Norðri - 16.10.1860, Blaðsíða 6

86
skial tiokkurf, er ^avnyizka vor gerir oss ai> skyldu
aíi kannast nú vib og lýsa sem ónákværou og
ranglðtu vib kirkjuna og þjón'U heiinar. Vjer eig-
um vib liinn ímynda'a bannsetningar - formála,
seni liefir hneix lai', ekki ab eins gubhrædda inenn
heldur jafnvel þá, er híta slfkt liggja sjer í ljettu
rúmi, bæbi niefc vægfarleysi í hugsuninni og' meb
ófognim og ósæmilegum orbatiltækjum“. (blabi
ib 2. apríl 1860);
Syona fer sagnaritupiii, þegar ritdómsfræbina
(Kritikiua) vgntar; hvaba ti;únab verbskuldar þá np
ailt þab, sem á Islandi liefir verib ritab uin hina
katólskii kirkjn í 300 ár? .
Meb því jeg vii ab lesendur yba^ fái fu!l-
komna vissu mn sannleikann í þessn efni, þá boib-
ist jeg þess, ab þjer aí yfar rjettlætistilfinuingii
og sannleiksást viljib gjnra svo vei ab taka línur
þessar í heilu lagi í næsta númer af blabi ybar,
og svo áb þeir haíi ebki framar neinn efa um
sannleikann í þessu mikilvæga máli, þá iofa jeg
ab láta þeiiu korna fyrir sjónir, sem óræka sonn-
u.n, umburbarbrjef Píusar IX. sem f riuin og veru
bannfærir valdrasningja Kirkjulandanna, ef þjer
vlljíö gjcira svo vel og Ijá því ním í blabi yígr.
Hejiiíavík 7. ágú't. IKGO,
B. B e i n a r d.
.fiaiiskur prestnr.
, \ jér líöfum ekki viljab meina liíuum franska
presti Befnard ab taka til andsvars gegn banu-
færingarfoinwíla þeim, er ábtrr stób í bhu'.i voru.
Hartn hefir nú rcyndar engan veg sánnab, abpáfar
hafialdrei yibhaft þenna formála, þó ab þeir þrfr for-
niálar, er liann tjl færir, sje.u öcruvísi, en samt
lýsir þab sjer í svari hans, ab hann fyrir sitt
leyti fellst ekki á harin og álítur hann ófram-
bærilegan. Bernard prestur talar mikib um á-
byrgbarbluta þann, er blaíamenn baíi ,meb ab.taka
slíkar greinir í bliibin, án þess ab lilgreina heSni-
itd fyrir því, livában slíkt sje tefcib. þab cr nú
satt, ab oss var þab hægt ab tílgreina, ab vjer tók-
ura þaun formála eptir einliverju hinu merkasta
danska blabi BF;edreIandet“, en af þvf vjer viss-
um ab þetta stób í svo íjöldamörgum' útlóndum
blöbum, þótti oss engi sjerleg nau.bsyn ab geta
þess. Bernard prestur verbur líka ab fyrirgeía oss
Lútersírúendum, þó ab vjer liöfum ekki allar bann-
fæiingarrolliir páfanna vib Iiendina,. og þó-áb oss
virbist fullt eins líklegt ab Parísarblabib „Siecle“,
sem ritab cr af katólskum noönnum í katólskri
böfubborg. s e eins gób heiniild fy tír því, ab for-
máli sí,'ér vjer tilfæibúm, sje sannur eins og
smáborgaiblub þab er hann tilfærir fyiir því ab
hunn sje ósannur ; því miklu tneiri líkur eru til, ab
klerkdómurinn katóKki, sem páfatignarinnar vegna
er ófús á ab þess kopar formálar útbrei?ist ineb-
al alþýbu, geti haft áhrif á smáborgarbjabib en
Parísarblabib. í „Fædrelandet" (25. apríl næstlib-
inn), segir líka, ab bornar hafi, verib brigbuv á
bannfæríngarformálann í „Siec!e“ og iiann ætti ab
vera vitleysa einber, en „Sigele“ fiali þá gjört gyein
fyrir, ab hann væri sannur og .rjettur og stæbi í
merkisritiriu „Capitulaires“ (2. bandi 679—80.
bis.); eptir „Etienne Bauzé“, háskólakennara í rþm-
yerskum kirkjuiögum í „CoMóge de France“. ; j>if&
rit er úígefib 1677. | jjy,;-
Af þ.ví ab vjer höfum nú, .eitrs og;fran»ari
er sagt, alla ástæbu til ab ætla, ab bannfærípgar-
formáli sá, er stób í blabi voru, sje rjpttur, þó
ab abrir formálar kurini ab finpast öbTuvísi, þá þujrfr
um.vjer ekki ab þiggja bob, Bernards prest.s uiu um-
burbarbrj.ef hins núverandi páfa, er liann;itfinurr
ist á. . ■
B Ö K A F REGX.
Oss liefir gleyinzt ab minnast á liina snoiru
Kýju siiniargjöf 1860, jsvifi herra Páll Sveuissop
í Kaupinaniiahöfn liefir sent oss í sumar, og er
þó alla tíma vert aÖ minnagt á bana. lión pr . í
þetta skipri eins og í fyrra. snoturlega úr garbi
gjörb, þó má þess gífia, ab titiiblaMb sem var pijög
fallegt í fyrra, er uú btubi vibhafnariaust .og íj.ótt.
Margt er l'aliégt í henni í þetta skipti, þó erú
.-másögurnar ekki eins hepgilega vaidar og þá.
Sumar fiiuar iengri eru heldur ekki eins gfibar,
ti! ab myiida Brúiardraugurinn. þab er eips og
þessi saga sje tekin tii ub sýna live gáskajegan
spepriing menn geti haft á íslenzkunni, þegar ekk-
ert er liirt um hóíleg orba,ti!tæki og smekk í inái-.
inu, Ritgjörbjn urn Bask er snotur, en sökum
þess hve merkur maburinn yap og byílíkur Is-
lands vinur hefbum vjer koaib hana lengyi og ýf-
arlegri, því fáir þekkja bjer æfi hans eins náy
kvæmlega og þ.eir viidu. Aptur er svo margt
gott og fróölegt í bókinni ab þe^sa gætir ekki t. a. m.:
jarbskjájftinn í L i s b ó n i 1 7 5 5, u m k i r k j-
ur, göfuglyndi, alheimurinn o. s. frv.jog
nokkrar skáldiegar smásö,gur, t. a. m. sólarbros,
svanurinn; en hib alírafegursta í bókimii, og
sem gjörir hana enn dýrmætari í augum vorum
en þá í fyrra er æfiniýriö M óL ii in eptir H. C.
Ándcrsen. jiab cr svo afbragbs fagui't og skald-
legt í sjálfu sjer og svo meistaralega íslenzkab,