Hirðir - 12.03.1859, Blaðsíða 7

71
fyrir austan Blöndu og úr Skagnfirbinum, og sje þar margt fje á-
líka, og þab fje, sem hingab kom, þá mun heilbrigbinni þar eigi
veita af, er stundir líba. f Þingeyjarsýslu vitum vjer vel, ab íjcb
er hib hraustasta, og hefur lengi verib, og þykir oss eigi ólíklegt,
ab saubfjenabur þar standist bæbi þessi og önnur fjárveikindi, meb
því fjárrœktin mun þar vera í bezta lagi, eptir því sem hún er lijer
á landi; en um Eyjafjarbarsýslu er þab ab segja, ab oss þykir þar
hafa verib helzt til of mikib af ýmsum fjárveikindum, brábasótt, ó-
þrifaklába og þvínmlíku, til þess ab þá sýslu megi heilbrigba kalla.
Brjef
arntmanns Havsteins, dagsett 18. dag desemberm. 1858, til sýslu-
mannsins í Ilúnavatnssýslu.
„Iljer meb get jeg þá sent ybur, herra kammerráb, eptirrit af
brjefi löggæzlurábherrans til mín dagsett 3. f. m., er hefur ab flytja
úrslit lians í fjárklábamálinu, ab því leyii snertir Norburland; er
álit rábgjafans í þessu máli alveg byggt á tillögum dýralækninga-
rábsins í Kaupmannahöfn, er aptur stybjast vib skobanir landlæknis
Dr. Hjaltalíns, og dýralæknanna, er fengizt hafa vib fjárklábann sybra.
Tíminn leyfir nú ekki ab taka eptirrit af tillögum dýralækningarábs-
ins, en þær munu seinna meir koma fyrir almenningssjónir.
Eins og þjer sjáib af brjefi löggæzlurábgjafans, hefur hann meb
öllu afstungib, ab leita samþykkis konungs vors á frumvarpi Akur-
eyraffundarins tii brábabyrgbarlaga, en samt sem ábur hefur hann
ekki mcinab mönnum áframhald þeirra rábstafana, er gjörbar liafa
verib í Húnavatnssýslu, til ab eyba fjársýkinni, nema svo skyldi reyn-
ast, ab þær væru ónógar, til ab stöbva framrás sýkinnar út fyrir
takmörk tjebrar sýsln, en þá hcfur hann harblega bannab mjer sem
amtmanni, sýslumönnum nu'num og hreppstjórum, ab gangast fyrir
niburskurbi, og skipab oss, ab framfylgja lækningum af ýtrasta megni.
þetta bib jeg ybur nákvæmlega taka til greina. þó hefur nú ráb-
herrann lýst því yfir, ab hann hafi ekki vald til ab fyrimuna fjár-
eigendum, ab lóga fje sínu til ab verjast fjárklábanum, en telur þab
bágasta ldutskipti, ef ab þessu skyldi reka.
þar sem rábgjafinn í brjefi sínu afsegir, ab bœta ab neinu á-
saubarkúgildin, er skorin hafa verib á opinberum jörbum, þá finn
jeg mig knúban til, ab lýsa því yfir, ab jeg ekki hafbi borib þetta
atribi undir atkvæbi rábgjafans, en jeg hafbi ab vísu álitib rjett og