Norðri - 31.08.1860, Blaðsíða 6

70
skal jcg nú segja j>jer, jivcrnig jeg liáttafci ferfc
minni: Au'tan Eyjafjarfcar sjcrfcu skerast inn í
landiö nokkra breifca firfci og tlúa, en. allir ganga
þeir styttra inn en Eyjafjör&Ur. þetta eru Slijálf-
andi í Sufcurþingoyjarsýslu og Axarfjörfcur og j>ist-
ilfjörfcur í$orfcnrþingeyjarsýslu, enn fremur Stranda-
fiói austaiHvifc Langanes, Vopnafjörfcur og Hjer-
afcsflói í Múlasýslum. j>egar inafcur fer innan
þessara fjarfca til austurlands, er þafc nefnt afc
fara sveitir, en stytzti vegurinn liggur yfir Mý-
vatnsfjöll og Miifcrudalsöræfi, sern enn niun sagt
verfa. A Jeifinni austnr för jeg sveitir.
•Jeg reifc þá yfir Vafclavafc á Ejafjarfará og
upp á VaUaheifci þinginannaveg, sem nefndur er,
og liggur frani hjá Hróarsstöfcum afc Ifálsi í Fnjóska-
dal. Ekki veit jcg hvers vegna vegur þessi er
nefndur þingmannavegur. þafc er gamalf þjófc-
vegnr. Skyldi menn hafa sótt vorþing í fornöld
austan yfir heifci inn í þórunnarey, efca hvár svo
sem þingstafcuriun forni hefir verlfc? Jeg vil
bifcja hvern þann sefn í gófcu vefcri fífcur þenna
veg afc uema stafcar á vesturbrún VjifcJaþeifcar og líta
ylir Eyjafjörfc. Óvífca getur fegri sjón. Fjörfc-
urinn bggur spegiltær svo langt sem augafc evg-
ir til sævar út. Ðalamynniiu.Hörgaula's og ut-
ar Svarfafcardals blasu vifc ; Gáseyri' og Oddeyri
skerast út afc vestanverfcu og eru innan vifc þu:r
eiuhverjar hinar fegurstu hafnir á landi. Flest
skip norfanlands, sem um gctur í fornöid kom i
út á Gásum efca Gáseyri, en nú er þar uppsátur
þiljuskipa á iiaustum. Enn koma flest skip út-
lend, er til norfcurlands sækja, á Eyjafjörfc til
Akurej'rar lyrir innan Oddeyri, og er þar hiu
tryggasta höfn fyrir 100 stórskipa og þó fleiri
væru. 'Uefc fram höfninni liggur Akureyrarbær
undir brattri melbrekku. Brekkan er öll fagur-
græn næstum upp á brún, þar liggja jarfcepla-
garfcar bæjarmanna. A hina höndina er afc sjá
yfir Eyjafjar&ar sveitir, og sjer þar yfir Qörfc all-
an inn fyiir Saurbæ og öll dalamynni a& vestan-
verfcu. Ejett fyrir nefcan liggja Eyjafjarfcar liólm-
arnir, fagurt engi og stórt, undifc í grasi, og þar
fyrir innan þveráreyrar þar sem Eyjólfur ofsi
fjell fyrir þorvarfci, Sturlu og þorgilsi. {>afc getur
ekki iijá því farifc, þegar sagnafrófcur ma&ur stendur
á brún Vafclaheifcar og Iítur fram um hjerafc afc
margt af binu forna vekji huga hans, og hann
ininnist hinna mörgu frægu hjerafcshöffcingja, er
þar byggfcu og sögur gjörfcust af.
þegar austur eptir heifcinni ketnur sjer mafc-
ur líka fagra sveit, Fnjóskadalinn. |>ó hjerafc
þafc sje lítifc í sánianburfci vifc EyjafjÖF?), er þafc
bústeldarleg svcít Fram langt f fjöll upp liggja
grö'tigir dalir, hifc bekta saufcland. Um mifcjan
dalinn er skóglendi "hifc frífcaslá afc austanveifcu !
þó eyfcist skógurinn sí og æ fyrir uppblástri, svo
afc þar sem jeg man eptir allvænum skógi 1837
sjást nú afc eins litlir stofnar. þetta er í Háls-
landi, og þafc niun nú orfcifc skóglaust afc mestu.
Jeg fer nú yfir Fnjóská og rífc inn í I.jóavatnsr!
skarfc ; þafc er ein3 og frífctir smádalur, sera skei'
sundur fjalliö milli Fnjóskadals og Bárfcardals,
grænn og grasi vaxinn, þar er smáskógur góö-
tir og búlegt mjög. Feginn mundi jeg kjósa slík-
an dal gegnutn hina brötfu Vaí>Iahei&l- Praman
til í skarfcinu er vatnifc Ljósavatn, sem sumir segja
aö enginn hotn finnist f, og framan vifc skarfcifc er
höfubbólifc Ljósavatn, þar sem þorgeir sat Ljós-
vctningngoÖi og synir hans. Enn er jörfcin hin
fegursta og stórbýlisbragur á benni, enda cr
þar vU liýst og þangafc. go.tt afc koina.
Jeg kom mj leyiidar ekki þaiigafc í þetta
slcipti, en reifc þembinginn ytir afc Skjálfandafljóli,
for þar yfir á lujndavafci, yfir FJjótshei&i og út
afc iielgastöfcum og var um nottina á Helgastöö-
um lij í gófcum presti. Reykjadaiur er hin frí'-
asta sveit og margar jarfcir þar fagrar, Breifca-
tnýri, Einarstafcir, llelgasta&ir. Fólkifc snoturt, líf-
legt og gestrisifc; cn þó lcikur þafc orfc á, afc
sveitin sje mögur, og æfci margir hyggja þar á
Amurikuferfc mefc Einari Asnnindssyni.
Um morguninn, sein var sunnudagur, reifc jeg
afc Móla, og var þar vifc kirlcju bæfci til afc lieyra
prófastinn setja inn prest á stafcinn og prestinn
lieilsa sóknarfólkinu. Hvorttveggja var þetta snot-
urt og kennimannlegt og fór vel fram. Jeg hefi
ckki fyrr kynnzt prófasti þingeyinga. þafc er
hniginn mafcur afc aldri og fremur feitlagínn,
eins og prófasti sæniir eptir íalenzka orfctakinu.;
en ungur er hann og fjörugur í anda, glafclyndur
og heppínn í orfcum, og vifcræ&a hans hin skemmti-
Iegasta. Prestinn þekkjum vifc báfcir, Benidikt
Kristjánsson; hann er eins og þeir afcrir frændur
lipur og velgefinn. Jeg held afc báfcum hafi verifc
jafnkært afc eiga að Iifa saman aptur honum og
sóknarbörnum hans (hann var þar ábur a&stoSar-
prestur). Múli er talifc mefc hinum betri braufcum
hjer nyrfcra, og jörfcin ágæt og hin fegursta, þafc-
an sjcr yfir allan Afcalreykjadal og fcllur Laxá vifc
túnfótinn.