Hirðir - 23.12.1858, Blaðsíða 16

48
Samkvæmt brjefum, er »jor njlega hófum sjeí) «g fengi'fe úr Arnessjslu, er
elgi annaí) aí> sjá, en aíi kláíinn sje ná þar alstaíar á fúrum, og aí) einhver
iítill vottur, sem kann at> veríia á einstaka skepnu, sje jafnvel langtum óverulegri
og minni en „óþrifakláílinn norí)lenzki“. þaí) er því eigi nema mœían tóm
fyrir niílurskuríiarmennina, þótt þeir sjeu aí) hugga sig viíi þaí), og bera sig
halda því á lopti, ,,aí) sunnlenzki kláíiinn sje ólæknandi og koud aptur“. Úr 01-
vesinu, þar sem hú mun allvftast keminn góíiur stofn, er oss skrifa?) af merkum
manni: „N ú er eigi annaíiat frjettaaf sauíifjenu hjáokkuren
heilbrigíii útvortis eg innvortis", og úr Grímsnesinn er skTÍfa?) um sama
lejti, eí)a hinn 20. þ. m.: „Hjefean er allt gott aþ frjetta; veíiuráttan hin bezta,
og fjárklá"í)inn almennt á fórum í þessari sveit, svo jeg vona, at) sú von
rœtist, a? Grímsnesib veríli ekki ómorkilegt í þessu mikla klá&amált, þegar fram
iíí>a stundir*.
Fjárkláðamálið nndir Eyjafjöllnm.
(Niíuirlag).
Eptir þetta var til fundar genglb, og setti herra stiptamtma?)-
ur hann úti fyrir þinghellisdyrum; „flutti hann þar langa rœtu, og
lýsti í henni viturlega þeim skahlegu afleibingum, sem missir saub-
fjár orsakabi bœndum, og endabi me& því, ab hann vildi veita Ey-
fellingum frest til hausts komandi, en ah þeir þá mótstöSulaust böh-
u&u allt þa& fje, sem lifa ætti veturinn yfir". En fundarmenn kváb-
ust allir í einu hljóöi eigi vilja ba&a heilbrigt fje. Sýslumafeur baub
þá, aíi ef einhver vildi ba&a, skyldi hann standa hih efra vih göt-
una, en hinir fyrir ne&an hana; en þessu bobi yildi enginn hlj'&a,
og varb nokkurt þrátt út úr þessu milli sýslumanns og bœnda. A
me&an á þessu stúb, átti herra stiptamtma&ur tal viö alþingismann
Rangæinga, sem staddur var á fundinum, og sýslunefndarmann hreppst.
S. Arnason, og nokkra fleiri af fundarmönnum. Varí> þá sá end-
irinn á, aí> hve nær sem sýkin kœmi upp í hreppnum, þá væru all-
ir skyldir a& ba&a, e&a skera ni&ur ab ö&rum kosti; en allt svo lengi
sýkin ekki kœmi í ljós, yrbu engar ba&anir e&a lækningar vi& hafbar,
og var þetta samþykkt af öllum, og svo fundi slitib. „Kvaddi síban
fjöldi bœnda herra stiptamtmanninn, og skildu vi& hann meí) kær-
leika".
Ritstjórar: J. Hjaltalín og II. Kr. Friðriltsson.
Preutaíiur í prentsml&ju íslands, hjá E. J> ú r'b arsjyn i.