Hirðir - 23.12.1858, Blaðsíða 11

43
II.
Brjef
amtmanm Havsteins, dags. 18. d. septemb. 1858, til sýsliimanmins
í 'HrinavatmsýsJu.
,.Meb brjefi frá 6. þ. m., mebteknu seint í gærkveldi, hafib þjer
herra kamerráö, skýrt amtinu frá, aS drepkiábinn hafi í fyrra mánuíii
gosií) upp á Harasíöíium í Vesturhópi, og aí) þar ab vísu hafi snar-
lega farib fram niburskurbur, en af þessu tilfelli leibi jafnframt, ab
allt fje, yngra sem eidra, er gangi í Vatnsnesfjallinu, megi álítast
fnllkomlega grunab, og hljóti án undantekningnr ab iógast í haust,
meb því þetta fjallfje kvaf) opt hafa komií) saman vib ærnar á Hara-
stöfmm, og lömbin þaban gengib í fjallinu ; aptur á rnóti sje ekki
vonlaustum, ab eitthvab af ærstofni Vatnsnesinga kynni ab reynast he'il—
brigt á komandi vetri, og gæti frelsazt, ef fjaiifjenu nú væri strax eytt
eptir eba um göngur, og almennt forbazt, ab þab konri saman vib ær-
peninginn.
þar hjá hafib þjer getib þess, að fjárklábinn sje farinn ab brydda
á sjer í fje Finns bónda Finnssonar á Fremri-Fitjum í Mibfirbi, og
naubsyn beri til, ab Mibfirbingar fargi almennt. í haust öilu geldfje,
sem þar enn þá er lifandi, og þar næst ölln öbru fje, er grunsamt
álitist, en fækki jafnframt ám sínum, svo varbveizlan móti samgöngum
og ibnleg rannsókn á þeim lifandi ærstofni hvervetna verbi öruggari
og áreibanlegri.
Fn til þess ab fá þessu betur framgengt, farib þjer þess á Ieit,
ab mönnum sje ieyft meb vissum skilyrbum, ab reka skurbarfje sub-
ur, einkum af Vatnsnesi og ór Mibfirbi, meb því einnig megi búast
vib því, ab gjörvaliur niðnrskurbur verbi einnig óumflýjanlegur í
haust á meira eba minna svæbi fyrir vestan Víbidalsá, en fjárrekstr-
ar út til kaupstabanna iiljóti ei ab síbur nú en í fyrra ab verba
afskornir.
Amtib fær nú ekki annab álitib, en ab brýnasta naubsyn beri
tii þess, ab öllu fjallafje, er gengib hefur í Vatnsnesfjalli, verbi taf-
arlaust lógáb, þegar venjulegur gangnatími er kominn, eins og líka
geldfje, er eptir lifir í Mibfirbi, ásamt öllu sýktu og grunubu fje,
bæbi þar og á Vatnsnesi.
þab er ósk mín og von, ab Vatnsnesingar og Mibfirbingar sýni
sig ekki framar fráhverfa þeim fyrirskipunum og rábstöfunum, er
einar duga tíi ab stökkva á dyr þeim vobalega meinvætti, er nú leit-
ar á Norburland, ogmun kollvarpa aliri búsæld manna, nema á þessu
hausti sje tekibfyrir kverkar honum; er jeg fullviss um, ab þó fjár-