Hirðir - 23.12.1858, Blaðsíða 8

40
vib sjálfan sig og fósturjörb sína, einkurn þar eí) hann sja'lfur játar,
a?) liann sje lítt kunnur dj'ralœknisfrœbinni.
þ’ab er gamalt máltak, a& þab sje betra ab vitarjett, en hyggja
rangt, og á sjer þa& einnig stafe í þessu máli. Herra Finsenþykist
sannfœrfeur um, afe kláfei geti eigi komife upp úr óþrifakláfea, efea
komife af almennum orsökum; en á þessi skofeun hans afe styfejast
•vife skofeun dýralæknanna? efea er þafe hans eigin ímyndnn? Vafa-
laust er þafe hans eigin ímyndun, og þafe þvert ofan í dýrnlækninga-
bók þá, er hann sjálfur segist liafa haldife sjer til. Þetta virfeist
nokkufe skrítife, þegar þafe er kunnngt, afe þafe er á móti áliti dýra-
lækna þeirra, sem hjer hafa verife, og á móti sameiginlegri reynslu
dýralækna í öllum löndum. I öferum löndum mundi þafe þykja lítt
þolandi, afe mannalæknar fœru afe setja sig upp á móti dýralæknum,
og nífea nifeur gjörfeir þeirra og skofeanir; efea hvafe mundi herra
Finsen segja, ef dýralæknar fœru afe hnifera gjörfeum hans og skofe-
unum. Setjum svo, afe hjer heffei komife upp almennur kláfei á mönn-
um, og lierra Finsen hcffei sagt vife almenning: „þessi kláfei er vel
læknandi, og jeg treysti mjer til afe lækna hann; en varife yfeur vife
illum afebiínafei, illu matarœfei og öllum óþrifnafei; því afe kláfeinn
getur kviknafe vife þafe, og líka er liann sóttnæmur". Nú skyldu
dýralæknarnir liafa gefife sig fram í þetta og sagt: „Hjerafeslæknir
Finsen hefur mefe öllu ranga hugmynd um kláfeann, þafe er allra-
mesta vitleysa, afe ætla sjer afe lækna kláfea á mönnum; þafe eru
engin áhöld tilþess hjer á landi", o. s, frv. Ætla herra Finsen heffei
eigi fundizt þetta heldur hart, og bera vitni um einstakt stjórnleysi
í landi voru? Slíkt mundi og heldur aldrei lifeife í nokkru landi,
þafe jeg til veit, nema lijer; enda mundu menntafeir læknar hvergi
hafa sig til slíks.
Jeg býst nú vife, afe hjerafeslæknirinn inuni svara þessu mefe því,
afe hann hafi aldrei sagt, afe kláfei væri ólæknandi yfir höfufe, cn afe
eins sökum sjerstakiegs ásigkomulags hjerálandi; hjer á landi væni
engin áhöld til þess, og því yrfei eigi vife komife. þetta hefur verife
vifekvæfeife hjá mörgum nifeurskurfearmönnunum, eptir afe þeir sáu,
afe þeir áttu bágt mefe afe neita því, afe kláfeinn er vel læknandi, og
vel má takast afe rýma honum burtu mefe lækningum, ef samheldife
brestur eigi. En þessar vifebárur eru hinn vanalegi slagbrandur
gegn öllum framförum, hvar sem helzt hann hefur verife vife haffeur.
Þetta orfetœki: „Þafe á ekki vife hjerna; því verfeur ekki komife á
fram“, er svo handhœgt og hentugt, til afe villa almeaning, og þafe