur en prófift verftur haldift, og láta þar fylgja
ineft skírnarseðil og bólusetningarseftil pilts-
ins, eins og lög bjófta, og jafnframt skýra
frá, hvaft pilturinn hafi lesift. Nákvæmari
ákvarftanir um þetta efni munu menn fá í
skólaskýrlunni, sem í vændum er.
Reykjavíkur latínuskóla, 1. d. desembermánaðar 1852.
B. Johnsen.
þar eð það hefur verið út borið af vissum mönn-
um hjer í grend: að jeg hafi verið einn í tölu þeirra,
sem sóktu um Reykjaholt í Borgarfirði á niestliðnu
sumri ; þá lýsi jeg hjer með yfir, að frjett sú er í alla
staði ósönn og tilhæfulaus.
Prestsbakka 2. d. nóvemberm. 1852.
þ. Kristjánsson.
Hjá undirskrifuðum fæst Gestur Vaatfirð-
ingur til kaups, bæði öll árin fjögur, »g eins
annað og fjórða árið sjer í Iagi (en ekki 1. og
3.); hver árgangur kostar 24 skk.
Reykjavík, 13. dag desemberm. 1852.
J. Arnason.
Nú verftur þegar byrjaft aft prenta dálitla
danska lestrarbók, með islenzkri pýðingu og
orðaskýringum, handa þeim, sem tilsagnar-
laust byrja að lœra di'msku. Hún fæst til
kaups í næsta mánufti lijá undirskrifuftum fyrir
þaft verft, sem enn eigi verftur ákveftift, en
skal ekki fara fram úr þremur mörkum.
Reykjavík d. 12. des. 1852.
Svb. Halhjrímsson.
Bókafregn.
— Nýbúift er að prenta rímur aiþórði hreðu,
ortar af Hallgrínii lækni Jónssyni. Jær eru að
stærft örk í 12 blaða broti, og fást keyptar
hjá útgefara þeirra, Ásg;eiri Finnbogasyni.
Nú er yerift að prenta Biflíukjarna, sein
herra dómkirkjuprestur Á. Johnsen gefur út.
Prestaköll.
Óveitt: Hin sömu og talin eru á 88.
bls. bjer að framan.
— Á bókmenntafjclagsfundi þeim, er haldinn var í
ReykjaYÍk 11. d. nóvembenn. seinastl., var bókavörður
konungs í Stokkhólmi herra J o h. E. R y d q v i s t í einu
hljóði kosinn fyrir heiðursliin fjelagsins, í þakkarskyni
fyrir bókagjöf þá, sem hann hefur gengist fyrir og gefið
í haust til bókasafns tslands.
— Hvcrnig fór v örpumálið, sem J. Guðmundsson lög-
fræðingur höfðaði gegn kaupin. Thomsen? Okkurlangar
til að vita það og vonuni, að herra J. Guðmundsson skýri
fró því hið fyrsta í þjóðólfi sínum, án þess að hugsa
of mikið um sjálfan sig.
Rititjóri: M. Grímsson.